Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αφορμή της συζήτησή μας για την κύρωση της Συμβάσεως του ΟΗΕ κατά της διαφθοράς, μια κύρωση στην οποία πιστεύω ότι θα προχωρήσουμε ομόφωνα και ομόθυμα όλοι, είναι φυσικό να διευρύνεται αυτή η συζήτηση ενώπιον της Ολομέλειας της Εθνικής Αντιπροσωπείας και να αντιμετωπίζουμε πλέον συνολικά το φαινόμενο ως φαινόμενο που αφορά τις σύγχρονες κοινωνίες, αφορά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αφορά βεβαίως και την ελληνική κοινωνία.
Σωστά ειπώθηκε ότι είναι ένα φαινόμενο ηθικό, κοινωνικό, πολιτικό, αναπτυξιακό, θα προσέθετα φαινόμενο που αφορά στη νοοτροπία στο επίπεδο παιδείας, φαινόμενο που έχει και έντονα χαρακτηριστικά πολιτισμικά από τόπο σε τόπο και από κοινωνία σε κοινωνία.
Γι’ αυτό θέλω να σας πω εντελώς προσωπικά ότι είμαι ιδιαίτερα καχύποπτος όταν βλέπω στη δημόσια ζωή είτε στο πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης είτε στο πεδίο των μέσων μαζικής επικοινωνίας – εκεί δα κι αν έχουν προκύψει πολλοί αυτόκλητοι εισαγγελείς του δημοσίου βίου, στο επίπεδο των μέσων μαζικής επικοινωνίας, που κουνάνε κάθε βράδυ τα δάχτυλα των χεριών υποδεικνύοντας ενόχους και αθώους – όταν λοιπόν βλέπω στα διάφορα επίπεδα διατύπωσης του δημοσίου διαλόγου και αντιλόγου – μέσα μαζική επικοινωνίας, πολιτική ζωή, δημόσιος βίος εν γένει – κάποιους να εμφανίζονται σαν αυτόκλητοι εισαγγελείς, να ενδύονται αυθαίρετα την τήβεννο του εισαγγελέως, γίνομαι πάρα πολύ δύσπιστος απέναντί τους. Θεωρώ ότι στη συντριπτική πλειονότητα όσοι υποδύονται τον ρόλο, τον αυτόκλητο ρόλο του δημοσίου εισαγγελέως έχουν κάτι δύσοσμο στην αυλή τους.
Το θέμα είναι υπαρκτό και είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το πρόβλημα της διαφθοράς έχει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις σε όλα τα επίπεδα του δημοσίου και του ιδιωτικού βίου, σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργεί φραγμούς στην ανάπτυξη. Είναι κύριος ανασταλτικός παράγων στο να μας εμπιστευτούν ντόπιοι και ξένοι επενδυτές. Δηλητηριάζει την πίστη του καθημερινού πολίτη στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και της πολιτείας. Έχει τεράστιο οικονομικό κόστος για την ελληνική πολιτεία, δηλαδή για τον ελληνικό λαό. Και ταυτόχρονα δημιουργεί μια εικόνα στο χώρο στον οποίο ζούμε, στο παγκόσμιο χωριό, όπου όλοι επηρεάζουν όλους, μια εικόνα πολύ δυσάρεστη και για την Ελλάδα.
Βεβαίως, δεν προέκυψαν τα φαινόμενα διαφθοράς από Θεού. Εγώ δεν είμαι από εκείνους που υιοθετούν τον μανιχαϊσμό στην πολιτική ζωή και στην οπτική με την οποία αντιμετωπίζω τα πολιτικά φαινόμενα και τις πολιτικές συμπεριφορές. Δεν πιστεύω ότι τα κόμματα χωρίζονται σε κόμματα με μαύρα στελέχη και σε κόμματα με άσπρα στελέχη, σε κόμματα με γκρίζες γωνίες και σε κόμματα όπου το φως είναι άπλετο και λάμπει παντού, καταυγάζει τους πάντες. Αυτά είναι παιδαριώδη, αν δεν είναι ύποπτα.
Το φαινόμενο της διαφθοράς υπάρχει. Δυστυχώς εντοπίζεται σε όλα τα επίπεδα και σε όλους τους χώρους και εκείνο το οποίο προέχει είναι ο αγώνες που κάνουμε, όχι σε επίπεδο προθέσεων. Καλές είναι οι προθέσεις. Έχω κουραστεί σε αυτή την Αίθουσα από το 2000 που είμαι Βουλευτής και τα τελευταία είκοσι χρόνια που παρακολουθώ έχοντας το λειτούργημα της πολιτικής δημοσιογραφίας και δικηγορίας τα διαδραματιζόμενα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, έχω κουραστεί να αθροίζω καλές προθέσεις και θετικές βουλήσεις.
