Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούω με ιδιαίτερη προσοχή τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να τοποθετούνται επί του νομοσχεδίου και πραγματικά, πριν από λίγο είχαμε και ένταση σε αυτήν την Αίθουσα. Εύχομαι να την αποφύγουμε μέχρι το τέλος της συζήτησης, γιατί έχει σημασία να ακουστούν με νηφάλιο και ήρεμο τρόπο τα επιχειρήματα.
Δεν ξέρω αν με αυτήν την ένταση οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. υποδηλώνουν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι έχουν τύψεις για αυτά που έγιναν ή δεν έγιναν, όχι από τους ίδιους, αλλά από τις Κυβερνήσεις τους στο παρελθόν. Τους τύπτει, λοιπόν, η προσωπική και πολιτική τους συνείδηση και προσπαθούν διά του θορύβου να καλύψουν τα κενά.
Το δεύτερο είναι, αν επιχειρούν να αποδομήσουν τον πολιτικό λόγο, αλλά και τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης. Μάλιστα. Πιστεύουν ότι η πρωτοβουλία αυτή της Κυβέρνησης δεν καλύπτει τα υπάρχοντα κενά, δεν διασώζει την εταιρεία, δεν δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να υπάρξει μια ισχυρή εταιρεία που θα συνεχίσει την εθνική αποστολή της Ολυμπιακής με τη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων.
Σύμφωνοι. Ποια είναι η αντιπρόταση; Εγώ δεν έχω ακούσει πρόταση ολοκληρωμένη.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Την έχει πει ο Πρόεδρος.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν την έχω ακούσει. Ποιος πρόεδρος; Ο Πρόεδρος που είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες;
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Μα, γι’ αυτόν λέω. Ο Πρόεδρος που είναι στις Ηνωμένες Πολιτείες και λάμπει δια της απουσίας του και επιχειρεί να λύσει τα διεθνή προβλήματα δια των συναντήσεων με τον κατά τα άλλα αξιόλογο Μπάνκιν Μουν; Αυτό είναι το θέμα;
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Δεν διαβάζετε, κύριε Παναγιωτόπουλε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν έχουμε αντιληφθεί ότι η κρίση έχει εισβάλει στην πόρτα μας, ότι έχουμε πρόβλημα μέσα στο σπίτι μας, ότι η διεθνής οικονομική συγκυρία αρχίζει και δημιουργεί δυσμενέστατες επιπτώσεις και στην Ελλάδα και στο νοικοκυριό μας; Ποια είναι, λοιπόν, η πρόταση; Εγώ ολοκληρωμένη πρόταση δεν έχω ακούσει.
Κύριε Τσιόκα, θα σας πω κάτι. Εγώ δεν αμφιβάλω, πιστεύω ότι όλες οι πτέρυγες της Βουλής, οι συνάδελφοι όλων των πτερύγων έχουμε ενδιαφέρον και αγωνία για την Ολυμπιακή, διότι η Ολυμπιακή προσέφερε.
Και πρέπει να σας πω, κύριε Υπουργέ, ότι και εγώ δυσαρεστούμε πολλές φορές, όταν επί ημερών και δικών μας, αλλά και των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ., έβγαιναν οι υπουργοί, οι κρατικοί αξιωματούχοι και έλεγαν «τόσα είναι τα βερεσέδια της Ολυμπιακής». Κάθισε κάποιος να αποτιμήσει την προσφορά της Ολυμπιακής στον ελληνικό τουρισμό; Κάθισε κάποιος να αποτιμήσει τα βερεσέδια των διαφόρων κυβερνήσεων στην Ολυμπιακή; Και έχουμε βουνό από τέτοιες υποχρεώσεις των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που ποτέ δεν πληρώθηκαν απέναντι στην Ολυμπιακή. Κάθισε κανείς ποτέ να υπολογίσει το κόστος της υπερχρέωσης και της υπερφόρτωσης της Ολυμπιακής σε προσωπικό κατά το διάστημα της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., όπου οι «πράσινες» κλαδικές με απλό σημείωμα έστελναν κόσμο να προσληφθεί στην Ολυμπιακή; Η δεξαμενή της υποδοχής της ΠΑΣΟΚικής πελατείας των κλαδικών.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Και μετά τι έγινε;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έπρεπε να εκτονωθούν τα αιτήματα του κόσμου, ο οποίος στήριξε τις ελπίδες του και τις προσδοκίες του και ψήφισε ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Τώρα, λοιπόν, εγώ δέχομαι ότι έχετε ειλικρινή αγωνία, όπως έχω και εγώ ειλικρινή αγωνία, όπως έχει όλη η Νέα Δημοκρατία ειλικρινή αγωνία. Δεν είναι έτσι εύκολο να μιλάμε για την Ολυμπιακή. Δεν είναι εύκολο να κατεδαφίζουμε ταμπέλες. Γνωρίζουμε ότι είμαστε ένα Έθνος διασποράς. Οι μισοί Ελληνες βρισκόμαστε μέσα στα όρια της ελλαδικής επικράτειας, του ελληνικού κράτους και οι άλλοι μισοί βρίσκονται εκτός. Η Ολυμπιακή στις τέσσερις άκρες της γης αποτελούσε τον καλύτερο πρεσβευτή του Ελληνισμού, αποτελούσε σημείο αναφοράς, σημείο ασφάλειας για ένα μεταναστευτικό Έθνος.
