«Η πολεμική σύγκρουση, που ξέσπασε στην περιοχή του Καυκάσου, πριν από λίγες εβδομάδες, μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας μεταβάλλει δραστικά το διεθνές σκηνικό, όπως το είχαμε γνωρίσει τα τελευταία χρόνια.

Οι μεταβολές αυτές ενισχύουν την αστάθεια και εντείνουν την αβεβαιότητα σε πολλές περιοχές του κόσμου, εκεί όπου Αμερική και Ρωσία έχουν στρατηγικά συμφέροντα και μεγάλες εκκρεμότητες στρατιωτικής, ενεργειακής και οικονομικής φύσεως.

Τέτοιες περιοχές αποτελούν και τα περιφερειακά γεωπολιτικά συστήματα στα οποία ανήκει ή με τα οποία γειτνιάζει η Ελλάδα. Βαλκάνια, Νοτιανατολική Μεσόγειο, Μικρά Ασία, Μαύρη Θάλασσα, Καύκασος, Υπέρ-Καυκασία κτλ.

Η ρευστότητα που θα επικρατήσει σε όλα αυτά τα επίπεδα υποχρεώνει χώρες όπως η Ελλάδα, με σοβαρές περιφερειακές εκκρεμότητες και πολλά ανοιχτά ζητήματα μεγίστης εθνικής σημασίας (Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Σκοπιανό κτλ.), να εντείνουν στο μέγιστο δυνατό βαθμό την προσοχή τους και να διαμορφώσουν μία Εξωτερική πολιτική δρομολογημένη σε σταθερούς άξονες, που θα έχει μακρά πνοή και δεν θα υπόκειται στις σκοπιμότητες της συγκυρίας.

Η διαμόρφωση μιας τέτοιας πολιτικής προϋποθέτει την συνεννόηση του πολιτικού κόσμου της χώρας και την συγκρότηση μιας πλατφόρμας μακρόπνοης εθνικής στρατηγικής, η οποία θα ακολουθείται με συνέπεια και αποφασιστικότητα σε βάθος χρόνου.»