Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ξεκινήσω από μία φράση που χρησιμοποίησε ο συνάδελφος Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Παπαδημητρίου, συμπαθής και αξιόλογος κατά τα άλλα, ο οποίος είπε ότι αυτά τα ζητήματα δεν έχουν πολιτικό χρώμα.
Κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τώρα το θυμηθήκατε αυτό; Θυμόσαστε ότι τα προβλήματα δεν έχουν χρώμα, όταν είσαστε στην αντιπολίτευση; Διότι όταν είσαστε στην κυβέρνηση και χρωματίζετε τα προβλήματα και επιλέγετε λύσεις, κατά το συμφέρον του κόμματός σας.
Διάβασα και ξαναδιάβασα το κείμενο της ερώτησης, άκουσα και τους συναδέλφους που μίλησαν. Το κείμενο και τα όσα ειπώθηκαν παρακολουθούνται από μια λογική, την οποία την έχουμε ακούσει να εκφράζεται και από άλλα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., υψηλά ιστάμενα στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε διάφορες αποστροφές των όσων λένε, εντός και εκτός Βουλής. Ότι η Κυβέρνηση έχει ένα μηχανισμό, μέσω του οποίου μηχανισμού προσπαθεί να χειραγωγήσει τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, επιχειρώντας, μέσω αυτής της χειραγώγησης σε τελευταία ανάλυση, να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν δεν ήταν τόσο πρόσφατο το διάστημα της σχεδόν εικοσαετούς διακυβέρνησης του τόπου από σας και αν δεν είχαν γίνει τόσα πολλά, σε σχέση με τις προσπάθειες χειραγώγησης των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, επί των ημερών σας, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η μνήμη σας έχει ατονήσει, ή εν πάση περιπτώσει η μνήμη δρα επιλεκτικά. Ποια είναι η αλήθεια; Τη θυμάται όλος ο ελληνικός λαός. Πάρτι εξουσίας έγινε στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, σε όλο το χρονικό διάστημα που κυβέρνησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με κορυφαίο το διάστημα της διακυβέρνησης των λεγομένων κατ’ όνομα, όχι στην πράξη, εκσυγχρονιστών.
Και θα ήμουν έτοιμος να δικαιολογήσω τον καλό αξιόλογο συνάδελφο τον κ. Παπαδημητρίου για τα όσα είπε πριν, ασκώντας κριτική στον κ. Ρουσόπουλο, αν ο ίδιος δεν είχε υπάρξει τόσο κοντά στην τότε εξουσία. Στην εξουσία που προηγήθηκε του διαστήματος του Μαρτίου του 2004. Για να διατυπώσω και ένα ελαφρυντικό, θα υποθέσω ότι τότε στο γραφείο του τότε Πρωθυπουργού, του παντοδύναμου Πρωθυπουργού των εκσυγχρονιστών του κ. Σημίτη, δεν χειριζόταν ο ίδιος αυτά τα ζητήματα, δεν τα ακουμπούσε καν, πιθανόν να τα αγνοούσε. Σε ένα διπλανό γραφείο, όμως, ήταν ο περίφημος κ. Γιώργος Πανταγιάς. Είναι πολλά τα γραφέντα και περισσότερα τα θρυλούμενα την περίοδο εκείνη, για την δραστηριότητα του κ. Πανταγιά, σε σχέση με τις προσπάθειες, επιτυχείς για μια μεγάλη περίοδο, χειραγώγησης της κοινής γνώμης.
Σε ό,τι αφορά τη Νέα Δημοκρατία ο ελληνικός λαός ευτυχώς έχει μνήμη -όχι βραχεία μνήμη, μνήμη που διαρκεί, που είναι ισχυρή- και γνωρίζει ότι η Νέα Δημοκρατία από την εποχή που αναδείχθηκε στην εξουσία ο Κώστας Καραμανλής, αλλά και πριν, επί Μιλτιάδη Έβερτ, επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είναι η παράταξη που πολεμήθηκε όσο καμία άλλη από την πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας.
