ΘΕΜΑ: “Πρέπει να διαχωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος στην Ελλάδα”;

Στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο οι σχέσεις των εθνικών κρατών με τις κατά τόπους εκκλησίες προσδιορίζονται από διαφορετικά ιστορικά δεδομένα και ζητούμενα.

Έτσι, μάλλον, φαίνεται ότι δεν γνωρίζουν καλά την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, όσοι στην Ελλάδα (με τον μανδύα του δήθεν «προοδευτικού» και «εκσυγχρονιστή») προσπαθούν να μας «συμβουλεύσουν», ώστε να αφήσουμε τους «βαλκανικούς (δικούς μας) αναχρονισμούς» και να προσαρμοστούμε στην ευρωπαϊκή εμπειρία.

Για παράδειγμα, στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχει πλήρης ταύτιση Κράτος και Εκκλησίας σε επίπεδο ηγεσίας. Όχι βεβαίως με την έννοια του θεοκρατισμού, αλλά βασισμένη σε μία αντίληψη που έχει ως στέρεα βάση την ιστορία του βρετανικού στέμματος.

Αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο εκάστοτε Βασιλεύς ή η εκάστοτε Βασίλισσα του Βρετανικού Θρόνου, από την εποχή που ο Ερρίκος ο Η’ κήρυξε ανυπακοή προς τα κελεύσματα του Πάπα.

Γι’ αυτό και εκπρόσωποι της Εκκλησίας μετέχουν σ’ εκδηλώσεις του Θρόνου, ενώ εκπρόσωποι του στέμματος και σε ορισμένες περιπτώσεις και η ίδια η Βασίλισσα προεδρεύουν της Ανωτάτης Συνόδου της Ιεραρχίας.

Η Ελλάδα, μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, έχει τη δική της ιδιαιτερότητα, η οποία υπαγορεύεται από την πορεία του Γένους των Ελλήνων μέσα από τις συμπληγάδες της Ιστορίας.

Η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και η Εκκλησία μας, ιδιαιτέρως δε, το ράσο του απλού κληρικού, αποτέλεσαν διαχρονικά στοιχεία αναφοράς, συνοχής αλλά και αυτογνωσίας του Γένους μας, ακόμη και στις χρονικές εκείνες περιόδους, όπου δεν υπήρχε συντεταγμένο Ελληνικό Εθνικό Κράτος.

Με άλλα λόγια ο Ελληνισμός επιβίωσε χωρίς ελληνικό κράτος, χάρις στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, που συνέβαλε αποφασιστικά στην διαφύλαξη της ιστορικής του αυτοσυνειδησίας.

Αυτή η ελληνική ιδιαιτερότητα, όπως προέκυψε από την ιστορία μας, αποτυπώνεται σε μία από τις βασικές διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος, η οποία εμπεριέχεται στο Άρθρο 3 του Συνταγματικού μας Χάρτη. Στο Άρθρο αυτό αναφέρεται, μεταξύ των άλλων: “Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού”.

Συνταγματική διάταξη, η οποία δεν υπάρχει, με το συγκεκριμένο περιεχόμενο σε κανένα άλλο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα για τους λόγους, που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Η βασική αυτή ρύθμιση δεν παραβιάζει, σε καμία περίπτωση το καθεστώς ισονομίας και ισοπολιτείας που καθιερώνεται στο Ελληνικό Δημοκρατικό Πολίτευμα και κατοχυρώνεται πλήρως, μεταξύ των άλλων, από το Άρθρο 4 του Συντάγματος περί Ατομικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων.

Τι σχέση, λοιπόν, μπορεί να έχει, το Ελληνικό Σύνταγμα με το Γαλλικό Σύνταγμα, το οποίο μέσα από τη διαφορετική εμπειρία της Γαλλικής Επανάστασης καθιερώνει τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας;

Κατά τ’ άλλα, όσοι στην Ελλάδα ομιλούν και γράφουν για «πλήρη ταύτιση Κράτους και Εκκλησίας» διαπράττουν ένα μεγάλο πραγματικό και ιστορικό λάθος.

Γιατί ταύτιση δεν υπάρχει.

Υπάρχει μια ξεκάθαρη ιστορική όσμωση, η οποία γεννά και υπαγορεύει συγκεκριμένους λειτουργικούς δεσμούς, -αλλά και υποχρεώσεις- στην πράξη, με ρόλους όμως, σαφείς και διακριτούς.

Όσοι ομιλούν περί της δήθεν «αναγκαιότητας» του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, επιθυμούν ουσιαστικά την αντιπαλότητα των δύο αυτών κορυφαίων θεσμών.

Εφευρίσκουν δηλαδή μία νέα –τεχνητή εξ ολοκλήρου- διαχωριστική γραμμή για να διχάσουν τους Έλληνες και να δημιουργήσουν ακραίες καταστάσεις και προβλήματα, εκεί όπου δεν υπάρχουν.

Ο Ελληνικός Λαός δεν θέλει να διαρρήξει τους δεσμούς με την Ιστορία του._