Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από αυτά που ακούστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια και της σημερινής συνεδρίασης, αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει βραχεία μνήμη και οξύ λόγο.
Πριν από λίγο ακούσαμε ότι η Κυβέρνηση κινδυνολογεί. Ουδέν ανακριβέστερο. Η Κυβέρνηση από την αρχή έχει ξεκαθαρίσει και προεκλογικά και μετεκλογικά ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να διακινεί το φόβο και την ανησυχία, να παίζει με το φόβο και την ανησυχία εκατομμυρίων εργαζομένων στον τόπο μας. Επιπλέον δε, τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και όλα τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και προεκλογικά και μετεκλογικά ξεκαθάρισαν ότι δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι το μάρμαρο, ξεκαθάρισαν ότι δεν θα υπάρξει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης –το επαναλαμβάνω κατά τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο- μείωση των συντάξεων ή αύξηση των εισφορών και διατύπωσαν τα οκτώ σημεία παρεμβάσεων, σύμφωνα με τις απόψεις της Κυβέρνησης, στο ασφαλιστικό πρόβλημα. Αν υπάρχει κινδυνολογία στη διαχρονική πορεία των συζητήσεων και του δημόσιου προβληματισμού για την τύχη του ασφαλιστικού, λυπάμαι που το λέω, υπάρχει από πρόσωπα που προέρχονται από το χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Να θυμίσω τις δηλώσεις του επικεφαλής της επιτροπής που συγκρότησε ο τότε Πρωθυπουργός και πρώην Αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Κώστας Σημίτης, με επικεφαλής το σύμβουλό του κ. Σπράου. Να θυμίσω τις προτάσεις του κ. Σπράου. Το περιεχόμενό τους ήταν περιεχόμενο κοινωνικής βαρβαρότητας.
Προσφάτως δε, επειδή μας κανοναρχούν οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον κ. Γκαργκάνα, δεν θα κουραστώ να σας το λέω εντός και εκτός Κοινοβουλίου: Δεν θα χρεώσετε στην Κυβέρνηση ένα δημόσιο πρόσωπο, συμπαθέστατο σε προσωπικό επίπεδο, ο οποίος όμως είναι φορέας απόψεων που αποδίδουν το κλίμα και τα πολιτικά ιδεολογήματα του κύκλου των εκσυγχρονιστών. Απ’ αυτόν τον κύκλο προέρχεται ο κ. Γκαργκάνας. «Παιδί» του κ. Σημίτη και του πολιτικού του περιβάλλοντος είναι και δεν θα τον χρεώσετε στη Νέα Δημοκρατία. Εάν ο κ. Γκαργκάνας κάνει προτάσεις για την αλλαγή στο ασφαλιστικό που διαπνέονται από κοινωνική βαρβαρότητα, από κοινωνική εξαλότητα και ακρότητα, αυτό ήταν το πνεύμα των «εκσυγχρονιστών» του κ. Σημίτη. Με αυτό το πνεύμα κυβερνήσατε και αυτές τις πολιτικές φτάσατε σήμερα να καταδικάζετε και στον εσωτερικό διάλογο μέσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., στην ευθεία προς την εκλογή του νέου Αρχηγού.
Τώρα, για να προχωρήσουμε στα υπόλοιπα, στις ρυθμίσεις για τα ταμεία, δεν δικαιούται το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κατηγορεί την Κυβέρνηση για το θέμα των ρυθμίσεων προς τους μικρομεσαίους. Ναι, το σύνολο των ρυθμίσεων αυτών αφορά ρυθμίσεις προς τους μικρομεσαίους. Είπαμε και ξεκαθαρίσαμε ότι δεν μπορεί να είναι ο κανόνας. Ασφαλώς και θα είναι η εξαίρεση. Ασφαλέστατα.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έκανε έντεκα ρυθμίσεις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, καθ’ οιονδήποτε τρόπο και έρχεται σήμερα να κατηγορήσει την Κυβέρνηση γιατί; Διότι η Κυβέρνηση, κατ’ εξαίρεση, όχι κατά κανόνα, ανταποκρίνεται στα αιτήματα των παραγωγικών τάξεων. Τις ρυθμίσεις αυτές προτείνει μεταξύ άλλων η Γ.Σ.Ε.Β.Ε., της οποίας πρόεδρος είναι –το είπα και χθες- ένας σκληρότατος συνδικαλιστής, πολιτικό στέλεχος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, ο κ. Δημήτρης Ασημακόπουλος. Εκφράζει αιτήματα του κλάδου του και ζητάει να προχωρήσουν αυτές οι ρυθμίσεις.
Σε ό,τι αφορά τώρα την ένταξη των ταμείων και για το εάν η ένταξη αυτή, με βάση το ν. 3029/2002, το νόμο Ρέππα, ζημιώνει ή όχι το Ι.Κ.Α., επιτρέψτε μου να πω ότι ο λαός μας λέει: «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί», διότι είμαι υποχρεωμένος –το έκανα και θα το επαναλάβω- να θυμίσω στους καλούς συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τις ειδικές συνθήκες και τους οικονομικούς όρους με τους οποίους έγινε η ένταξη του Τ.Α.Π.Ι.Λ.Τ., του Ταμείου της Ιονικής-Λαϊκής, μία ένταξη που προχώρησε με τις υπογραφές Υφυπουργών, διότι ο τότε Υπουργός κ. Ρέππας αρνήθηκε να βάλει την υπογραφή του από κάτω. Η ένταξη αυτή ζημίωσε κατά πολλές εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ –οι πλέον μετριοπαθείς υπολογισμοί μιλάνε για 500.000.000 ευρώ- το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα.