Θυμούμαι την εποχή που βρισκόταν στο πηδάλιο της Νέας Δημοκρατίας ο Μιλτιάδης Έβερτ, ένας πολιτικός με μακρά πορεία η οποία -μπορεί να κάνουμε όλοι λάθη, παραλείψεις- είναι μια πορεία που χαρακτηρίστηκε από το αίσθημα της προσφοράς προς τον τόπο. Μέχρι και βιβλία χρηματοδοτήθηκαν την περίοδο εκείνη, για να αποδείξουν δήθεν κάποιοι ψευδολογιότατοι και δοκισήσοφοι της περιόδου –επιτρέψτε μου να τους χαρακτηρίσω «μισθοφόρους της πένας»- ότι δήθεν ο Μιλτιάδης Έβερτ δεν γνώριζε γράμματα, ότι δήθεν ήταν ένας αγράμματος πολιτικός. Και το θυμήθηκαν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., μετά από τρεις δεκαετίες, αφότου ο Έβερτ είχε κάνει μια λαμπρά πορεία στο δημόσιο βίο, μια πορεία όπως σας είπα προσφοράς στο έθνος και την πατρίδα.
Τα παραδείγματα είναι πολύ περισσότερα. Δεν θέλω να θυμηθώ πρωτοσέλιδα που αφορούσαν, όταν ήμασταν στην Αντιπολίτευση, το σημερινό δημοφιλή και λαοπρόβλητο Πρωθυπουργό της χώρας τον Κώστα Καραμανλή που προσπαθούσαν να τον γελοιοποιήσουν και να τον διακωμωδήσουν.
Η Κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα άλλο παρά να προσπαθήσει να βάλει τάξη.
Θα συμφωνήσω με την κατακλείδα του κυρίου Παπαδημητρίου αλλά «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα;», κύριε Παπαδημητρίου; «Που ‘σαι νιότη που ‘δειχνες πως θα γινόσαστε άλλοι;».
Είπατε ότι είναι προς το συμφέρον του πολιτικού συστήματος. Βεβαίως, είναι προς το συμφέρον του πολιτικού συστήματος να υιοθετήσουμε ως λειτουργοί του πολιτικού συστήματος αντικειμενικά κριτήρια διαφάνειας, να υπάρχει πλήρης πρόσβαση στα στοιχεία, στις διαδικασίες κατανομής όλων των ενδιαφερομένων. Αυτό έχει επιχειρήσει και αυτό έχει εφαρμόσει ο Υπουργός Επικρατείας, ο κ. Ρουσσόπουλος. Και επιτρέψτε μου να πω, το έχει επιχειρήσει και το έχει εφαρμόσει με επιτυχία.
Τι συνέβαιναν στις ημέρες σας; Δεν θέλω πάλι να τα θυμούμαι. Δεν θέλω να θυμηθώ γιατί όλοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ και ορισμένοι δεν κινούμεθα στις υπόριες, δεν κινούμεθα στα όρια της Ιερουσαλήμ. Έχουμε βρεθεί και στο κέντρο των Ιεροσολύμων για πολλά χρόνια. Έχω την ευτυχία και την τιμή κι εγώ και ο σημερινός Υπουργός Επικρατείας να έχουμε διακονήσει τη μαχόμενη, χωρίς εισαγωγικά, ελληνική δημοσιογραφία για πολλές δεκαετίες.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ: Σε ποιο τομέα της Ιερουσαλήμ;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Θυμόμαστε λοιπόν, αγαπητέ φίλε κύριε Παπαδημητρίου, ότι μετά την άνοδο της ομάδας των ψευδοεκσυγχρονιστών στην εξουσία εξαπολύθηκε ένας απηνής διωγμός εναντίων των δημοσιογράφων ακόμη και δημοσιογράφων που ήταν προσκείμενοι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., ήταν προσκείμενοι στους δύο άλλους συνυποψηφίους, στον κ. Τσοχατζόπουλο και στον κ. Αρσένη. Προήρχοντο από το κλίμα του ιστορικού ΠΑ.ΣΟ.Κ. του αειμνήστου Ανδρέα Παπανδρέου.
Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα που γνωρίζετε πολύ καλά. Απηνής διωγμός. Έχασαν τη θέση τους από γραφεία Τύπου, αντιμετώπισαν τοίχο αδιαπέραστο όταν προσπάθησαν να εξασφαλίσουν μια δουλειά, βρέθηκαν στην κυριολεξία στο περιθώριο. Όχι ένας και δύο, πολλοί δημοσιογράφοι.
