Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο το οποίο συζητείται στο Δεύτερο Τμήμα Διακοπής της Βουλής, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και για να συνεχίσω, από εκεί που άφησε τη συζήτηση, ο προλαλήσας Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο κ. Βενιζέλος, θα πω το εξής:
Κύριε Βενιζέλο, δεν γνωρίζω αν έχει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. την απαραίτητη εμπειρία από τα τόσα χρόνια που άσκησε τις ευθύνες της διακυβέρνησης του τόπου, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, έχουν πικρή εμπειρία από τα πεπραγμένα και τις παραλείψεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο χώρο της εκπαίδευσης. Ειδικά ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ένας από τους χώρους που παρέχουν τα ασφαλέστερα μέτρα για την ανύπαρκτη κοινωνική ευαισθησία και προσοχή με την οποία ασκήσατε την πολιτική σας. Δεν θα κουραστώ να επαναλαμβάνω αυτό που μπορεί να διαπιστώσει κάθε καλόπιστος παρατηρητής, κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα. Η διακυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η εικοσαετής διακυβέρνηση, στον ευαίσθητο χώρο της παιδείας, παρήγαγε μεγαλύτερες ταξικές ανισότητες, διεύρυνε τα προβλήματα των κοινωνικών ανισοτήτων, δημιούργησε συνθήκες κοινωνικής βαρβαρότητας για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και πολλαπλασίασε προβλήματα υπαρκτά στο χώρο της παιδείας, τα οποία κληρονόμησε η Κυβέρνηση Καραμανλή.
Καλό, λοιπόν, είναι, εκεί που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα έρχεται να κουνάει τον δείκτη του χεριού του προς την Κυβέρνηση, παριστάνοντας τον δημόσιο κατήγορο και εισαγγελέα της πολιτικής ζωής, να επιδείξει περισσότερη μετριοπάθεια και νηφαλιότητα και κυρίως, να προχωρήσει επιτέλους στη γενναία πράξη της αυτοκριτικής του, για να αντιληφθεί και ο ελληνικός λαός εν πάση περιπτώσει πώς αυτό το κόμμα αντιμετωπίζει τα πεπραγμένα του και πώς επαναπροσδιορίζει το στίγμα της πολιτικής του σήμερα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν εκτός του πολύ σοβαρού αντικειμένου αυτού του νομοσχεδίου, έχει μια ακόμη ευρύτερη πολιτική σημασία αυτή η συζήτηση, είναι γιατί διεξάγεται σε μια πραγματικά πολύ περίεργη γενικότερη πολιτική συγκυρία. Αν κανείς συγκρίνει αυτά που έχουν ειπωθεί τις τελευταίες ημέρες από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και αυτά που έχουν ειπωθεί, αλλά και αυτά που γίνονται από την Κυβέρνηση, πολύ εύκολα οδηγείται σε ένα συμπέρασμα που νομίζω ότι απηχεί την εντύπωση του κάθε καλόπιστου παρατηρητή. Η Κυβέρνηση παράγει έργο και η Αξιωματική Αντιπολίτευση παράγει, αντί του έργου, θόρυβο, κραυγές και αστήρικτες κατηγορίες.
Θέλω να εκφράσω τη λύπη μου, διότι ποτέ ηγεσία αξιωματικής Αντιπολίτευσης δεν ενήργησε τόσο επιπόλαια και τόσο πρόχειρα. Με τέτοιο έλλειμμα θεσμικής ευθύνης, όπως ενήργησε η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. αυτές τις τελευταίες ημέρες. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Κοινός παρανομαστής στα λόγια και στις δηλώσεις της ηγεσίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η παντελής έλλειψη αισθήματος θεσμικής ευθύνης. Η κραυγαλέα έλλειψη κριτηρίων αξιολόγησης, μεταξύ του μείζονος και του ελάσσονος, μεταξύ του σοβαρού και του ολιγότερο σοβαρού ή και του αστείου.
Λυπούμαι, διότι επί της ουσίας η πρωτοβουλία που ελήφθη από την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για δήθεν καταγγελίες για δήθεν νοθείες, είναι μια πρωτοβουλία που πέφτει στο κενό και καθώς περνούν οι μέρες από την ημέρα που εκδηλώθηκε, οδηγεί δυστυχώς σε αυτοδιακωμώδηση και αυτογελοιοποίηση. Αυτό πέτυχε η ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ., την αυτοδιακωμώδηση και την αυτογελοιοποίηση της ιδίας και των μελών της ηγετικής ομάδας.
Τώρα, βλέπουμε φαινόμενα αναδίπλωσης. Ψάχνουν προσχήματα για να διασώσουν τις εντυπώσεις. Η Κυβέρνηση επιμένει στην ουσία, εστιάζει την προσοχή της στην ουσία, εστιάζει την προσοχή της στο κυβερνητικό έργο, το οποίο γίνεται και παράγεται επ’ ωφελεία του ελληνικού λαού.