Όλοι δοκιμαζόμαστε στο επίπεδο της πράξης, στο επίπεδο του καθημερινού πολιτικού και κοινωνικού γίγνεσθαι. Αν, λοιπόν, συμφωνούμε ότι η διαφθορά είναι ένα μείζον πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία και συνολικά για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, θα πρέπει να δούμε, όταν κυβερνάει η κάθε παράταξη, ποια μέτρα παίρνει και εφαρμόζει στην πράξη, γιατί δεν αρκούν μόνο τα μέτρα στα χαρτιά για να καταπολεμηθεί, να συρρικνωθεί και εν τέλει να εξαφανιστεί το φαινόμενο.
Βεβαίως, εδώ ισχύει το «συμβαίνουν και εις Παρισίους, συμβαίνουν και εις την Εσπερίαν». Δεν είναι μεμονωμένο ελληνικό φαινόμενο. Σας θυμίζω ότι πριν από λίγα χρόνια, η μοναρχία στο Βέλγιο που είναι ενοποιητικό στοιχείο μεταξύ Φλαμανδών, Βαλόνων κ.ο.κ., σε μια χώρα που σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες διαφορετικής υφής από αυτές που έχουμε ζήσει στη Νότια Ευρώπη, το σκάνδαλο της παιδεραστίας που ονομάστηκε σκάνδαλο Ντιτρού και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριεφέρθη η αστυνομία, αλλά και η δικαστική εξουσία στους πρωταγωνιστές αυτής της εγκληματικής υπόθεσης που συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο, ο τρόπος με τον οποίο συμπεριεφέρθη η δικαιοσύνη, αλλά και η διοίκηση, η αστυνομία στο Βέλγιο, παραλίγο να κλονίσει τα θεμέλια της βελγικής μοναρχίας.
Σας θυμίζω ότι πριν από λίγο καιρό, με Πρόεδρο της Γαλλίας το Νικολά Σαρκοζί, έγιναν επανειλημμένες διαδοχικές έρευνες στο γραφείο και στο σπίτι του προκατόχου του Πρωθυπουργού από το ίδιο κόμμα Ντομινίκ Ντε Βιλπέν, ο οποίος αντιμετωπίζει την κατηγορία της συμμετοχής σε μια συνομωσία που είχε ως σκοπό να εκθέσει -με τη συμμετοχή και στρατηγού πρώην ανωτάτου στελέχους των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών- το σημερινό Πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί και να τον εμφανίσει ότι ενέχεται σε σκανδαλώδεις διαδικασίες μαύρου χρήματος που τοποθετήθηκε σε τράπεζα του Λουξεμβούργου.
Να μη μιλήσω για τα σκάνδαλα που βγαίνουν κατά καιρούς για στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες, να μη μιλήσω για τα όσα στο παρελθόν αποδόθηκαν στον αρχιτέκτονα της πολιτικής ενοποίησης της Γερμανίας, τον Χέλμουτ Κολ, με έρευνες κατ’ οίκον κ.ο.κ., να μη σας θυμίσω το μεγάλο σκάνδαλο της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής επωνύμων παραγόντων της γερμανικής οικονομίας, διεθνούς βεληνεκούς, το οποίο απεκαλύφθη πριν από λίγο καιρό με τη γνωστή δραστηριότητα παρατραπεζικών κυκλωμάτων που δρούσαν προς όφελός τους στο Λουξεμβούργο και στο Λίχτενστάϊν.
«Συμβαίνουν και εις Εσπερίαν», λοιπόν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τα εντοπίζουμε στην Ελλάδα τέτοιου είδους φαινόμενα, δεν πρέπει να ανασυντασσόμεθα ως πολιτικός κόσμος και να αναζητούμε εδώ και τώρα τους θεσμούς, αλλά και τις πρακτικές συμπεριφορές, τις πολιτικές εκείνες στην πράξη που θα οδηγήσουν σε καταστολή του φαινομένου, σε περιστολή των φαινομένων αυτών, με άμεσο στόχο την τελική του εξαφάνιση.
