Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής συνεδρίασης και όχι τόσο με τη φυσική μου παρουσία εντός της Αίθουσας, αλλά από το κλειστό κύκλωμα, γιατί έπρεπε να διεκπεραιώσω κάποιες δουλειές που αφορούν τα καθήκοντά μου από το γραφείο μου μέσα στη Βουλή.
Αυτό, λοιπόν, που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι απ’ όλους τους αγορητές ή, αν θέλετε, τους περισσότερους -για να μην αδικήσω κάποιον- που πήραν το λόγο, μεταξύ των οποίων εξέχουσες προσωπικότητες του πολιτικού και ιατρικού κόσμου, διατυπώθηκαν απόψεις οι οποίες είχαν έναν κοινό παρανομαστή. Και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό με ενόχλησε, γιατί τιμώ τους συναδέλφους Βουλευτές, και από τα έδρανα της Αξιωματικής ή της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης, τόσο για τον κοινοβουλευτικό, κυβερνητικό και πολιτικό τους βίο -ασχέτως αν διαφωνώ σε πολλά- αλλά και για την επιστημονική τους επάρκεια και γα την επαγγελματική τους δραστηριότητα εκτός Κοινοβουλίου.
Μου έκανε, λοιπόν, εντύπωση ότι σε όλες αυτές τις απόψεις υπήρξε ένας κοινός παρανομαστής, μία διάχυτη καχυποψία με την έννοια τού τι πάει να κάνει η Κυβέρνηση. Ακούστηκαν απόψεις, όπως γιατί ο κ. Μελάς, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων και διακεκριμένος συνάδελφός σας κοινοβουλευτικός, πολιτικός, αλλά και επιστήμων ιατρός, προσπάθησε να περιορίσει την ακρόαση των κοινωνικών φορέων, αλλά και τι συμβαίνει με τον Υπουργό που δεν είναι παρών.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θεωρώ ότι αυτού του είδους οι υπαινιγμοί σας αδικούν. Αδικούν και την προσωπική σας ιστορία και την κοινοβουλευτική σας ιστορία και τις επιστημονικές ιατρικές σας περγαμηνές. Η Κυβέρνηση το λέω κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Η Κυβέρνηση είναι ανοικτή στον κοινοβουλευτικό διάλογο. Το απέδειξε τόσο στην διαδικασία συζήτησης του σχετικού νομοθετήματος στην αρμόδια Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων, όσο και σήμερα στη διαδικασία συζήτησης στην Ολομέλεια. Ο Υπουργός, δεν φυγομαχεί ποτέ. Ο Υπουργός βρίσκεται στο εξωτερικό, διότι στο πρόγραμμά του είχε συμπεριληφθεί αυτό το ταξίδι και αποτελεί πολιτική και κυβερνητική υποχρέωση από την πλευρά του. Και νομίζω ότι όλες οι απαντήσεις δόθηκαν κατά τον πλέον κατηγορηματικό αξιόπιστο έγκυρο και αναμφισβήτητο τρόπο από ένα συνάδελφό σας, κύριε Σκουλάκη, ο οποίος είναι μέλος της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Υγείας διακεκριμένο γιατρό και κοινοβουλευτικό άνδρα, τον κ. Γιώργο Παπαγεωργίου. Δόθηκαν οι πλήρεις απαντήσεις.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι η Κυβέρνηση δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αποδείξαμε ότι είμαστε ανοικτοί στις δημοκρατικές διαδικασίες στον κοινοβουλευτικό διάλογο. Ερχόμαστε στις αίθουσες του Κοινοβουλίου για να συνδιαμορφώσουμε πολιτικές. Δεν λέμε ότι έχουμε το αλάνθαστο. Εκεί που βλέπουμε να προσκρούει η ενεργός πολιτική βούληση της Κυβέρνησης, σε τείχη καχυποψίας εκεί λέμε ότι δεν έχουμε καμία υστεροβουλία, δεν σχεδιάζουμε τίποτα από το τραπέζι, ελάτε να το ξαναδούμε. Και το έκανε η Κυβέρνηση αποσύροντας το σχετικό άρθρο.