Δεν έχω τον καιρό να πω περισσότερα. Κι άλλωστε δεν ξέρω αν το να πω περισσότερα εξυπηρετεί τίποτα. Κι εσείς γνωρίζετε, και το σημερινό ΠΑ.ΣΟ.Κ. γνωρίζει γι’ αυτό κάνει την αυτοκριτική του γι’ αυτά που συνέβησαν αυτή την περιβόητη οκταετία.
Αυτό που θέλω να πω και να καταλήξω είναι ότι η Κυβέρνηση είναι σε καλό δρόμο. Και το λέω ως ένας άνθρωπος που το επάγγελμά μου είναι σε αναστολή γιατί έχουμε κι αυτήν την ντροπή, το θεσμικό ολίσθημα του ασυμβιβάστου στην Ελλάδα. Δεν είμαστε επαγγελματίες πολιτικοί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Έχουμε επάγγελμα το οποίο είναι σε αναστολή. Η πολιτική δεν μπορεί να είναι επάγγελμα. Το λέω λοιπόν ως άνθρωπος που έζησε, που καρδιοχτύπησε, που αγχώθηκε ως επαγγελματίας δημοσιογράφος, που έκανε καριέρα, που γνωρίζει τον χώρο. Η Κυβέρνηση είναι σε καλό δρόμο.
Έχουμε να κάνουμε κι άλλα βήματα. Ναι, γίνονται όμως όλα προς την σωστή κατεύθυνση. Ελάτε μαζί να κάνουμε όσο γίνεται περισσότερο αντικειμενικά τα κριτήρια διότι είναι προς το συμφέρον όλων των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αυτές τις ημέρες, κύριε Υπουργέ, είχαμε ένα δυσάρεστο γεγονός και δεν το λέω ούτε ως επικήδειο ούτε ως επιμνημόσυνη ή επιτύμβια πλάκα. Ένα περιοδικό κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού το οποίο προσέφερε επί τρεις και πλέον δεκαετίες και συνέβαλε στον πολιτικό πολιτισμό του τόπου το «ΑΝΤΙ», αναστέλλει την κυκλοφορία του. Υπήρξε πεδίο δημιουργικών ζυμώσεων και προβληματισμών, βήμα έκφρασης ριζοσπαστικών προτάσεων για το καλό της ελληνικής κοινωνίας.
Τώρα θα μου πείτε θα πεταχτούν και ορισμένοι οπαδοί της ασύδοτης αγοράς και θα πουν «τι λέει ο Παναγιωτόπουλος;». «Τι να κάνει σήμερα σε ένα κλίμα ελεύθερης αγοράς μια κυβέρνηση;». Πρέπει να βρούμε τρόπο κύριε Υπουργέ, να αποφεύγουμε τέτοιου είδους γεγονότα, να συμβάλλουμε στο να μην κλείνουν τέτοιου είδους εκδόσεις που αποτελούν στοιχείο προόδου αλλά ταυτόχρονα και εργαλείο προαγωγής της σωστής δημοσιογραφίας στον τόπο μας.
Δεν θέλω να σταθώ στο ότι από τη συντακτική του επιτροπή περάσαμε πολλοί άνθρωποι από αυτή τη Βουλή και από την πλευρά τη δική μας και από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Έχω πρόχειρο τον κ. Ευθυμίου, τον κ. Πάγκαλο κ.ο.κ.. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι δεν μπορούμε, δεν έχουμε το δικαίωμα να κλείσουμε τα μάτια, τρεις δεκαετίες μετά την εκκίνηση αυτής της σπουδαίας προσπάθειας, στο γεγονός ότι αυτό το περιοδικό ανήγγειλε την αναστολή της έκδοσης.
Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουμε να σταθούμε όλοι αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες στον Χρήστο Παπουτσάκη και στη σπουδαία ομάδα που εκδίδει αυτό το περιοδικό, για να το δούμε να κυκλοφορεί και πάλι ανά δεκαπενθήμερο στα περίπτερα.
Ευχαριστώ πολύ.