Κύριε Πρόεδρε.
Το θέμα που συζητούμε σήμερα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν είναι θέμα συντεχνιακό. Δεν έχουμε συγκροτήσει κανένα συνδικάτο του εγκλήματος ούτε καμία συντεχνία επαγγελματιών. Ο καθένας εδώ έχει εξατομικευμένη ευθύνη! Συλλογικές ευθύνες και συλλογικές ενοχές δεν υπάρχουν!
Συζητούμε, λοιπόν, ένα θέμα που φαίνεται τεχνικό και εσωτερικό, αλλά δεν είναι. Είναι θέμα που αφορά την ποιότητα και τον τρόπο άσκησης του δημοκρατικού δικαιώματος εδώ μέσα και μιλάω για την Αίθουσα, στην οποία μας στέλνουν οι εντολείς μας, εμάς τους εντολοδόχους, που είναι ο ελληνικός λαός. Μιλάμε δηλαδή για τις διαδικασίες, με τις οποίες ασκείται η αντιπροσώπευση στα πλαίσια της αστικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, οι διαδικασίες με τις οποίες ασκείται η αντιπροσώπευση των Ελλήνων πολιτών και των Ελληνίδων μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κύριε Πρόεδρε, ξέρετε ότι δεν επιδαψιλεύω ούτε φιλοφρόνηση ούτε κολακείες. Αντιθέτως, ασκώ το δικαίωμα του να δυσαρεστώ, όταν αισθάνομαι ότι πρέπει να πω τα πράγματα με το όνομά τους. Ωστόσο, θα αδικούσε κανείς την πραγματικότητα, εάν δεν έλεγε ότι δικαιούσθε συγχαρητηρίων. Γιατί; Διότι φροντίσατε να διεξέλθουμε στην αρμόδια Επιτροπή του Κανονισμού με τρόπο –θα έλεγα- βασανιστικό, εξαντλητικό, κοπιώδη όλα τα άρθρα των προτάσεων που θέσατε προς συζήτηση στην Επιτροπή μας.
Έγινε δουλειά με δημοκρατικό τρόπο και με εξαντλητικές διαλεκτικές διαδικασίες. Ότι αυτή η συζήτηση γίνεται σε μια συγκυρία κρίσιμη για το πολιτικό σύστημα του τόπου, νομίζω ότι αποτελεί κοινό τόπο. Το πολιτικό σύστημα δεν περνά τις καλύτερες μέρες του και νομίζω ότι δεν θα βγούμε απ’ αυτή τη σύγχυση, εάν κλείνουμε ο ένας το μάτι στον άλλον ή εάν προσπαθήσουμε ο καθένας να πετάξει με το μυστρί ή με τον ανεμιστήρα τη λάσπη όπου μπορέσει και όπου προλάβει. Τα πράγματα πρέπει να ξεκαθαρίσουν. Δεν πρέπει να υπάρξει η παραμικρή γωνία που να μείνει σε ελαττωμένο φως.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος αγγίζει και το Βουλευτή. Θα έλεγα ότι στο επίκεντρο της κρίσης του πολιτικού συστήματος βρίσκεται ο Βουλευτής, ο οποίος είναι ο αδύνατος κρίκος. Βλέπουμε Βουλευτές στις εκάστοτε κυβερνήσεις να συνωστίζονται στους προθαλάμους κρατικών αξιωματούχων που δεν έχουν υποβληθεί ποτέ στη δοκιμασία της λαϊκής ψήφου, της έγκρισης ή της απόρριψης! Και αυτό είναι απαράδεκτο. Και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό συμβαίνει και επί των ημερών μας, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν.
Βλέπουμε το Βουλευτή να αποτελεί το αλεξικέραυνο, να δέχεται όλα τα πυρά της κοινής γνώμης, όλα τα πυρά των ψηφοφόρων μας, τα αιτήματα δίκαια ή άδικα –εν πολλοίς δίκαια- και να έχει όλο και πιο συρρικνωμένες δυνατότητες.
