Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κατ’ αρχήν θα πω, γιατί πρέπει να έχουμε το θάρρος στην πολιτική να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ή εν πάση περιπτώσει να προσπαθούμε να το κάνουμε, ότι η πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κινείται σε σωστά πλαίσια και έθεσε σε λειτουργία μια διαδικασία –μιλάω για τη σημερινή συζήτηση στο Τμήμα- η οποία είναι και εποικοδομητική και θα παράξει αποτέλεσμα.
Θέλω να υπογραμμίσω τη δήλωση του επικεφαλής της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Ανάπτυξης του κ. Φώλια που μόλις ακούστηκε –θα ακούσουμε και στη συνέχεια το συνάδελφο τον κ. Βλάχο- ότι αρκετές από τις προτάσεις-εισηγήσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που περιλαμβάνονται στη σημερινή πρόταση νόμου θα υιοθετηθούν στα πλαίσια μιας νέας δέσμης προτάσεων που θα έλθουν προς ψήφιση στη Βουλή με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης.
Επισημαίνω και ξεκινάω μ’ αυτή τη δήλωση διότι αυτή η πρωτοβουλία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποτελεί θα έλεγα ένα φωτεινό διάλλειμα στη διαδικασία μιας μηδενιστικής αντιπολίτευσης που έχει στόχο να αποδομεί καθημερινά το κυβερνητικό έργο και την κυβερνητική πολιτική χωρίς να το επιτυγχάνει.
Λυπάμαι γιατί αυτή η πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ για την οποία ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, όπως σας είπα, δεν θα διστάσω -και το έκανα- να πω θετικά λόγια, έρχεται σε πλήρη αντίφαση με το πνεύμα και το γράμμα των όσων είπε σ’ αυτή την Αίθουσα πριν από λίγο ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου.
Ξεκινάω λοιπόν απ’ αυτά. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι με αφορμή το σκάνδαλο της SIEMENS το κλίμα είναι βαρύ μέσα και γύρω από το πολιτικό σύστημα της χώρας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Εγώ θα σας πω ότι αυτή η ιστορία αποτελεί τη μεγαλύτερη δοκιμασία του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας από τη μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα. Μπορεί το πολιτικό σύστημα να πέρασε από χίλια μύρια κύματα, αλλά σε τέτοια κρίση, σε τέτοια φουρτούνα, σε τέτοια δοκιμασία δεν είχε ποτέ βυθιστεί. Αυτό σημαίνει ότι απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση δεν χωρούν ημίμετρα, δεν χωρούν αναθέματα και πολιτικοί αφορισμοί των διαδρόμων, διαδρομισμοί, ψίθυροι, ακριτομυθίες, τίποτε απ’αυτά τα πράγματα.
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση πρέπει ο πολιτικός κόσμος να είναι όλος μαζί, όχι για να συγκαλύψει, αλλά για να αποκαλύψει. Η οποιαδήποτε προσπάθεια συγκάλυψης, κουκουλώματος ή συμψηφισμού θα αφήσει το πύον μέσα στην πληγή η οποία θα υποτροπιάζει στη συνέχεια και θα πυορροεί. Αυτό θα γίνει με την ακρίβεια φυσικού φαινομένου στην ευθεία του χρόνου.
Έχουμε βαριά ευθύνη όλοι απ’ όλες τις πτέρυγες της Βουλής. Δεν έχουμε το δικαίωμα αυτή την αποστολή να μην την φέρουμε σε πέρας. Και δεν έχουμε το δικαίωμα να φανούμε κατώτεροι των ευθυνών που συνεπάγεται για μας η συγκυρία, όλοι εμείς που σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο είμαστε οι εντολοδόχοι του ελληνικού λαού μέσα στην Εθνική Αντιπροσωπεία. Αλλά πώς θα φθάσουμε στο ξεκαθάρισμα της υπόθεσης; Πρέπει να πάμε την πολιτική ζωή στο σημείο μηδέν και να αρχίσουμε πάλι από την αρχή. Αλλά το σημείο μηδέν πρέπει να είναι το ξεκαθάρισμα αυτής της υπόθεσης όποιους αφορά, όσο ψηλά και αν βρίσκονται, όπου και αν βρίσκονται.