Το σημερινό νομοσχέδιο είναι πάρα πολύ σημαντικό και θα περίμενε κανείς αντί της κριτικής, η οποία σε πάρα πολλά σημεία είναι στείρα και υπερβολική, χαμηλότερους τόνους, θα περίμενε κανείς, στο σύνολό του σχεδόν, κλίμα συναίνεσης και κλίμα ομοφωνίας. Δεν κατάλαβα γιατί στο ξεκίνημα αυτής της συζήτησης ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ άσκησε κριτική στον Υπουργό Παιδείας για κάτι για το οποίο έπρεπε να έχει συγχαρεί τον κύριο Στυλιανίδη. Γιατί ο κύριος Στυλιανίδης, για μια ακόμα φορά, απέδειξε σε αυτή την Αίθουσα ότι τιμάει την κοινοβουλευτική διαδικασία, ότι σέβεται τη συζήτηση ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας.
Εδώ, τα όσα λέμε, δεν είναι άθροισμα μονολόγων. Δεν επιδίδεται κανείς σε αυτιστικό μονόλογο για να τον ακούν τα μέλη της εκλογικής πελατείας και για να ικανοποιεί τα όντα των ψηφισάντων εκείνων. Εάν συζητούμε εδώ συζητούμε γιατί επεξεργαζόμαστε σχέδια νόμου τα οποία θα πάρουν τη μορφή νομοθετημάτων που θα αλλάξουν τη ζωή του Έλληνα και της Ελληνίδας. Και ο κάθε Υπουργός της οποιασδήποτε κυβέρνησης οφείλει να προσέρχεται όχι με αλαζονεία, αλλά με πνεύμα κατανόησης, με πρόθεση συνεργασίας και με θέση και στάση συνδιαμόρφωσης πολιτικών και νομοθετικών ρυθμίσεων, με σκέψη και διάθεση αξιοποίησης όλων των προτάσεων από οπουδήποτε και αν αυτές διατυπώνονται ή δρομολογούνται. Σε αυτή τη στάση αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι είναι συνεπής ο Υπουργός Παιδείας κ. Στυλιανίδης.
Άρα προς τι ο ψόγος κύριε Βενιζέλο; Έπρεπε να του πείτε μπράβο. Έλαβε υπ' όψιν τα όσα ειπώθηκαν και προχώρησε στις απαραίτητες –για να υπάρξει συναίνεση και κοινή αποδοχή- νομοτεχνικές ρυθμίσεις και παρεμβάσεις και πάλι επιφυλάσσεται να βελτιώσει ακόμα περισσότερο νομοθετικές ρυθμίσεις που προέρχονται από πρωτοβουλίες της πολιτικής ηγεσίας του συγκεκριμένου Υπουργείου. Αντί λοιπόν, του ψόγου και της μομφής οφείλει η Αντιπολίτευση και οφείλουμε όλοι συγχαρητήρια στον Υπουργό Παιδείας.
Στη συνέχεια, ο τρόπος οργανωμένης συμπεριφοράς του κοινωνικού συνόλου απέναντι στα άτομα με αναπηρία προσδιορίζει και τον μέσο όρο της πολιτιστικής στάθμης των κοινωνιών μας από περίοδο σε περίοδο.
Είναι γεγονός ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ –γιατί δεν υπάρχει λόγος να αρνούμεθα την πραγματικότητα- ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια του, πήρε κάποιες θετικές πρωτοβουλίες. Μιλάω επί εποχής κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου, για να εξηγούμεθα σε αυτή την Αίθουσα. Στη συνέχεια όμως, το ΠΑ.ΣΟ.Κ έδειξε ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για την συνδικαλιστική διείσδυσή του στο χώρο, παρά για ουσιαστικά αποτελέσματα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν επί τα βελτίω τη ζωή και την καθημερινή δραστηριότητα των ατόμων με προβλήματα αναπηρίας. Είδαμε, λοιπόν, σε όλα τα επίπεδα να εκτυλίσσεται μία έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα, η οποία στο ουσιαστικό πεδίο επέφερε ελάχιστα αποτελέσματα. Πολλά ειπώθηκαν στα λόγια, πολλά ειπώθηκαν από κοινοβουλευτικούς και τηλεοπτικούς άμβωνες, αλλά στην πράξη τα προϊόντα ήταν ελάχιστα. Με άλλα λόγια οι ανάπηροι χόρτασαν με λόγια, με διακηρύξεις και με υποσχέσεις επί των κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ, αλλά είδαν πελώρια προβλήματά τους να παραμένουν σε εκκρεμότητα, να παραμένουν άλυτα.