Σε ό,τι αφορά τώρα τα χρέη, είμαι στη δυσάρεστη θέση –γιατί το λέτε και προκαλείτε- να σας επαναλάβω το εξής: Για ποια χρέη μιλάτε προς την κοινωνική ασφάλιση, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρέδωσε την εξουσία τον Μάρτιο του 2004 με 9,2 δισεκατομμύρια ευρώ συνολικό χρέος προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης; Το συνολικό χρέος προς τα νοσοκομεία ήταν 2.000.000.000 ευρώ, 4,1 δισεκατομμύρια ευρώ ήταν το χρέος μόνο προς το Ι.Κ.Α. και υποχρεωθήκαμε μέσα σε χρόνο ρεκόρ να βρούμε 330.000.000 ευρώ, να τα δώσουμε στον Οργανισμό Αυτοαπασχολουμένων, Τ.Ε.Β.Ε., Τ.Σ.Α., Τ.Α.Ε., για να πληρωθούν οι συντάξεις, 400.000.000 ευρώ για να αποδώσουμε τα παρακρατηθέντα και μη αποδοθέντα στο Ταμείο Νομικών και 2.000.000.000 ευρώ βεβαίως στα δημόσια νοσοκομεία κ.ο.κ.
Σε ό,τι αφορά το νομικό οπλοστάσιο, το οποίο δημιούργησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., να θυμίσω ότι ναι –εγώ το λέω και θα το επαναλάβω, όπως το έκανα και επί της υπουργικής μου θητείας- υπήρξε ο ν. 3029/2002, προϊόν συζητήσεων και με τα ευρωπαϊκά όργανα, για θέματα όχι ασφαλίσεων, αλλά δημοσιονομικά που αγγίζουν και το ασφαλιστικό και το γνωρίζετε.
Ο νόμος Ρέππα ήταν ένας καλός νόμος στο πλαίσιό του. Με μία διαφορά όμως. Δεν εφαρμόστηκε. Ελάχιστα εφαρμόστηκε από το 2002 έως το 2004. Και όταν ήλθε η ώρα να νομοθετήσουν και πάλι οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ., φρόντισαν λίγες βδομάδες πριν παραδώσουν την εξουσία, το Φεβρουάριο του 2004 –αρχές Μαρτίου διεξήχθησαν οι γενικές βουλευτικές εκλογές- να κάνουν δύο ακόμα νόμους με εργασιακό και ασφαλιστικό περιεχόμενο, το ν. 3227 και το ν. 3232, γνωρίζοντας ότι ουδέποτε θα κληθούν να τους εφαρμόσουν.
Για να κλείσω θα πω το εξής: Ας μην προκαλούμεθα και στα θέματα των δαπανών υγείας, διότι θα σας πω επί των ημερών της εφαρμογής του δήθεν σοσιαλισμού τι έγινε με τις ιδιωτικές δαπάνες στην υγεία ως ποσοστό επί του συνόλου των δαπανών υγείας. Δηλαδή, αν ξοδεύονται στην Ελλάδα εκατό ευρώ για δαπάνες υγείας, το μέρος που αντιπροσωπεύουν οι δαπάνες που πάνε στον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκε κατά πολύ σε βάρος των δαπανών του δημοσίου –ξεπέρασε το 52%- πράγμα που σημαίνει οι ταξικές επιλογές έγιναν περισσότερες. Η κοινωνία μας, επί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του κ. Σημίτη, έγινε ταξικότερη στα θέματα και υγείας και παιδείας. Αυτή είναι η αλήθεια.
Θα παρακαλέσω, λοιπόν, οι χθεσινοί υπεύθυνοι να μην ενδύονται σήμερα την τήβεννο του δημοσίου κατηγόρου και να εκστομίζουν πολιτικό κατηγορητήριο σε βάρος μίας Κυβέρνησης που επιχειρεί μέσα σε κλίμα συνθέσεως, συναίνεσης να ξεκινήσει και να προχωρήσει το δημόσιο κοινωνικό διάλογο για μία ουσιαστική αναμόρφωση, ανασυγκρότηση, για τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, για τη θωράκιση του ασφαλιστικού μέλλοντος και γενικότερα των κοινωνικών δικαιωμάτων των επομένων και μεθεπομένων γενεών. Μιλάμε, δηλαδή, για μία διαδικασία και μια προοπτική που αφορά όλους μας, αφορά όλο τον ελληνικό λαό και ιδιαίτερα τις μελλοντικές γενιές, είτε ψηφίζουν εμάς είτε ψηφίζουν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είτε οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Και είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους.
Από αυτόν το διάλογο θεωρούμε –και το είπα και χθες- ότι ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Αριστερά πρέπει να απουσιάσουν. Θεωρώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ότι αδικείται ο καθένας ξεχωριστά με τη θέση αυτή του κόμματός σας να αποχωρείτε από το διάλογο μέσα στην αρμόδια επιτροπή. Αδικείτε και τη δική σας προσωπική ιστορία. Το είπα και χθες. Ανάμεσά σας υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από μαζικούς φορείς, συνδικαλιστές, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί που έχουν και άποψη και τη δυνατότητα να προσφέρουν στο διάλογο. Δεν έχει σημασία αν θα συμφωνήσουμε σε όλα ή θα διαφωνήσουμε σε πολλά. Αλίμονο αν προσερχόμεθα στο διάλογο άνθρωποι οι οποίοι ταυτιζόμεθα από την αρχή της σχετικής διαδικασίας.
Η Κυβέρνηση, λοιπόν, είναι αποφασισμένη να τους ακούσει όλους, να διαλεχθεί με όλους και να πετύχουμε τις απαραίτητες συνθέσεις. Όποιος απουσιάσει θα είναι βαρύτατα εκτεθειμένος και πολιτικά και κομματικά και προσωπικά στην ελληνική κοινωνία.
Ευχαριστώ πολύ.