Αλλά επιτρέψτε μου να πω κάτι για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα. Άκουσα το κατηγορητήριο το οποίο διατύπωσε και ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Βενιζέλος, και άλλα στελέχη της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εναντίον της Κυβέρνησης.
Λυπάμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά νομίζω ότι θα έπρεπε να είστε περισσότερο περίσκεπτοι, όταν κατηγορείτε την Κυβέρνηση για επιλήψιμες συμπεριφορές και όταν συνδέετε συγκεκριμένες κυβερνητικές αποφάσεις με σκιές, γκρίζες γωνίες περί διαφθοράς.
Θα σας πω γιατί. Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία η οποία απέκλεισε από τους εκλογικούς συνδυασμούς του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προεκλογικά τον κ. Σμπώκο, ένα κορυφαίο κρατικό και κομματικό σας στέλεχος. Και όταν διαμαρτυρήθηκε, σηκώθηκε ενώπιον των συλλογικών οργάνων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να πει «μα, γιατί γίνεται αυτό;» διατυπώθηκαν ευθέως οι κατηγορίες, «διότι υπάρχουν σκιές για τη διαχείριση που έκανες στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης».
Δεν είναι η Νέα Δημοκρατία που έβαλε στο στόμα της κυρίας Βάσως Παπανδρέου, ιστορικού και κορυφαίου ηγετικού στελέχους του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τα όσα είπε για κάποια στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τα οποία πλούτισαν. Τα είπε η ίδια.
Με αυτά δεν θέλω να μετατρέψω και το δικό μου ρόλο σ’ αυτήν την Αίθουσα σ’ αυτό που απέρριψα μετά βδελυγμίας πριν, σε ρόλο δηλαδή αυτόκλητου δημοσίου κατηγόρου και εισαγγελέως.
Μακριά από εμένα τέτοιου είδους σκέψεις. Σας τα λέω αυτά, γιατί θεωρώ ότι πρέπει να είστε περισσότερο περίσκεπτοι για τέτοια φαινόμενα τα οποία υπήρξαν και τα οποία ήταν πολλά επί των ημερών της δικής σας διακυβέρνησης, όταν το φαινόμενο της διαπλοκής ήταν ένα φαινόμενο που θέριεψε.
Και βεβαίως, δεν εγκαλώ πολιτικά -για όνομα του Θεού!- ούτε την εκλογική βάση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είναι ένα εκλεκτό κομμάτι του ελληνικού λαού -όπως είναι εξίσου εκλεκτό αυτό που ψηφίζει την Κεντροδεξιά, τη Νέα Δημοκρατία, το ΛΑ.Ο.Σ., το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ή οποιαδήποτε άλλα πολιτικά κόμματα που βρίσκονται εκτός του Κοινοβουλίου- όπως επίσης δεν εγκαλώ το πολιτικό δυναμικό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., το μεγαλύτερο μέρος του οποίου ήταν άμοιρο των αποφάσεων της στενής ομάδας λήψεως αποφάσεων, της ηγετικής ομάδας του «ιερατείου» των εκσυγχρονιστών, το οποίο δημιούργησε την εικόνα που δημιούργησε, μια εικόνα από την οποία δίνει μάχη να απαλλάξει το κίνημα και η σημερινή ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το πρόβλημα, λοιπόν, υπάρχει και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Και η Κυβέρνηση κάνει συγκεκριμένα βήματα για την αντιμετώπισή του. Αυτή είναι η αλήθεια.
Δεν λέμε ότι λύνεται το πρόβλημα σε μία νύχτα ή σε ένα χρόνο. Λέμε ότι χρειάζονται συγκεκριμένα βήματα και αποφασιστικότητα για να «χτυπάμε» διαρκώς το φαινόμενο και -επιτρέψτε μου να πω- να μειώνουμε και να εξαλείφουμε σιγά-σιγά τα αίτια που το προκαλούν.
Σήμερα, έχουμε μία διάχυση των φαινομένων διαφθοράς, εκτός των άλλων, και στην ελληνική Δημόσια Διοίκηση. Αν πάτε στο πιο απομακρυσμένο καφενείο της ελληνικής επικράτειας και ρωτήσετε τον απλό πολίτη –Κομμουνιστή, Δεξιό, Κεντρώο, οπαδό του ΠΑ.ΣΟ.Κ.- για τη γνώμη του όσον αφορά τις υπηρεσίες πολεοδομίας, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της ελληνικής πολιτείας, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς εφοριών κ.ο.κ., θα σου κλείσει πονηρά το μάτι και θα σου κάνει τη γνωστή συνήθη χειρονομία που συνηθίζουν οι Έλληνες στην καθημερινότητά τους για να δείξουν ύποπτες και επιλήψιμες συμπεριφορές.