Από την άλλη πλευρά όμως, για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη, όλη αυτή η συζήτηση αγγίζει ένα πελώριο ζήτημα, το ζήτημα της πορείας του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Και εκεί πιστεύω ότι οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα υπερήφανοι, όχι γιατί δεν είχαν την πρόθεση όπως επανειλημμένως μας έχει εκθέσει και ο κ. Κρεμαστινός και ο κ. Παρασκευάς Αυγερινός. Ο τελευταίος, υπήρξε από τους εμπνευστές και σχεδιαστές του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Μας έχουν πει όμως οι ίδιοι ότι λυπούνται γιατί το ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν μπόρεσε ποτέ, ως κυβέρνηση, να πραγματοποιήσει στην πράξη αυτό που σχεδίασαν και οραματίστηκαν και αυτοί και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς.
Η Νέα Δημοκρατία για να ξεκαθαρίσουμε την υπόθεση, είναι υπέρ της ύπαρξης ενός δημοσίου συστήματος υγείας. Θεωρεί την υγεία δημόσιο αγαθό και η πολιτική της κατατείνει στο να κατοχυρώσει θεσμικά και λειτουργικά στην πράξη την καλύτερη λειτουργία αυτού του συστήματος την οποία επιτρέψτε μου να πω παρά την ανέξοδη ρητορική τα ωραία τα παχιά λόγια περί Εθνικού Συστήματος Υγείας, περί δημοσίου αγαθού, περί σοσιαλισμού, περί ισότητας ήταν η πολιτική του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που υπονόμευσε συνειδητά ή ασυνείδητα στα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας ιδιαίτερα από την παρέα των δήθεν σοσιαλιστών και δήθεν εκσυγχρονιστών του κυρίου Σημίτη.
Δεν αμφισβητώ τις καλές προθέσεις του κυρίου Σκουλάκη, ή του κυρίου Λαμπίρη. Αλλά αγαπητοί συνάδελφοι, οι προτεραιότητες και οι σχεδιασμοί γινόντουσαν σε άλλα επίπεδα. Δεν έτεινε ευήκοον ους και στις δικές σας ευαισθησίες πόσο μάλλον στις δικές μας ευαισθησίες που είμαστε τότε στα έδρανα της αντιπολιτεύσεως η ηγετική ομάδα με «αστέρες» της πολιτικής αλλά και της κοινωνικής ευαισθησίας. Είναι η ειρωνική εκφορά του λόγου μου όπως ο κ. Χριστοδουλάκης, ο οποίος προσωποποίησε κατά τον πλέον ανάλγητο κοινωνικά τρόπον την πολιτική των εκσυγχρονιστών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Τώρα για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους, θα σας θυμίσω απλώς ότι επί της εποχής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν πολύ σωστά τα στοιχεία του Υπουργού του κυρίου Παπαγεωργίου. Αυξήθηκαν περισσότερο οι ιδιωτικές δαπάνες σε βάρος των δημοσίων στο χώρο της υγείας. Τι σημαίνει αυτό; Υπερκάλυψαν πέρασαν σε αναλογία τις δημόσιες δαπάνες. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι επί ΠΑ.ΣΟ.Κ. –δεν θα κουραστώ να το λέω- διευρύνθηκε η κοινωνική αδικία στο πεδίο των υπηρεσιών υγείας στην Ελλάδα και ταυτόχρονα έγιναν περισσότερο ταξικές οι επιλογές στην ελληνική κοινωνία σε ό,τι αφορά το βαθμό ισότητας των Ελλήνων πολιτών ανεξαρτήτως εισοδηματικής δύναμης απέναντι στις υπηρεσίες αυτές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό δείχνουν τα νούμερα
Είχαμε ταξικότερη πολιτική επί ΠΑΣΟΚ και στον τομέα της υγείας και στον τομέα της υγείας.