Αναπτύχθηκε ο τουρισμός μας. Δεν βοήθησε η Ολυμπιακή να αναπτυχθεί ο τουρισμός μας; Τι κάνατε όμως, κύριοι συνάδελφοι; Βεβαίως, εγώ να δεχθώ ότι δεν είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον σας. Τι κάνατε τα χρόνια που πέρασαν, όταν ερχόταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και κτυπούσε τον κώδωνα του κινδύνου; Ξέρετε, στις Βρυξέλλες δεν κατοικούν άγγελοι, δεν κατοικούν άμωμες παρθένες. Ξέρετε το λόμπι, ξέρετε τα παιχνίδια που γίνονται στα διάφορα ευρωπαϊκά πεδία.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Συμφωνούμε. Έτσι είναι.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Τι κάνατε εσείς τότε που χάσαμε την κρίσιμη συγκυρία, τότε που έπρεπε να κτυπήσουμε το χέρι στο τραπέζι; Τίποτα. Εκλήθησαν οι αρμόδιοι της Speedwing, οι οποίοι με ύφος παλαιοαποικιοκράτη, όχι νεοαποικιοκράτη, παλαιού αποικιοκράτη που πήγαινε στο κράτος των Ινδιών να εκπροσωπήσει το βασιλικό στέμμα της Μεγάλης Βρετανίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, εγκαταστάθηκαν, ήρθαν, είδαν, έφαγαν, λεηλάτησαν και απήλθαν. Περί αυτού πρόκειται. Αυτό έκαναν.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Ποιος τους έδιωξε;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Και έκαναν και ένα συμβόλαιο το οποίο δεν είχε καμία ρήτρα. Δηλαδή ελάτε να διοικήσετε, να φάτε και να πιείτε, αλλά δεν θα αποδώσετε λογαριασμό, δεν θα περάσετε στο τέλος από το ταμείο, κύριοι της Speedwing;
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΕΡΕΛΗΣ: Εξεδιώχθησαν.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: ‘Όχι, από κανένα ταμείο. Έκαναν τη δουλίτσα τους, αυτοί οι οποίοι εκρύβοντο πίσω από ανταγωνιστές της Ολυμπιακής. Και χάσαμε αυτές τις πολύτιμες ευκαιρίες.
Εγώ ξέρω ότι υπήρξαν άνθρωποι μέσα στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. που είχαν την αγωνία –και εξακολουθούν να την έχουν- και πήγαιναν στις Βρυξέλλες, κατέθεταν σχέδια εξυγίανσης και διάσωσης της εταιρείας, έρχονταν πίσω, έβγαιναν οι βαρώνοι του κομματικού συνδικαλισμού, έφερναν τα πάνω, κάτω. Πήγαινε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να κάνει συνέδριο και είχαμε…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Αλλά ο κ. Σχοινάς υπέσκαπτε…
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Έπεσε η «Ολυμπιακή», κύριε Σηφουνάκη και στην πολύ άσχημη διαδικασία της εσωκομματικής αναμέτρησης τότε στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της εκλογής Αρχηγού από την κούρσα από την οποία βγήκε ο κ. Σημίτης Αρχηγός. Έπεσε και εκεί στις Συμπληγάδες. Και άρχισε βεβαίως να γίνεται μήλον της έριδος η «Ολυμπιακή», ποιον θα πάρουμε, ποιον δεν θα πάρουμε, ποιον υποστηρίζει η παντοδύναμη ΠΑΣΚΕ τότε στην ΟΣΠΑ, ποιον θα υποστηρίξει το Συνέδριο, τι πρέπει να παραχωρήσουμε στους κομματικούς βαρώνους για να ψηφίσουν τον άλφα, το βήτα ή το χι υποψήφιο στην εσωκομματική κούρσα των εκλογών στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.
