Απόψε, συζητούμε ασφαλώς το υπ’ αριθμόν «ένα» πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας, το οποίο είναι το υπ’ αριθμόν «ένα» πρόβλημα μαζί με τον αλκοολισμό. Οι επερωτώντες συνάδελφοι Βουλευτές της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θέτουν με την επερώτηση τους υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα της πολιτικής που ακολουθεί το κράτος απέναντι σ’ αυτό το μείζον πρόβλημα.
Θα μου επιτρέψετε όμως, κύριε Πρόεδρε, με την άδειά σας, μια και μιλάμε για την αποτελεσματικότητα του κράτους, να ανοίξω μία παρένθεση, γιατί τις τρεις τελευταίες μέρες η χώρα μας, και ιδιαίτερα η Κεντρική και Νότιος Ελλάδα, αντιμετώπισε πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα. Καιρικά φαινόμενα πρωτόγνωρης έντασης και διάρκειας.
Δεν θα πλέξω το εγκώμιο των αρμόδιων υπηρεσιών του κράτους για να επιδοθώ σε μία μικροκομματική προσπάθεια εγκωμιασμού της Κυβέρνησης, παρ’ όλο που και οι αρμόδιοι κυβερνητικοί υπεύθυνοι αξίζουν τα καλά λόγια και τα συγχαρητήρια. Διότι το κράτος έδωσε εξετάσεις και πέτυχε να προστατεύσει τους πολίτες, να προστατεύσει το εύρυθμο της καθημερινής ζωής στη χώρα.
Εάν κάνω την αναφορά, είναι για να υπερασπιστώ τις δομές του δημόσιου χώρου. Εγώ από τα νεανικά μου χρόνια δίνω τη μάχη στα αμφιθέατρα ως νεολαίος και ως σπουδαστής για να υπερασπιστώ την αξία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της ελεύθερης αγοράς. Τότε ήταν της μόδας οι ιδέες του κολεκτιβισμού.
Σήμερα εξακολουθώ με τις ίδιες αρχές. Επειδή οι νεοπαγείς οπαδοί της παγκοσμιοποίησης επιδίδονται σε μία ελεεινολογία του δημοσίου χώρου και των δημόσιων δομών, υπερασπιζόμενος τις ίδιες αρχές, επισημαίνω την εξαιρετικά μεγάλη προσφορά όλων των υπηρεσιών του κράτους, της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης, όλων ανεξαιρέτως των δήμων, των Σωμάτων Ασφαλείας και αισθάνομαι την ανάγκη να τους ευχαριστήσω από αυτό το Βήμα και να τους συγχαρώ όλους, οπουδήποτε και αν ανήκουν, οτιδήποτε και αν ψηφίζουν για την εξαιρετική αυτή προσπάθεια και την προσφορά τους στον ελληνικό λαό.
Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει όλες οι πτέρυγες της Βουλής να έχουμε το θάρρος να σφίξουμε και το χέρι της πολιτικής ηγεσίας, του Υπουργείου Εσωτερικών και των συναρμόδιων Υπουργείων, γιατί πραγματικά πέτυχαν να προστατεύσουν τον Έλληνα και την Ελληνίδα σε μία κρίση, σε ένα πρόβλημα, το οποίο δημιούργησε η επιδείνωση των καιρικών φαινομένων στη χώρα μας. Αυτά, για να μην ξεχνάμε.
Τώρα, επαναλαμβάνω ότι το πρόβλημα των ναρκωτικών μαζί με τον αλκοολισμό είναι τα υπ’ αριθμόν «ένα» και «δύο» προβλήματα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα η ελληνική νεολαία.