Να θυμίσω απλώς ότι τα χρέη προς τα νοσοκομεία που μας κατέλειπαν οι ψευδοεκσυγχρονιστικές κυβερνήσεις του κ. Σημίτη -βλέπετε ότι όταν αναφέρομαι στον Ανδρέα Παπανδρέου, διαχωρίζω την τοποθέτησή μου και είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός, αναφέρομαι στην ολέθρια δεκαετία των εκσυγχρονιστών- ήταν πάνω από 2.000.000.000 ευρώ.
Σας θυμίζω, κύριε Σκουλάκη, ότι επί των ημερών των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ανθούσαν σαν μανιτάρια από μήνα σε μήνα διαγνωστικά κέντρα και ιδιωτικοί κολοσσοί στο χώρο της υγείας. Τότε πήραν κυρίως σάρκα και οστά, επεκτάθηκαν, άνθισαν, διογκώθηκαν, υπερδιογκώθηκαν θα έλεγα.
Στο πρώτο σκέλος του υπό συζήτηση νομοθετήματος έχουμε μία διαδικασία η οποία, επιτρέψτε μου, εμπεριέχει την έννοια της κοινωνίας των πολιτών. Συνηθίζουμε να ζητούμε τα πάντα από το κράτος, αλλά στην αρχή του 21ου αιώνα αποτελεί κατάκτηση της κοινωνίας των πολιτών η διαδικασία της έκφρασής της μέσα από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις. Έχουμε λοιπόν μία μη κυβερνητική οργάνωση, την ΕΛΠΙΔΑ, η οποία ενεργοποιεί ομάδες της ελληνικής κοινωνίας κατά τη γνώμη μου προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν θα σταθώ στα όσα ακούστηκαν, υπαινιγμοί περί κοσμικότητας, περί συμφερόντων. Πιστεύουμε στην ελεύθερη οικονομία, αλλά δεν πιστεύουμε στην ασύδοτη οικονομία. Αλλά από την άλλη πλευρά, ενώ θεωρούμε ότι υπάρχει και μέρος του κεφαλαίου που είναι και μεταπρατικό και παρασιτικό και κομπραδόρικο και το έχουμε καταγγείλει και ως αντιπολίτευση και το έχουμε περιορίσει και ως Κυβέρνηση και ο αγώνας αυτός θα συνεχιστεί, γιατί αυτό το μέρος του κεφαλαίου συγκροτεί αυτό που ονομάζει η Νέα Δημοκρατία «διαπλοκή», από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να δαιμονοποιούμε τον ιδιωτικό τομέα, δεν μπορούμε να δαιμονοποιούμε τις δυνάμεις της αγοράς, όχι της ασύδοτης αλλά της ελεγχόμενης, από τη νομιμότητα αγοράς.
Λέμε, λοιπόν, ότι εδώ έχουμε μία έκφανση της κοινωνίας των πολιτών πολύ θετική. Και σας διαβεβαιώνω ότι η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση και να βοηθήσει ως δωρεοδόχος –το κράτος είναι ο δωρεοδόχος- να έλθει σε πέρας αυτή η διαδικασία και να αποκτηθεί αυτό το ογκολογικό νοσοκομείο, που θα εστιάσει την ιατρική και επιστημονική προσοχή του στις περιπτώσεις των παιδιών που πάσχουν από καρκίνο.
Θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να αναγνωρίσουμε τις ουμανιστικές πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερε η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη, που προσέφεραν οι άλλοι, κυρίες και κύριοι που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία.
Από την άλλη πλευρά έχουμε την κύρωση της δεύτερης σύμβασης μεταξύ του Ερυθρού Σταυρού και του ελληνικού δημοσίου. Πολύ σωστά είπε ο Υπουργός ότι επικαιροποιείται η σύμβαση του 1985. Αυτή είναι η αλήθεια. Και αν δείτε τις αναλογίες των ποσών, σωστά το εξήγησε, θα δείτε ότι κινούνται μάλλον προς την κατεύθυνση της συρρίκνωσης και όχι προς την κατεύθυνση της υπερδιόγκωσης.