Πώς θα γίνει όμως αυτή η διαδικασία; Θα γίνει μέσω αυτόκλητων τιμητών, θα γίνει μέσω αυθαίρετων διαδικασιών, θα γίνει με σπερμολογίες, θα γίνει με φημολογίες, με ψιθύρους, με τη δημιουργία εντυπώσεων που θα εναλλάσσονται η μία με την άλλη και θα αναιρούν την εικόνα του χθες με την εικόνα του αύριο; Όχι βέβαια.
Νομίζω ότι την απαραίτητη ψυχραιμία, σύνεση, φρόνηση δείχνει ο Πρωθυπουργός της χώρας και η Κυβέρνηση.
Αναρωτήθηκαν πριν οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιατί ο Πρωθυπουργός δεν είπε οτιδήποτε για οποιονδήποτε, δεν είπε ότι αποκλείει τον έναν ή τον άλλο. Διότι ο Πρωθυπουργός δεν θέλει να υποκαταστήσει κανένα όργανο της πολιτείας, που έχει το τεκμήριο της αρμοδιότητος. Και το τεκμήριο της αρμοδιότητος για το ξεκαθάρισμα αυτής της πιο βρώμικης υπόθεσης που έχει να αντιμετωπίσει το πολιτικό σύστημα στην μεταπολιτευτική του πορεία θα γίνει μόνο από τη δικαιοσύνη. Στη συνέχεια το Πολίτευμά μας, το Σύνταγμά μας, ο Κανονισμός της Βουλής προβλέπουν διαδικασίες που αφορούν και το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, αλλά και το ποινικό μέρος των όποιων ποινικών ευθυνών υπάρξουν –εάν υπάρξουν και απ’ ό,τι φαίνεται μπορεί να υπάρξουν- και αφορούν πολιτικά πρόσωπα που διετέλεσαν Υπουργοί. Η Βουλή έχει το ρόλο της. Δεν μπορεί, όμως, να προτρέξει η Βουλή και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση η Βουλή να προκαταλάβει τη δικαιοσύνη. Στην ελληνική συνταγματική τάξη, στο δημοκρατικό μας πολίτευμα, στη δημοκρατική μας κοινωνία, στη συντεταγμένη ελληνική πολιτεία υπάρχει το τεκμήριο της αρμοδιότητος και το τεκμήριο το έχει η δικαιοσύνη.
Άλλωστε όσα βγήκαν μέχρι τώρα και είναι συγκλονιστικά, από τη δικαιοσύνη βγήκαν. Από πού βγήκαν; Βγήκαν από τους ψιθύρους και τους διαδρομιστές στο ένα πολιτικό γραφείο ή στο άλλο;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Από τους Γερμανούς κατηγορούμενους…
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Ας αφήσουμε, λοιπόν, να προχωρήσει η διαδικασία και με ψύχραιμο μάτι ας προσπαθήσουμε να δούμε τα γεγονότα όπως είναι μέχρι σήμερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κακά τα ψέματα, η ανακοίνωση του κ. Τσουκάτου, ενός ισχυρού αρμού της κυβερνητικής εξουσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο παρελθόν, αποτελεί μνημείο για τα πολιτικά πράγματα της χώρας από το 1974 έως σήμερα. Δεν έχει υπάρξει ποτέ άλλη τέτοιου είδους ομολογία: «Ναι, πήρα τα χρήματα και τα πήγα στο ταμείο ενός συγκεκριμένου κόμματος».
