Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η σημερινή συνεδρίαση έχει συμβολικό αλλά και ουσιαστικό χαρακτήρα και νομίζω ότι η εξέλιξη που έχει μέχρι τώρα η συνεδρίαση δεν υστερεί ούτε στον έναν, ούτε στον άλλο τομέα. Εγώ θα παραδεχθώ ότι όλοι οι προλαλήσαντες και οι προλαλήσασες έθιξαν θέματα ουσίας αλλά και θέματα που αφορούν την Ελληνίδα αγρότισσα ως εμβληματική μορφή της ελληνικής κοινωνίας.
Θεωρώ ότι η προλαλήσασα συνάδελφο αδίκησε τον Πρωθυπουργό της χώρας. Ο ρόλος των Πρωθυπουργών, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι να θέτουν το πλαίσιο της πολιτικής μέσα στο οποίο οι αρμόδιοι Υπουργοί θα εξειδικεύσουν την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης. Και βεβαίως, είναι πολύ καλό ότι ακούμε θετικές προσεγγίσεις από όλες τις πλευρές, αλλά η Κυβέρνηση δεν περιορίζεται σε ευχολόγιο. Μέσα σε τέσσερα χρόνια έγιναν πράγματα τα οποία δεν έγιναν την προηγηθείσα του Μαρτίου του 2004 εικοσαετία. Αυτό μην το ξεχνάμε. Είναι συνείδηση του ελληνικού λαού και είναι συνείδηση και στους κατοίκους της ελληνικής υπαίθρου.
Ασφαλώς, στα τέσσερα χρόνια δεν λύθηκαν όλα. Έχουν γίνει πολλά και θαρραλέα. Ασφαλώς, έχουμε δρόμο πολύ ακόμα. Διότι το θέμα που αφορά την επιβίωση των πληθυσμών της υπαίθρου είναι θέμα που αφορά την επιβίωση της πατρίδας μας. Δεν μπορεί να επιβιώσει ο πληθυσμός στα αστικά κέντρα, εάν οι πληθυσμοί της υπαίθρου δεν είναι θαλεροί, δεν έχουν σφρίγος στην καθημερινότητά τους και δεν έχουν εξασφαλίσει τις συνθήκες, για να μπορούν αυτή την καθημερινότητα να την αντιμετωπίζουν με αξιοπρέπεια.
Η Ελληνίδα αγρότισσα -ορθώς ειπώθηκε από όλες τις πλευρές- είχε και έχει πρωταγωνιστικό ρόλο παντού: στον τομέα της εθνικής οικονομίας και της αγροτικής περιφέρειας, στη διατήρηση και στην ενδυνάμωση του ιστού της ελληνικής οικογένειας, στη διατήρηση των στοιχείων του εθνικού μας πολιτισμού και της λαϊκής κουλτούρας της υπαίθρου. Είχε και έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κοινωνικούς, σε απελευθερωτικούς, σε εθνικούς αγώνες.
Όμως, για να μην περιοριζόμαστε σε ευχολόγιο και για να μην είναι οι προσεγγίσεις μας εξωπραγματικές, σκεφθείτε ποια θα είναι η αντίδραση του πατέρα μιας αγροτικής οικογένειας, όταν απευθυνθεί στην κόρη του, που δεν είναι αγρότισσα και είναι στην προεφηβική ή στην εφηβική ηλικία, και της πει «Για σένα παιδί μου η οικογένειά μας σκέφτεται να γίνεις αγρότισσα». Σκεφθείτε ποια είναι η αντίδραση του κοινωνικού περιβάλλοντος, ποιο είναι το κλίμα που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία. Το λέω, για να επισημάνω τι; Να επισημάνω ότι θα πρέπει να μας απασχολήσει ποιο πρότυπο έχουμε για τη γυναίκα της υπαίθρου. Οι κοινωνίες αναπτύσσονται και κινούνται και προχωρούν στις επιλογές τους με βάση αξιακά πρότυπα….
Ρωτάω λοιπόν: Πόσο αισιόδοξο είναι να πεις σήμερα σε μία νέα ότι θα γίνει αγρότισσα; Είναι θέμα προτύπων, είναι θέμα αξιών που καλούμεθα όλοι να δώσουμε.
Με ποιες σταθερές ζητούμε στα νέα κορίτσια να συμβαδίσουν με τα σημερινά πρότυπα που κυριαρχούν; Με τις σταθερές των μεσημεριανών ζωνών της καθημερινής τηλοψίας; Το τονίζω, για να βλέπουμε και τη μία πλευρά και την άλλη.
Οι κοινωνίες χρειάζονται πρότυπα, χρειάζονται πρότυπα κοινωνικά, χρειάζονται πρότυπα ηθικά, χρειάζονται πρότυπα αναπτυξιακά, χρειάζονται δομές. Δεν μπορούμε να μιλάμε για την ανάγκη να ενισχύσουμε την Ελληνίδα αγρότισσα χωρίς να ασχολούμεθα με αυτά τα ζητήματα, χωρίς να ασχολούμεθα με πολιτικές στήριξης της οικογένειας, χωρίς να ασχολούμεθα με πολιτικές στήριξης της μητρότητας, χωρίς να ασχολούμεθα με πολιτικές στήριξης της δυνατότητας των δύο φύλων να συνάψουν γάμο, να έχουν σπιτικό, να βάλουν την οικογένειά τους και τα παιδιά τους κάτω από μία ασφαλή στέγη.
Όλο αυτό το σύστημα αιτημάτων και προτεραιοτήτων αντιμετωπίζει σήμερα η Κυβέρνηση Καραμανλή, είτε στο στεγαστικό τομέα είτε στον τομέα των βρεφονηπιακών σταθμών είτε στον τομέα της ανάπτυξης της υπαίθρου. Δεν είναι εύκολα ζητήματα. Μείναμε σε πολλά πίσω τα τελευταία χρόνια. Την εποχή που άλλες χώρες με ανταγωνιστική αγροτική ανάπτυξη σε σχέση με την Ελλάδα προχωρούσαν σε εναλλακτικές καλλιέργειες επέλεγαν ανταγωνιστικούς τομείς ανάπτυξης της γεωργίας, έκαναν την επιλογή της βιολογικής καλλιέργειας, ο αγροτικός τομέας εξ αιτίας της ευθύνης των κυβερνήσεων που προηγήθηκαν του Μαρτίου του 2004 κοιτούσε μόνο τις επιδοτήσεις. Αυτή είναι η αλήθεια. Πιστεύετε ότι αυτή η λογική των επιδοτήσεων και μόνο των επιδοτήσεων δεν έβλαψε την Ελληνίδα αγρότισσα; Δεν έβλαψε τις νεότερες γενιές σε σχέση με το πώς αντιμετωπίζουν την προοπτική ζωής τους στην ύπαιθρο ή στα αστικά κέντρα; 
Χαίρομαι γιατί από τη σημερινή συζήτηση προκύπτουν κοινοί στόχοι, συγκλίνουσες προσπάθειες, εθνική ομοψυχία και συναντίληψη. Μέσα από αυτό το κλίμα που δημιουργείται είναι κατανοητό και εύλογο –επιτρέψτε μου- να παρακαλέσω όλες τις πτέρυγες της Βουλής, όταν έρχονται συγκεκριμένα νομοσχέδια από την Κυβέρνηση τα οποία αφορούν τη βελτίωση πραγματικά των συνθηκών, να αφήνουμε τις κομματικές παρωπίδες, να δίνουμε τη μάχη και να ψηφίζουμε όλοι μαζί.
Ευχαριστώ πολύ.