Ταυτόχρονα, ξέρετε ότι με τον κ. Κακλαμάνη έχουμε ανταλλάξει και πικρές κουβέντες σε αυτή την Αίθουσα, αλλά οφείλω να πω ότι τον τιμά η επιμονή που έχει στο ρόλο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, ιδιοκτητών και λειτουργών των Μέσων, στη σύγχρονη δημοκρατία μας.
Ταυτόχρονα, εξαπλώνεται στον ελληνικό λαό η αίσθηση -και είναι δικαιολογημένη αίσθηση- ότι τα κέντρα βάρους λήψεως των πολιτικών αποφάσεων μετατοπίζονται σταδιακά από τα θεσμικά κέντρα, τα εντεταλμένα από τη δημοκρατική συνταγματική τάξη -Κοινοβούλιο, κυβερνήσεις, κόμματα- εκτός των κέντρων αυτών στους ισχυρούς της οικονομίας, των media και των επιχειρήσεων.
Επειδή η πολιτική είναι και διαχείριση συμβόλων, καλό είναι ένα από τα μέτρα τα οποία θα λάβουμε να είναι να πάψει να υφίσταται αυτή η βάναυση καθημερινή υποβάθμιση του Βουλευτή σε όλα τα επίπεδα. Εγώ θα το πω ευθέως, ότι η τροποποίηση του Κανονισμού που έχετε εισάγει προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή, είναι ένα σημαντικό κείμενο. Γιατί; Διότι είναι βουλευτοκεντρικό, έχει στο επίπεδο τον Βουλευτή, όχι για να ικανοποιήσετε συνδικαλιστικά τους Βουλευτές για να γίνετε πρόεδρος ενός σωματείου όπου τα μέλη είναι πολύ ευχαριστημένα από τον πρόεδρο και είναι έτοιμα να του ανανεώσουν τη θητεία του, δηλαδή, να κολακεύσετε κάποια υποτιθέμενη εκλογική σας πελατεία.
Όχι. Εδώ δίνετε εξετάσεις, κύριε Πρόεδρε, με τον ιστορικό του παρόντος και του μέλλοντος και σ’ αυτές τις εξετάσεις σήμερα ανταποκρίνεσθε θετικά. Βεβαίως, δεν λύνονται όλα τα ζητήματα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Έχουμε πολύ δρόμο για να εξυγιάνουμε το πολιτικό σύστημα, να υπηρετήσουμε τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς και πραγματικά να έχουμε μία δημοκρατία αποτελεσματική και αντάξια του κάθε Έλληνα και της κάθε Ελληνίδας.
Όμως -και κλείνω- με τις τροποποιήσεις που φέρατε ενώπιόν μας, ενισχύεται ο ρόλος του Κοινοβουλίου, ενισχύεται ο ρόλος του Βουλευτή, ενισχύονται οι δυνατότητες λήψεως αποφάσεων, σύμφωνα με την αρχή της πλειοψηφίας, της αντιπροσώπευσης και της αναλογικότητας μέσα στο Εθνικό Κοινοβούλιο.
Κατά συνέπεια, κλείνοντας τον κατάλογο των ομιλητών, εισηγούμαι και εγώ την υπερψήφισή του.
Νομίζω, κύριε Πρόεδρε, ότι αυτό το στάδιο της δοκιμασίας, που είναι μία από τις πολλές που έχουμε στην ανηφόρα που μας περιμένει -και το «μας περιμένει» σημαίνει για όλο το πολιτικό σύστημα και τους λειτουργούς του- το περνάμε κατά τρόπο ικανοποιητικό. Έχουμε, όμως, πολύ δρόμο μπροστά μας, ιδιαίτερα τους αμέσως επόμενους μήνες.
Ευχαριστώ πολύ.