Ο κ. Βενιζέλος, επιδεικνύοντας καλά κομματικά ανακλαστικά, κατάλαβε ότι ο κ. Αλαβάνος για μία ακόμη φορά πάει να πάρει το ψωμί της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από το στόμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και προσπάθησε κάπως να διασώσει τις εντυπώσεις, ότι κάνει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αντιπολίτευση και ότι αρθρώνει έναν σοβαρό και συγκροτημένο αντιπολιτευτικό λόγο δήθεν. Στην πράξη, όμως, τα πυρά τα οποία εστίασε προς το πρόσωπο του κ. Στυλιανίδη αποδείχθηκαν άσφαιρα και αποδείχθηκαν άσφαιρα, διότι δεν καταλαβαίνω και ενοχλούμαι να ακούω να ασκείται κριτική στον Υπουργό Παιδείας επειδή ανέσυρε ντοκουμέντα και δηλώσεις που προηγήθηκαν του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού, ζητώντας τι; Ζητώντας το απαραίτητο για κάθε πολιτικό και για κάθε πολιτική δύναμη, να επιδεικνύει στοιχειώδη συνέπεια ανάμεσα σε αυτά που λέει και πράττει σήμερα και σε αυτά που έλεγε και έπραττε χθες.
Δεν πρόκειται ούτε για αστυνομική έρευνα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν πρόκειται ούτε για λογική σκανδαλοθηρίας ή εν πάση περιπτώσει ακραίας και έκνομης τεκμηρίωσης. Το στοιχειώδες μέτρο αξιοπιστίας του σήμερα είναι η συνέπεια των λόγων και των έργων του χθες. Δεν μπορεί κανείς να λάβει υπ’ όψιν με υψηλό βαθμό αξιοπιστίας τα όσα λέγονται σήμερα από έναν πολιτικό Αρχηγό και μια πολιτική παράταξη, εάν δεν τα συγκρίνει με τη συνέπεια που είχαν στο χρόνο αυτά που έλεγε χθες. Αυτό κάνει ο Υπουργός Παιδείας, πολύ σωστά το κάνει. Και αντί να εκτρέπονται ορισμένοι σε αναθέματα, σε αφορισμούς και επιτρέψτε μου να πω και σε απαράδεκτους χαρακτηρισμούς ότι έχει αστυνομικού τύπου λογικές ο Υπουργός Παιδείας, καλό θα ήταν να δώσουν απάντηση επί της ουσίας, γιατί έλεγαν άλλα χθες και γιατί λένε άλλα σήμερα. Αν άλλαξαν απόψεις; Σεβαστόν. Ποιος είπε ότι στη δημοκρατία δεν έχουμε δικαίωμα να αλλάξουμε απόψεις; Με το χρόνο και την εμπειρία γινόμαστε σοφότεροι. Ας το πουν όμως. Ας πουν ότι τα τότε λεχθέντα δεν ήταν σοβαρά και τα σημερινά είναι σοβαρότερα και ωριμότερα.
Τώρα κάτι ακόμα. Από την πλευρά του ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα περίμενε κανείς χαμηλότερους τόνους και θα περίμενε κανείς και ένα ίχνος αυτοκριτικής. Αντιλαμβανόμαστε βεβαίως τη διελκυστίνδα ακραίας αντιπολίτευσης μεταξύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που είναι σε εξέλιξη και στην παρούσα διαδικασία και στην παρούσα συζήτηση, αλλά και αυτά και ο διαγκωνισμός των κομμάτων της Αντιπολίτευσης έχει τα όριά του και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να γίνεται στην πλάτη, δεκάδων, εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών και οικογενειών που υφίστανται το αποτέλεσμα της άρνησης των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να καταργήσουν το χάος και την εκνομία, την παρανομία σε αυτό το καθεστώς των περίφημων Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών τόσα χρόνια στην Ελλάδα και να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα και την τάξη σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα και με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Αυτό ακριβώς κάνει σήμερα η Κυβέρνηση.
Εκεί, λοιπόν, που υπάρχει προπέτεια και αλαζονεία σε επίπεδο αντιπολίτευσης, καλό ήταν να χαμηλώσουν οι τόνοι και να ακούσουμε ένα λόγο νηφάλιο, μια ήπια προσέγγιση, να αναζητήσει και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτά που δεν έκανε και όφειλε να κάνει επί μια εικοσαετία, να παραδεχθεί τις τεράστιες ευθύνες που έχει απέναντι σ’ αυτά τα παιδιά και στις δικές τους οικογένειες και να συνομολογήσει ότι πρέπει να βρούμε μια λύση. Αυτήν τη λύση επιδιώκει να κατοχυρώσει σήμερα νομοθετικά η Κυβέρνηση. Να πούμε ότι κάπου μπορεί να υπάρξει ένα λάθος; Να διορθωθεί. Αλλά συνολικά η νομοθετική πρωτοβουλία κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν περιμένουμε, λοιπόν, μηδενιστική αντιπολίτευση. Δεν περιμένουμε κατεδάφιση, αποδόμηση, άλλες ακρότητες. Περιμένουμε χρήσιμες προτάσεις, περιμένουμε ουσιαστική και εποικοδομητική συμβολή. Διαφορετικά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα κόμματα της Αριστεράς θα παραμείνουν βαρύτατα εκτεθειμένα γι’ αυτά που δεν έπραξαν κυρίως. Άλλα έλεγαν, άλλα έπρατταν και κυρίως το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ως διακυβέρνηση του τόπου επί σειράν είκοσι ετών απέναντι στις χιλιάδες οικογένειες και στα χιλιάδες παιδιά που τα είχαν καταστήσει ομήρους μιας έκνομης και μετέωρης νομικά διαδικασίας, όπου στην Ομόνοια δίπλα σε κάθε περίπτερο είχαμε και ένα Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών. Τώρα τα βλέπουν. Τόσο καιρό δεν τα έβλεπαν; Και τώρα κατηγορούν τη Νέα Δημοκρατία, επειδή επιχειρεί να λύσει το θέμα;