Αυτά, βεβαίως, δεν σημαίνουν, κύριε Υπουργέ, αγαπητέ φίλε, κύριε Χατζηδάκη, ότι δεν έχουμε όλοι ευθύνες για το μέλλον αυτού του μεταφορέα. Εγώ θέλω να επιμένω –αν και η παγκοσμιοποίηση έφερε την κατάργηση των λεγομένων «εθνικών αερομεταφορέων»- ότι χρειάζεται ένας αερομεταφορέας με τη συμμετοχή εθνικών και ιδιωτικών κεφαλαίων, ο οποίος να έχει αυξημένο μέγεθος και ανάστημα κοινωνικής και εθνικής ευθύνης.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Εκτός γραμμής είστε, κύριε συνάδελφε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λυπάμαι, κύριε Σηφουνάκη! Εκτός γραμμής είστε τόσα χρόνια εσείς που προσπαθούσατε να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Συμφωνούμε.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Λυπάμαι, κύριε Σηφουνάκη, γιατί η ευαισθησία σας είναι επιλεκτική και αλά καρτ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Κύριε Σηφουνάκη, σας παρακαλώ!
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Συμφωνώ μαζί του, κυρία Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Έλσα Παπαδημητρίου): Μα, τι συμπεριφορά είναι αυτή τελικά από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν τη δείχνατε τότε που οι κυβερνήσεις του κ. Σημίτη υπονόμευαν εκ συστήματος κάθε προσπάθεια εξυγίανσης της «Ολυμπιακής», έβαζαν την υπογραφή τους και έδιναν την υπόσχεσή τους –βαριά υπόσχεση- στις Βρυξέλλες και έρχονταν στη συνέχεια στην Αθήνα και έσκιζαν τα χαρτιά με τα οποία είχαν συνομολογήσει τα προγράμματα εξυγίανσης και ανασυγκρότησης της εταιρείας.
Αυτά έγιναν. Τότε, όμως, σιωπή των αμνών! Γι’ αυτό οδηγήσατε την «Ολυμπιακή» στο σημείο που την οδηγήσατε! Και σήμερα, κροκοδείλια δάκρυα!
Κύριε Υπουργέ, οι ευθύνες οι δικές μας είναι μεγάλες. Και οι ευθύνες είναι από εδώ και πέρα γι’ αυτό που πρέπει να κάνουμε. Είμαι βέβαιος ότι το παρόν πλαίσιο δίνει σημαντικές δυνατότητες. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να οδηγηθούμε στην Ελλάδα ουσιαστικά στην ύπαρξη μίας εταιρείας. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί το κοινωνικό σύνολο να γίνει όμηρος, αιχμάλωτος και να εκβιάζεται από τον οποιονδήποτε ιδιώτη επιχειρηματία, διότι εδώ δεν κρίνονται οι καλές προθέσεις του ενός κυρίου ή του άλλου. Εδώ κρίνονται οι νόμοι της αγοράς, οι οποίοι είναι αδήριτοι.
Η νέα εταιρεία πρέπει να λειτουργήσει. Η φωνή μας στις Βρυξέλλες πρέπει να δυναμώσει ακόμη περισσότερο, διότι –όπως είπα- δεν κατοικούν στις Βρυξέλλες άγγελοι. Γνωρίζουμε πώς διαμορφώνονται τα παιχνίδια εκεί. Και, εν πάση περιπτώσει, είδαμε και τη μάχη που έδωσε η νέα ιταλική κυβέρνηση υπό τον Μπερλουσκόνι για τα θέματα της ALITALIA.
ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΤΣΙΟΚΑΣ: Welcome to ΠΑ.ΣΟ.Κ.!
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Είμαι βέβαιος –και το έχει αποδείξει η ελληνική Κυβέρνηση- ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να υστερήσουμε. Η συγκυρία είναι πάρα πολύ κρίσιμη! Πάρα πολύ κρίσιμη! Και επειδή ακριβώς η συγκυρία είναι πάρα πολύ κρίσιμη, θα καλέσω τους συναδέλφους όλων των πτερύγων να στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια.
Εάν θέλετε να ανοίξουμε, αγαπητοί συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τα κιτάπια του χθες, να τα ανοίξουμε. Βλέπετε, όμως, ότι κάθε χαρτί που ανασύρεται, όχι μόνο έχει την απάντησή του, αλλά βγάζουμε στο φως στοιχεία που αποτελούν κόλαφο για τις κυβερνήσεις σας. Ελάτε, λοιπόν, να σταματήσουμε την παρελθοντολογία η οποία είναι στείρα και προσβάλλει τη νοημοσύνη του μέσου Έλληνα και να στηρίξουμε αυτήν την προσπάθεια.