Τα προβλήματα του αναπηρικού χώρου είναι κυρίως δύο: Το πρώτο πρόβλημα είναι, πρώτον η οργάνωση και δεύτερον η πρόσβαση εκπαίδευσης και κατάρτισης. Αυτό αφορά το συγκεκριμένο νομοθέτημα, την ειδική αγωγή και την ειδική εκπαίδευση, που είναι απαραίτητη. Το δεύτερο είναι οι δυνατότητες πρόσβασης στο πεδίο της απασχόλησης. Αυτό δεν είναι αρμοδιότητα του κυρίου Στυλιανίδη. Είναι αρμοδιότητα άλλων Υπουργείων.
Θυμάμαι ότι τα δύο χρόνια της υπουργικής μου θητείας στο Υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας –είναι μια πρωτοβουλία η οποία συνεχίζεται και σήμερα από τους συναδέλφους Υπουργούς Απασχόλησης- πήραμε σημαντικές πρωτοβουλίες για να απεμπλέξουμε διαδικασίες που είχαν μπλοκαριστεί πριν το 2004, να ξεκινήσει και πάλι η διαδικασία διορισμού των ΑΜΕΑ στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να αντιμετωπίσουμε τα τεράστια προβλήματα απασχόλησης που έχει η συγκεκριμένη κατηγορία συμπολιτών μας.
Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε είναι ότι και στα θέματα απασχόλησης χρειάζεται αναμόρφωση ολόκληρο το νομοθετικό πλαίσιο. Και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι και εκεί η Κυβέρνηση θα προχωρήσει σύντομα σε σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Το σημερινό νομοσχέδιο έρχεται κατ’ αρχήν να καθιερώσει τον υποχρεωτικό χαρακτήρα. Και μόνο γι’ αυτό αποτελεί ένα θεσμικό άλμα προς τα μπρος και πρέπει να το επισημάνουμε και να το τονίσουμε. Έρχεται να διαμορφώσει, να ενισχύσει δομές. Έρχεται να εξασφαλίσει την πιο εύρυθμη λειτουργία των ήδη υπαρχουσών δομών. Επιχειρεί να αναμορφώσει, να εμπλουτίσει, να ενισχύσει, να στεριώσει όλο το σύστημα ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης.
Είναι βέβαιο ότι έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε ακόμη. Αλλά ουδείς καλόπιστος μπορεί να αρνηθεί ότι μ’ αυτή τη νομοθετική πρωτοβουλία η υπόθεση προχωρεί με γενναιότητα και με ουσιαστικό τρόπο προς τα μπρος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε όλα αυτά θα περίμενε κανείς ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τα υπόλοιπα κόμματα της Αντιπολίτευσης –λέω ειδικά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. διότι οι αντιλήψεις του κινούνται μέσα στο αστικό πλαίσιο διακυβέρνησης- ότι θα έπρεπε να είναι δίπλα.
Τα μέλη του αναπηρικού κινήματος, οι συμπολίτες μας που έχουν αναπηρικά προβλήματα αυτό περιμένουν από εμάς. Δεν περιμένουν αυτονόητες λύσεις τις οποίες από χρόνια αναμένουν να αποτελέσουν το μήλο της έριδος μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Δεν περιμένουν μικροκομματική λογική και μικροκομματικές σκοπιμότητες στην επεξεργασία τέτοιων πολύ σημαντικών νομοθετικών πρωτοβουλιών.
Από την πλευρά μας, λοιπόν, είμαστε σε αναμονή μέχρι να τελειώσει η επεξεργασία του σχετικού νομοσχεδίου αύριο στη Βουλή για να δούμε σε ποια άρθρα και σε ποιες ρυθμίσεις το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα προσέλθει σ’ αυτήν την Αίθουσα και θα ψηφίσει. Οφείλει να ξέρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι θα είναι βαρύτατα εκτεθειμένο αν με τη λήξη αυτής της διαδικασίας και την ψήφιση του νομοσχεδίου βρεθεί απέναντι σ’ αυτήν την νομοθετική πρωτοβουλία. Τα πράγματα έχουν ωριμάσει και στο χώρο του αναπηρικού κινήματος.
Είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με σημαντικές συνδικαλιστικές προσωπικότητες που προέρχονται από το χώρο των οργανωμένων οπαδών του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από το χώρο των κομματικών οργανώσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Έχουν αλλάξει τα πράγματα. Τελείωσαν οι παλιές παρωπίδες των πράσινων κλαδικών και στο χώρο του αναπηρικού κινήματος. Όλοι θέλουν την ουσία, την αλήθεια, την πραγματική πρόοδο. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται η νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας και του κ. Στυλιανίδη και θα είναι βαρύτατα εκτεθειμένο το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και στα μάτια των συμπολιτών μας που πάσχουν από αναπηρία εάν, όπως είπα και πριν, μέχρι αύριο το μεσημέρι βρεθεί απέναντι. Το πεδίο είναι ανοικτό, η συναίνεση πρέπει να εκδηλωθεί εδώ και τώρα. Εμείς είμαστε έτοιμοι και αναμένουμε τη σχετική ανταπόκριση. Ευχαριστώ πολύ.