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, το εξής: Μιλάμε πολύ για τα ναρκωτικά και δικαίως. Όμως, μιλάμε πολύ λιγότερο για τον αλκοολισμό. Χαίρομαι γιατί άκουσα τον αρμόδιο Υπουργό κ. Αβραμόπουλο να λέει πριν από λίγο στην ομιλία του ότι ετοιμάζει νομοθετική παρέμβαση για το θέμα του αλκοολισμού. Στη Μέκκα του καπιταλισμού και της ελεύθερης έως ασύδοτης αγοράς, στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι αδιανόητο, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να σερβίρει μαγαζί, νυχτερινό κέντρο και οποιοδήποτε κατάστημα σε ανήλικο αλκοολούχο ποτό. Στην Ελλάδα αυτό δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα και πρέπει να παρέμβουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί δεν δικαιούμεθα να κάνουμε τα στραβά μάτια.
Επιπλέον, ποτά τα οποία περιέχουν αλκοόλ πωλούνται ελεύθερα και στα περίπτερα. Το γνωρίζουμε αυτό; Γνωρίζουμε ότι στα περίπτερα –εδώ απ’ έξω- μπορείτε να πάρετε ποτό το οποίο περιέχει αλκοόλ; Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια σ’ αυτήν την κατάσταση και ως πότε θα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε για το πρόβλημα της επέκτασης του αλκοολισμού στο ελληνικό σπίτι; Χαίρομαι λοιπόν, γιατί ο Υπουργός κ. Αβραμόπουλος παίρνει νομοθετικές πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τώρα, το ότι δεν είχαμε ποτέ μέχρι σήμερα ολοκληρωμένη εθνική πολιτική διαρκείας, ανεξάρτητα από την εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, για το θέμα των ναρκωτικών, εάν το πω, νομίζω ότι παραβιάζω ανοιχτές θύρες.
Χαίρομαι, γιατί αν εξαιρέσει κανείς τον αξιότιμο Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Παπουτσή ο οποίος αδίκησε την πραγματικότητα και τον εαυτό του μ’ αυτήν την κριτική που άσκησε στην Κυβέρνηση -νομίζω ότι αδίκησε την Κυβέρνηση, αδίκησε την πραγματικότητα, αδίκησε και τον εαυτό του- σε γενικές γραμμές –και σωστά το επεσήμανε ο Υπουργός Υγείας- νομίζω ότι κινούμαστε προς την αυτή κατεύθυνση. Η διάγνωση που κάνουμε για τα αίτια του προβλήματος είναι συγκλίνουσα διάγνωση. Ταυτιζόμαστε σχεδόν σ’ αυτό.
Όμως, θέλω να ανοίξω μία παρένθεση και να σταθώ στον προβληματισμό τον οποίο με εμμονή θέτει εδώ και πολλά χρόνια ο Αντιπρόεδρος της Βουλής και πρώην Υπουργός Υγείας κ. Γεώργιος Σούρλας, επισημαίνοντας το αυτονόητο. Τα ναρκωτικά δεν είναι μόνο πρόβλημα κοινωνικό, αλλά αποτελούν και μία διάσταση του ευρύτερου γεωπολιτικού και γεωστρατηγικού παιγνίου ιδιαίτερα σε περιοχές, όπως η περιοχή της Νότιας Ευρώπης και η περιοχή της Βαλκανικής Χερσονήσου.
Κατά συνέπεια, η χώρα μας θα πρέπει να υπεραμυνθεί απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα το οποίο σε πολλές περιπτώσεις είναι πρόβλημα εξ εισαγωγής -η χώρα μας είναι χώρος προορισμού των ναρκωτικών, αλλά και χώρος διέλευσης των ναρκωτικών- βάζοντάς αυτό το ζήτημα ως καίριο ζήτημα στις διμερείς σχέσεις της με τα Σκόπια, με την Αλβανία, με τη Βουλγαρία και ιδιαίτερα με την Τουρκία.
Επίσης, κύριε Υπουργέ, θα πρέπει –και το λέω σε σας που διατελέσατε διπλωμάτης με εξαιρετική σταδιοδρομία στο Διπλωματικό Σώμα, προϋπήρξατε δηλαδή σε έναν χώρο ζωτικό για τα εθνικά συμφέροντα πριν γίνετε πολιτικός- να έχουμε το νου μας στα πλαίσια της διαδικασίας ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου.