Άκουσα πριν τον κ. Βερελή. Πιστεύω ότι έχει σύγχρονο πολιτικό λόγο. Δεν ήμασταν, λέει, ποτέ αντίθετοι στο να υπάρξει συνεργασία ιδιωτικών κεφαλαίων.
Ιδού, λοιπόν! Ιδού! Το επιχειρούμε τώρα! Ελάτε να το στηρίξουμε. Ελάτε να βάλουμε το πλαίσιο κοινωνικής εταιρικής ευθύνης. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε διαφορετικά. Δυστυχώς, μέσω της πολιτικής σας η Ολυμπιακή Αεροπορία έφτασε σε αδιέξοδο. Και αυτό το αδιέξοδο πρέπει να το ξεπεράσουμε.
Και τώρα, σε ό,τι αφορά την αναφορά που έκανε ο κ. Βερελής για την παράδοση αυτής της παράταξης, θα ήθελα να πω το εξής.
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το προειδοποιητικό κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Τελειώνω, κυρία Πρόεδρε.
Αγαπητέ κύριε Βερελή, σε θέματα κοινωνικής πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας, η παράταξη την οποία ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν δέχεται μαθήματα και μάλιστα, δεν τα δέχεται από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.!
Ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής φιλοσοφίας του «Καραμανλισμού», της Νέας Δημοκρατίας, αποτελεί ο συνδυασμός των πολιτικών της ελεύθερης αγοράς και της ενίσχυσης της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας με πολιτικές δημιουργίας κοινωνικού μερίσματος, με πολιτικές υπέρ των οικονομικά αδυνάτων.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗΣ: Για το τραμ να μας πείτε!
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το έχω πει και θα το επαναλάβω –και θα σας απαντήσω για το τραμ- ότι οι πολιτικές σας είναι αυτές που δημιούργησαν συνθήκες κοινωνικού εκβαρβαρισμού στην ελληνική κοινωνία. Άλλα λέγατε στα «μπαλκόνια» τηλεοπτικά και κοινοβουλευτικά και άλλα κάνατε στην πράξη! Σοσιαλιστές στα λόγια, υπέρ των ταξικών ανισοτήτων στην πράξη! Προοδευτικοί και εκσυγχρονιστές στη θεωρία, υπέρ της διεύρυνσης της κοινωνικής αδικίας στην πολιτική σας!
(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και κλείνω, με το θέμα του τραμ.
Επειδή συμβαίνει να έχουν διαδραματιστεί όλα αυτά στην περιφέρειά μας, στην Β΄ Αθηνών, γνωρίζετε πολύ καλά ότι πρόκειται για ένα πανάκριβο έργο, το οποίο όλα δείχνουν ότι δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες συγκοινωνίας των δημοτών των δήμων που κατοικούν στις περιοχές που υποτίθεται ότι το τραμ έγινε για να εξυπηρετήσει. Γι’ αυτό και υπήρξαν οι κινητοποιήσεις των τοπικών αρχόντων, γι’ αυτό και οι τοπικές κοινωνίες ήταν από την αρχή αντίθετες.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΕΡΕΛΗΣ: Για τις θέσεις πάρκινγκ τσακώνονταν!
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Εάν θέλατε πραγματικά να ενισχύσετε τα μαζικά μέσα μεταφοράς, θα έπρεπε να ακολουθήσετε άλλες πολιτικές που σας έχουν υποδείξει διακεκριμένοι συγκοινωνιολόγοι, μεταξύ των οποίων και ένας εκ των θεωρουμένων ως πρυτάνεων της επιστήμης της συγκοινωνιακής πολιτικής, όπως ο βετεράνος επιστήμων και ακαδημαϊκός καθηγητής κ. Αμπακούμκιν.
Ανατρέξατε, παρακαλώ, στις εισηγήσεις και στις προτάσεις που σας έχει κάνει η αρμόδια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Αμπακούμκιν, για να δείτε ότι το έργο του τραμ ήταν απαράδεκτο, πανάκριβο και δεν εξυπηρέτησε κανέναν.
Εάν θέλετε να πούμε περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα, είμαι στη διάθεσή σας. Όμως, νομίζω ότι αν αρχίσουμε και ανασκαλεύουμε τα κιτάπια μας και τραβάμε χαρτιά, θα στενοχωρηθείτε πολύ περισσότερο!