Είναι γνωστό ότι τέτοιες εστίες υπάρχουν και είναι πολλές. Και επιτρέψτε μου να πω –θα το πω ευθέως- ότι λειτουργούν ερήμην και των πολιτικών τους προϊσταμένων.
Όμως, πότε ξεκίνησε το φαινόμενο; Πότε δημιουργήθηκε αυτή η αίσθηση ότι, εν πάση περιπτώσει, να διευρύνουμε και να ελαστικοποιήσουμε και τα κριτήρια που έχουμε περί ηθικής και ότι ένα «δωράκι» δεν χαλάει και τη δημόσια ζωή, δεν είναι κάτι επιλήψιμο στο δημόσιο και τον ιδιωτικό βίο;
Λυπούμαι πολύ, αλλά τα άνθη του κακού εφύησαν, φύτρωσαν και απέδωσαν καρπούς στο κομματικό θερμοκήπιο της εικοσαετούς διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και αυτό το λέω ευθέως χωρίς –το τονίζω- να αποδίδω τον ψόγο στο σύνολο των στελεχών του Κινήματος, των Βουλευτών, των εκπροσώπων, στο σύνολο των στελεχών, στο σύνολο των ψηφοφόρων. Για όνομα του Θεού! Είναι ένα εκλεκτό, δημιουργικό, παραγωγικό κομμάτι τίμιων Ελλήνων, όπως εξίσου παραγωγικά, δημιουργικά, τίμια τμήματα του ελληνικού λαού είναι οι ψηφοφόροι και των υπολοίπων κομμάτων. Άλλωστε, μακριά από εμένα η αντίληψη συλλογικότητας και διάχυσης των ευθυνών κατά ένα τρόπο που γνωρίσαμε και καταδικάσαμε στις εποχές του Μεσοπολέμου.
Το συμπέρασμα είναι το εξής: Ας σκύψουμε όλοι με ενδιαφέρον πάνω στο έργο που επιχειρεί να φέρει σε πέρας η Κυβέρνηση, η οποία σας διαβεβαιώ ότι δεν έχει να φοβηθεί τίποτα όσον αφορά όλα τα θέματα τα οποία έχετε στην πρώτη γραμμή της ατζέντα σας. Δεν έχει να φοβηθεί ούτε στο θέμα της SIEMENS ούτε στο θέμα του Ο.Τ.Ε.
Και εδώ θα μου επιτρέψετε, κύριε Υπουργέ και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μία δήλωση. Τα ζητήματα της πολιτικής κριτικής δεν λύνονται στα δικαστήρια. Τα ζητήματα πολιτικής κριτικής δεν αντιμετωπίζονται με αγωγές. Για να το ξεκαθαρίσουμε και αυτό το θέμα και να μην έχουμε παρεξηγήσεις όσον αφορά τη δική μου στάση.
Ελάτε, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, όλων των πτερύγων της Βουλής να αντιμετωπίσουμε κατάματα το φαινόμενο, να μην βυθιζόμεθα σε μια λεξιλαγνεία και σε μια διαρκή και ατελέσφορη πολιτική και κομματική αντιπαράθεση, να μην πετάμε τη λάσπη στον ανεμιστήρα, αλλά να πάρουμε συγκεκριμένα θεσμικά μέτρα για την καταπολέμηση, τη συρρίκνωση και ει δυνατόν την εξαφάνισή του και να δείξουμε ότι ο πολιτικός κόσμος παίρνει τα μηνύματα των καιρών.
Γιατί; Διότι αν αφήσουμε τέτοια ζητήματα να επικρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας και τριγύρω μας, να είστε βέβαιοι ότι θα έχουμε συμβάλλει αποφασιστικότερα στο να πολλαπλασιαστούν τα ερωτήματα της κοινής γνώμης και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων για την τιμή του πολιτικού κόσμου, την οποία ορισμένοι επιμένουν να θεωρούν οριστικά απολεσθείσα. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι υπάρχει και όλος ο πολιτικός κόσμος, ο καθένας από διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό σημείο εκκίνησης, κάνει ό,τι μπορεί για να τη διατηρήσει, να την υπερασπίσει και να την διευρύνει.
Ευχαριστώ πολύ.