Είναι γνωστό ότι το Κόσσοβο υπήρξε τόπος αποθήκευσης και τόπος εμπορίας ναρκωτικών. Ένα μέρος δε των «οπλαρχηγών» -σε εισαγωγικά- του απελευθερωτικού στρατού του Κοσσόβου, του UCK, προήλθαν από την Ελβετία και γνωρίζουμε ότι κατά καιρούς η INTERPOL είχε φακέλους που αφορούσαν παράνομη δραστηριότητά τους, σε σχέση με την εμπορία και τη διακίνηση ναρκωτικών.
Φτάνουν οι πρόχειρες προσεγγίσεις για το θέμα των ναρκωτικών. Δεν πρέπει να ρίξουμε καμία πρόταση στον Καιάδα. Δεν χρειαζόμαστε άλλους αφορισμούς. Έχει σημασία ότι η Βουλή στάθηκε στο ύψος της με το πόρισμα της Διακομματικής και με την εξαιρετική συζήτηση η οποία, με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής κ. Δημήτριου Σιούφα, διοργανώθηκε πριν από λίγες εβδομάδες σ’ αυτήν την Αίθουσα.
Η απεξάρτηση δεν έχει νόημα από μόνη της χωρίς πολιτικές επανένταξης στο κοινωνικό σύνολο, δηλαδή χωρίς πολιτικές απασχόλησης.
Νομίζω ότι τα συναρμόδια Υπουργεία κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά εάν θέλουμε να πάμε στο βάθος του προβλήματος, νομίζω ότι θα παραδεχθούμε όλοι -το είπε και ο αξιότιμος συνάδελφος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ- ότι πίσω από την επιλογή του νέου για τα ναρκωτικά υπάρχει ένα βαθύτερο ζήτημα κρίσης ιδεών και ηθικών προτύπων. Το να το αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα στην ουσία του, δεν είναι ούτε συντηρητική ούτε προοδευτική προσέγγιση, είναι η προσέγγιση της αλήθειας. Η media-κη αποχαύνωση, οι μηδενιστικοί αφορισμοί, τα πρότυπα τα οποία προβάλλονται στους νέους ανθρώπους, η αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος να λειτουργήσει όπως λειτουργούσε σωστά στο παρελθόν αφήνουν το νέο άνθρωπο ανυπεράσπιστο. Βομβαρδίζεται από κάθε λογής μηνύματα, δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα στη συνείδησή του, η οποία έρχεται σε σύγκρουση με την καθημερινότητα και τον οδηγεί σε εύκολες λύσεις διαφυγής, που είναι τελικά λύσεις θανάτου.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, επισημαίνοντας ότι σε τελευταία ανάλυση εάν θέλουμε να χτυπήσουμε τη ρίζα του κακού, θα πρέπει να ανατρέξουμε στην ανάγκη να προχωρήσουμε το ταχύτερο δυνατόν σε μία ουσιαστική μεταρρύθμιση στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα, να μπορέσουμε να κάνουμε μια σημαντική τομή στο εκπαιδευτικό σύστημα. Επιμένω στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση γιατί είναι το σημείο στο οποίο, στην προεφηβική και εφηβική ηλικία ο νέος διαμορφώνει την αντίληψή του για το γίγνεσθαι, για το τι συμβαίνει γύρω του, για το πώς κινείται ο κόσμος γύρω του και στην πορεία που θα ακολουθήσει ο ίδιος, για να μπορέσουμε πραγματικά να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, να μπορέσουμε να δράσουμε προληπτικά απέναντι στο φαινόμενο, το οποίο θα επαναλάβω δεν είναι φαινόμενο της διπλανής μας πόρτας, είναι φαινόμενο της δικής μας εστίας, της δικής μας οικογένειας, του δικού μας νοικοκυριού.
Ευχαριστώ πολύ.