Αλλά επιτρέψτε μου να πω αυτό που λίγο με προβλημάτισε και με πίκρανε σε αυτήν την Αίθουσα, είναι το να βλέπω η ιστορία του Ερυθρού Σταυρού, την ιστορία τόσων δεκαετιών προσφοράς στον ανθρωπισμό, στην Ελλάδα, στην κοινωνία, στο έθνος μας, να συρρικνώνεται σε μία συζήτηση καταγγελιών από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι μόνο και της ελάσσονος αντιπολίτευσης περί σκανδάλων, περί συμβάσεων. Αυτή είναι η ιστορία του Ερυθρού Σταυρού; Είναι η ιστορία business; Αυτό θα συζητήσουμε σε αυτήν την Αίθουσα; Εάν πιστεύουν κάποιοι συνάδελφοι ότι υπάρχουν σκιές, εάν πιστεύουν κάποιοι συνάδελφοι ότι υπάρχουν παρατυπίες, παράνομα ή άνομα παιχνίδια, υπάρχουν εισαγγελείς, υπάρχουν δικαστικές αρχές να ελέγξουν τη διαδικασία μέχρι το τέλος. Αλλά δεν είναι δυνατόν όταν μιλάμε για τον Ερυθρό Σταυρό, να εμφανίζουμε την όλη διαδικασία, την όλη προσφορά, να αμαυρώνουμε, να γκριζάρουμε την εικόνα αυτής της τεράστιας, της διαρκούς προσφοράς στο διηνεκές, στην πατρίδα, στην Ελλάδα, στην κοινωνία, στις διανθρώπινες αξίες, να τις συρρικνώνουμε σε μία ιστορία συμβάσεων, σε μία ιστορία επιχειρηματικών ομίλων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παροικούμε όλοι στα Ιεροσόλυμα και κάποιοι από μας –θεωρώ οι περισσότεροι- έχουμε κολλήσει χιλιάδες ένσημα στη ζωή μας πριν γίνουμε πολιτικοί. Είμαστε όλοι «παιδιά της πιάτσας» και γνωρίζουμε ότι εδώ υπάρχει μία ιστορία αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων μεταξύ γιγαντιαίων επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο της υγείας και όχι μόνο. Αυτή είναι η αλήθεια. Θα καταστεί η Βουλή –εγώ δεν θέλω να το πιστέψω για κανένα συνάδελφο όλων των παρατάξεων- μέρος αυτού του πολέμου επιχειρηματικών συμφερόντων, ή θα σταθούμε πάνω και απ’ έξω απ’ αυτό; Επαναλαμβάνω ότι εγώ δεν πιστεύω για κανέναν συνάδελφο ότι έχει την προσωπική πολιτική βούληση να καταστεί μέρος αυτού του περίεργου βρώμικου πολέμου μεταξύ αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων γιγαντιαίων επιχειρηματικών ομίλων, γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί.
Επαναλαμβάνω ότι η Κυβέρνηση δεν έχει καμία πρόθεση να προσφέρει προστασία σε κανέναν, αλλά δεν μπορούμε εδώ να συρρικνώνουμε την ιστορία και την υπόθεση του Ερυθρού Σταυρού, την ιστορία –επιτρέψτε μου να πω, κύριε Υπουργέ- της προσφοράς του και ταυτόχρονα την ιστορία της ανταπόδοσης που πρέπει να κάνει η πολιτεία προς τις οφειλόμενες υπηρεσίες. Δεν πρέπει να συρρικνώνουμε αυτήν την ιστορία σε μία διαδικασία συζήτησης περί γκρίζων περιοχών, περί σκοτεινών διαδικασιών κ.ο.κ..
Ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας θέλω με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο απ’ αυτό το Βήμα της Δημοκρατίας στην Αίθουσα της Ολομέλειας να αποτίσω φόρο τιμής στους χιλιάδες ερυθροσταυρίτες, στις χιλιάδες ερυθροσταυρίτισσες που βγήκαν μπροστά σε όλες τις δύσκολες στιγμές της πατρίδος, του έθνους και της ελληνικής κοινωνίας για να προσφέρουν ιδιαίτερα στον απλό Έλληνα, στην απλή Ελληνίδα, για να προσφέρουν στην πατρίδα. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι απέναντι σ’ αυτούς έχουμε κι εμείς χρέος και καθήκον ως πολιτικός κόσμος. Έχει χρέος η εκάστοτε κυβέρνηση. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις πραγματικές ανάγκες αυτής της μη κυβερνητικής οργάνωσης που είναι η μεγαλύτερη, η ισχυρότερη και –επιτρέψτε μου να πω- η πλέον αποτελεσματική σε προσφορά προς την πατρίδα, το έθνος και την ελληνική κοινωνία.