Αυτά τα λέω όχι για να βγάλω εύκολα συμπεράσματα, ούτε για να δημιουργήσει την αίσθηση ότι η Νέα Δημοκρατία σπεύδει να επωφεληθεί, παρ’ όλο που θα μπορούσε να το κάνει. Δεν αποτελεί λύση αυτό. Αυτοί οι εύκολοι αφορισμοί και τα εύκολα αναθέματα, δηλαδή, η αναγωγή του θέματος σε ένα μανιχαϊστικό δίπολο όπου από τη μία θα είναι τα άσπρα πρόβατα και από την άλλη τα μαύρα πρόβατα, αυτό όχι μόνο δεν θα βοηθήσει αλλά θα συσκοτίσει την υπόθεση της αλήθειας. Και εμείς θέλουμε να λάμψη η αλήθεια, να ξεκαθαριστεί το θέμα μέχρι το τέλος.
Το λέω, όμως, για να έχουμε εικόνα για το πού βρισκόμαστε σήμερα, τι έχουν αποδώσει οι έρευνες μέχρι σήμερα. Από τη μία έχουμε δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις –δεν θα δικάσω εγώ σε καμία περίπτωση όπως σας είπα- όπου φαίνεται να έχουμε εμπλοκή προσώπων που υπήρξαν πολύ ισχυρά στο ιερατείο της εξουσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο παρελθόν και από την άλλη έχουμε μία έρπουσα φημολογία, ψιθυρισμούς, διαδρομισμούς που αφορούν πρόσωπα της Κυβέρνησης.
Είπε ο κ. Παπουτσής για φίλιες σχέσεις Υπουργών με πρόσωπα που πρωταγωνιστούν. Πόσο μάλλον που δεν υπάρχουν. Αλλά και να υπήρχαν κοινωνικές συναναστροφές, αυτό αποδεικνύει κάτι;
Αξιότιμε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αν θα πρέπει να εξετάσουμε κάτι και εκεί πρέπει να σταθούμε, είναι το δημόσιο χρήμα ή η διαχείριση της δημόσιας ευθύνης. Πήγαν λεφτά σε κόμματα και σε πολιτικούς; Και αν ναι, τι πήγε, σε ποιον πήγε και από ποιον πήγε; Αυτά τα λεφτά όταν πήγαν, πήγαν ασφαλώς γιατί υπήρξαν αντιπαροχές προς την εταιρεία. Να ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, τις συμβάσεις. Το είπε πολύ σωστά εκφράζοντας τη θέση της Κυβέρνησης ο εκπρόσωπος της Κυβέρνησης και Υπουργός Επικρατείας κ. Θεόδωρος Ρουσόπουλος: «Όλες οι συμβάσεις στο φως. Ξετίναγμα των συμβάσεων που αφορούν την εταιρεία».
Να δούμε, λοιπόν ποιος έβαλε υπογραφή, πού έβαλε την υπογραφή, εάν αποτελεί λεόντειο σύμβαση υπέρ της εταιρείας και κατά του δημοσίου, εάν οδήγησε σε διασπάθιση του δημοσίου χρήματος του ελληνικού λαού, εάν φαλκίδευσε το δημόσιο συμφέρον, το υποθήκευσε, το συρρίκνωσε. Αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν. Τα υπόλοιπα, ποιος χαιρέτισε ποιον και τι έγινε, μπορεί να έχουν ενδιαφέρον για τις παραπολιτικές στήλες, αλλά περισσότερο συσκοτίζουν την υπόθεση, παρά βοηθούν όλους μας να χυθεί άπλετο φως.
