Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συμπληρώνονται αύριο τριάντα τέσσερα χρόνια από την εξέγερση της 17ης Νοεμβρίου του 1973. Για τη δική μου τη γενιά που βρισκόταν τότε στα θρανία του Γυμνασίου τα γεγονότα είναι σαφή και προσδιορισμένα, το ίδιο και για τις γενιές που προηγήθηκαν και ήταν παρούσες. Σήμερα δυσπιστούν ορισμένοι και λένε. Πόσα έχουν διασωθεί από τότε στη μνήμη των σημερινών νέων; Αναρωτιούνται τι μπορεί να νιώσουν οι σημερινοί εικοσάρηδες, εικοσιπεντάρηδες, δεκαοκτάρηδες, οι φοιτητές, οι μαθητές από το ηλεκτρικό ρεύμα που διαπερνούσε τότε όλους μας και επικαλούνται τα τριάντα τέσσερα χρόνια που πέρασαν από τότε, την αχλή του χρόνου, τις διαφορετικές παγκόσμιες αλλά και εθνικές ιστορικές, πολιτικές και κοινωνικές συντεταγμένες του παρόντος και του μέλλοντος. Επιπρόσθετα, αναφέρονται στις ποικίλες προσπάθειες χειραγώγησης και οικειοποίησης του περιεχομένου και του κεντρικού μηνύματος της εξέγερσης που εκδηλώθηκαν από τότε μέχρι σήμερα και είναι πάμπολλες και διακριτές ως προς τις σκοπιμότητες που εκλήθησαν να εξυπηρετήσουν. Και όμως, κακώς δυσπιστούν οι δύσπιστοι, κακώς αναρωτιούνται οι προβληματιζόμενοι. Το περιεχόμενο και το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αφορά στην υπεράσπιση διαχρονικών αξιών, διανθρωπίνων ιδανικών, διιστορικών σημείων αναφοράς του έθνους μας, του λαού μας, της κοινωνίας μας.
Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά, γιατί ανήκει σε όλους μας, σε όλο τον ελληνικό λαό, στους Έλληνες και στις Ελληνίδες που αγωνίζονται για ελευθερία, δημοκρατία, εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική δικαιοσύνη, παιδεία, μόρφωση, πολιτισμό. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση, γεμάτη από τον ιδεαλισμό του πηγαίου, του γνήσιου, του αυθεντικού, ο ευγενής αγώνας μιας διαρκούς εφηβείας, με σφρίγος, αποφασιστικότητα, τόλμη και αυτοθυσία.
Τα μηνύματα της εξέγερσης είναι διαχρονικά. Διατρέχουν τη σύγχρονη ιστορική μας πραγματικότητα και επικαιροποιούνται άμεσα από χρονική περίοδο σε χρονική περίοδο, με ευθεία αναφορά στις συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές της συνιστώσες.
Σήμερα, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, οι κίνδυνοι της εκτροπής από το δημοκρατικό μας πολίτευμα και από τη συνταγματική τάξη της Ελληνικής Πολιτείας έχουν εκλείψει οριστικά. Όλες οι πλευρές του πολιτικού φάσματος έχουν βγάλει τα χρήσιμα συμπεράσματα και διδάγματά τους από την οδυνηρή περιπέτεια της δικτατορίας της 21ης Απριλίου του 1967, η οποία, πέρα από τις σκιές και τις υποψίες που τη βαρύνουν για ανάμειξη εξωελλαδικών κέντρων, υπήρξε γνήσιο προϊόν του κλίματος διχασμού του Εμφυλίου Πολέμου αλλά και της Μετεμφυλιακής Περιόδου.
Ο λαός μας απολαμβάνει πλήρη και εγγυημένα πολιτικά δικαιώματα, αδιατάρακτο πολιτικό βίο. Ωστόσο οι προκλήσεις του παρόντος είναι μπροστά μας. Τα πολιτικά δικαιώματα χρειάζονται διαρκή ενίσχυση, βελτίωση και διεύρυνση.
Σημαντικό έλλειμμα παρατηρείται στα κοινωνικά δικαιώματα, όπου η νέα διεθνής οικονομική πραγματικότητα των χωρίς σύνορα παγκοσμιοποιημένων διεθνών αγορών απειλεί να συρρικνώσει κοινωνικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με σκληρούς κοινωνικούς αγώνες από το Διαφωτισμό μέχρι σήμερα. Ένα ισχυρό κύμα ισοπέδωσης ιστορικών παραδόσεων, πολιτισμικών αξιών και ιδιαιτεροτήτων απειλεί να σαρώσει τα πάντα στο όνομα μιας συγκεκριμένης εκδοχής της παγκοσμιοποίησης. Στρατηγικά παίγνια των ισχυρών εξελίσσονται επικίνδυνα για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των λαών.
Σήμερα, τριάντα τέσσερα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επικαιροποιώντας τα μηνύματα της εξέγερσης εκείνης απαντούμε στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο με αγώνα για τη διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας προς κάθε κατεύθυνση, για την περαιτέρω διεύρυνση και εμβάθυνση των πολιτικών δικαιωμάτων, για τη διατήρηση και ενίσχυση των κοινωνικών δικαιωμάτων, και ιδιαιτέρως εκείνων που αφορούν το δικαίωμα στην απασχόληση, στην παιδεία, στον πολιτισμό, για τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, για ριζικές ανατροπές καταστάσεων που σχετίζονται με τη δραστική υποβάθμιση του περιβάλλοντος, για να συνδυάσουμε την όλο και πιο ενεργή συμμετοχή μας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, με την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη και του πολίτη του κόσμου, με τη δημιουργική ανάδειξη, μακριά από εθνικισμούς και αντιδραστικά ιδεολογήματα, της ελληνικής ιδιαιτερότητας, της ιστορίας του Έθνους μας, των παραδόσεών μας, της διαχρονικής αξίας της γλώσσας μας, της οικουμενικής βάσης του πολιτισμού μας.
Δεν ξεχνάμε, ότι τρεις και πλέον δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή τα ανθρώπινα δικαιώματα εξακολουθούν να πλήττονται στην Κύπρο.
Δεν ξεχνάμε, ότι χιλιάδες συμπολίτες μας έχουν μια δύσκολη και ασφυκτική καθημερινότητα εξαιτίας της οικονομικής ανέχειας, των κινδύνων της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, των κακών συνθηκών του περιβάλλοντος.
Δεν ξεχνάμε, ότι όλοι οι νέοι έχουν το δικαίωμα σε πλήρη παιδεία και μόρφωση, έχουν το δικαίωμα να βρουν μια καλή κι αξιοπρεπή δουλειά, να δημιουργήσουν οικογένεια, να προσφέρουν στην ελληνική κοινωνία και στην πατρίδα.
Αυτοί είναι ορισμένοι από τους κεντρικούς στόχους, ορισμένες από τις κεντρικές προτεραιότητες που καλούμεθα σήμερα και αύριο να υπηρετήσουμε. Σ’ αυτό τον αγώνα, σ’ αυτό το καθήκον έχει ταχθεί και η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.
Ευχαριστώ πολύ.