Εάν έχουν ζώσα υπόσταση ακόμα στην ελληνική κοινωνία έννοιες με καθαρά ανθρωπιστικό, ουμανιστικό περιεχόμενο όπως η έννοια του εθελοντισμού -χωρίς να θέλω να μειώσω άλλου είδους διαδικασίες και άλλου είδους ανάλογες πρωτοβουλίες- η έννοια «εθελοντισμός» βρίσκει την προσωποποίησή της, βρίσκει την ενσάρκωσή της, βρίσκει την καταξίωσή της στον απλό και ανώνυμο ερυθροσταυρίτη, στην απλή και ανώνυμη ερυθροσταυρίτισσα. Όπως σας είπα, όποιος πιστεύει ότι υπάρχουν παρατυπίες, εδώ είναι οι εισαγγελείς, εδώ υπάρχουν δικαστήρια να πάει να το καταγγείλει. Θα επιληφθεί η Δικαιοσύνη, θα αποκατασταθεί η τάξη, αλλά με το να συνοδεύουμε όλες αυτές τις διαδικασίες με ένα πέπλο διάχυτης καχυποψίας ότι κάτι συμβαίνει, ότι κάποιοι συνεννοούνται από πίσω και με το να παρουσιάζουμε τη συζήτηση περί του Ερυθρού Σταυρού και των οφειλομένων από την πολιτεία προς τον Ερυθρό Σταυρό, νομίζω ότι αδικούμε και την ιστορία του θεσμού και την ιστορία του εθελοντισμού στην Ελλάδα, αλλά πρώτα απ’ όλα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Αριστεράς, αδικείτε και τη δική σας ιστορία και τη δική σας πολιτική, κοινοβουλευτική και επαγγελματική υπόσταση.
Θα κλείσω, κύριε Πρόεδρε, με κάτι που επίσης με πονάει ιδιαίτερα. Έχω την τιμή μαζί με άλλους συναδέλφους όλων των παρατάξεων να εκπροσωπώ στη Βουλή των Ελλήνων τη δεύτερη περιφέρεια της Αθήνας, μία περιφέρεια με τεράστια προβλήματα. Είναι λοιπόν αλήθεια ότι τα νότια, τα νοτιοανατολικά προάστια της Αθήνας «πονάνε» για δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη.
Κύριε Υπουργέ, χαίρομαι για τη δέσμευσή σας και δεσμεύομαι να τη μεταφέρω σε όλους τους εκλογείς μας. Πρέπει αυτήν την ενεργό δέσμευση που αναλάβατε εδώ, ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας, να τη μετατρέψετε σε πρακτικό αποτέλεσμα. «Διψάνε» οι περιοχές μας για νοσοκομειακή περίθαλψη δημοσίου χαρακτήρα στα νότια προάστια.
Θα πρέπει να προχωρήσει λοιπόν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου και είμαστε στη διάθεσή σας να συνδράμουμε με τις μικρές μας δυνάμεις στην ταχύτερη δυνατή υλοποίηση αυτής της δέσμευσης για την οποία είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος και σας ευχαριστώ που την αναλάβατε ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Κατά τα άλλα θα έλεγα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι αρκετά με τη διάχυτη καχυποψία ως κοινός παρονομαστής στις παρεμβάσεις σας που παρακολούθησα. Είστε σοβαροί άνθρωποι. Μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε μια πολιτική αντάξια της σημασίας του θέματος που συζητούμε. Η Κυβέρνηση έδειξε ότι δεν έχει να φοβηθεί και δεν έχει να κρύψει τίποτε. Ελάτε να προχωρήσουμε μαζί και στα επόμενα απαραίτητα βήματα.
Ευχαριστώ πολύ.