Άρα, δεν θέλω να επανέλθω και να σας πω ότι, όταν έχει ανάψει τέτοια φωτιά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπως σας είπα, δεν θέλει να επωφεληθεί η Κυβέρνηση πολιτικά. Τέτοια μικροπολιτικά σενάρια και τέτοιες μικροκομματικές σκοπιμότητες μακριά από εμάς. Αποτελεί -θα έλεγα- το λιγότερο μια ιστορία που εκθέτει τον εκάστοτε ομιλούντα συνάδελφο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να έρχεται και να υποδύεται το ρόλο του δημοσίου κατηγόρου και εισαγγελέως και να κουνάει το δείκτη της χειρός, της μιας ή της άλλης, απειλητικά εν είδει κατηγόρου προς τη Νέα Δημοκρατία. Νομίζω ότι όποιος το κάνει υπονομεύει τη σοβαρότητά του και -επιτρέψτε μου να πω- ναρκοθετεί και τη διαδικασία ξεκαθαρίσματος έρευνας της υπόθεσης και αποκατάστασης της αλήθειας.
Σε ό,τι αφορά τώρα την πρόταση που, όπως σας είπα, έχει πολλά θετικά στοιχεία και αποτελεί την εξαίρεση σε αυτόν τον κυκεώνα, σε αυτό το βαρομετρικό χαμηλό, σε αυτήν τη βαριά νέφωση μηδενιστικής αντιπολίτευσης που έχει επιλέξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ., προσπαθώντας και αποτυγχάνοντας δυστυχώς γι’ αυτό να αποδομήσει την Κυβέρνηση, τον κυβερνητικό πολιτικό λόγο και την κυβερνητική πολιτική, ασφαλώς η πρόταση έχει θετικά σημεία και, όπως σας είπα, χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης είπε ότι κάποια σημαντικά στοιχεία αυτών των προτάσεων θα υιοθετηθούν.
Είναι ξεκάθαρο ότι με τις τράπεζες υπάρχει πρόβλημα. Απασχολούν πάνω από εβδομήντα χιλιάδες εργαζομένους, αποτελούν έναν πάρα πολύ σημαντικό κλάδο της ελληνικής οικονομίας στον τομέα της προσφοράς υπηρεσιών, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις τα υπερκέρδη που αποκομίζουν λειτουργούν και δημιουργούνται σε βάρος του ελληνικού λαού και μάλιστα στρωμάτων του ελληνικού λαού που σ’ αυτήν την περίοδο, σ’ αυτήν την κρίσιμη περίοδο, έχουν μεγάλη ανάγκη, βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας ή στα όρια του κοινωνικού αποκλεισμού. Ασφαλώς, λοιπόν, το κέρδος είναι θεμιτό. Δεν μπορεί να λειτουργήσει η ελεύθερη οικονομία χωρίς κέρδος, αλλά και αυτό πρέπει να κινείται σε κάποια πλαίσια λογικής και κοινωνικής αποδοχής και σε κάθε περίπτωση στα πλαίσια που ορίζει η κοινωνική εταιρική ευθύνη.
Δεν θέλω να πάω πιο πίσω, να θυμηθούμε πότε ξεκίνησε η ακρίβεια στην Ελλάδα, να θυμηθούμε ότι οι ρίζες της ακρίβειας στην Ελλάδα και της υπερχρέωσης των νοικοκυριών βρίσκονται στην εποχή του εκσυγχρονισμού, την επίδικη, την επίμαχη περίοδο και αντιλαμβάνεστε τι εννοώ, τότε που κάποιοι κοιτούσαν τις πολιτικές συμμαχίες με τα ισχυρά κέντρα των εκδοτών και των μεγάλων επιχειρηματιών προμηθευτών του δημοσίου και άφηναν απ’ έξω το λαό. Εγώ βλέπετε ότι είμαι πολύ προσεκτικός, όταν αναφέρομαι στη θητεία και την προσφορά του Ανδρέα Παπανδρέου, πολύ προσεκτικός.
Αντίθετα, όμως, θεωρώ ότι πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά σας γι’ αυτήν τη δυσώδη, τη δύσοσμη περίοδο του δήθεν εκσυγχρονισμού, του δήθεν σοσιαλισμού, που έκανε την ελληνική κοινωνία ταξικότερη, διεύρυνε τις κοινωνικές αδικίες, πολλαπλασίασε τις κοινωνικές ανισότητες και προσπάθησε να καλύψει όλο αυτόν τον κοινωνικό εκβαρβαρισμό με ένα προπέτασμα καθωσπρεπισμού, δήθεν πολιτικής ορθότητας και με πολλές εκσυγχρονιστικές πομφόλυγες που εξέπεμπε ένας καλά αμειβόμενος μισθοφορικός στρατός στο χώρο των μίντια αλλά -επιτρέψτε μου να πω- και στο χώρο του δημοσίου βίου και του δημοσίου λόγου και δεν αναφέρομαι σε πολιτικούς, σε μέλη της Βουλής των Ελλήνων.
Κλείνοντας, είναι σαφές ότι ζούμε μια νέα εποχή σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτές τις μέρες δημοσιεύτηκαν οι δηλώσεις του κ. Μπεν Μερνάνκι, του Διοικητού της Fed, της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας, με βάση τις οποίες είπε ότι θα έρθει η Fed με δανειακά κεφάλαια του αμερικανικού δημοσίου να ενισχύσει τις εταιρείες στεγαστικής πίστης που είναι στη Wall Street για να μην καταρρεύσει το σύστημα. Το ίδιο έκανε πριν από λίγο καιρό ο Γκόρντον Μπράουν, νυν Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας από το Εργατικό Κόμμα, τους νέους εργατικούς, και πρώην Υπουργός Οικονομικών, για να μην καταρρεύσουν δυο μεγάλες τράπεζες στον ιδιωτικό τομέα, να μην καταρρεύσει η ιδιωτική τραπεζική πίστη στη Μεγάλη Βρετανία.
Αντήλλαξε απηρχαιωμένα αξιόγραφά τους με αξιόγραφα του Βρετανικού δημοσίου. Ζούμε και πρέπει να το πάρουμε όλοι απόφαση την εποχή ενός νέου παρεμβατικού ρόλου του κράτους όχι στο επίπεδο της επιχειρηματικότητας –το κράτος είναι κακός επιχειρηματίας και καλό είναι να μείνει έξω από το ρόλο της επιχειρηματικότητας και να τον αφήσει στον ιδιώτη επιχειρηματία που έχει ρόλο παραγωγικό, αναπτυξιακό θετικό σε μια κοινωνία- αλλά στον τομέα της εποπτείας του οικονομικού παιχνιδιού και στον τομέα της θέσεως όρων πέραν των οποίων δεν μπορούν να κινούνται οι ιδιώτες επιχειρηματίες. Μην περάσεις τον κύκλο με την κιμωλία, για να παραφράσω τον Μπρέχτ.
Σε αυτά τα πλαίσια η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ανταποκριθεί. Σωστά είπε ο Πρωθυπουργός ότι η ελεύθερη αγορά δεν είναι η ασύδοτη αγορά. Θεωρώ, λοιπόν, ότι κινούμεθα προς τη σωστή κατεύθυνση. Έχουμε έναν καθημερινό πόλεμο, μια καθημερινή μάχη κατά της ακρίβειας, υπέρ του καταναλωτή, κατά της αντικοινωνικής υπερβολικής κερδοφορίας, κατά της κερδοσκοπίας κατά των σπεκουλαδόρων. Αυτή η μάχη θα είναι καθημερινή, συνεχής, αδιάλειπτη. Ελάτε, λοιπόν, να τη δώσουμε μαζί. Να αφήσουμε τις αγκυλώσεις και τις μικροκομματικές σκοπιμότητες που μπορεί να μας χωρίζουν γιατί αυτή η μάχη δεν είναι υπέρ ενός κόμματος ή υπέρ ενός άλλου αλλά είναι υπέρ του Έλληνα και της Ελληνίδας.