Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το συζητούμενο νομοσχέδιο δείχνει ακριβώς ποια είναι η πολιτική βούληση αυτής της Κυβέρνησης. Και επιτρέψτε μου να πω πως το γεγονός ότι συμπίπτει με τις διαδικασίες των κοινοβουλευτικών συζητήσεων τόσο για την εξεταστική επιτροπή σήμερα το απόγευμα, όσο και την προσεχή Παρασκευή για την πρόταση για την κίνηση της διαδικασίας του άρθρου 86 για τη προκαταρκτική εξέταση, δείχνει ποια είναι η πραγματική βούληση της Κυβέρνησης και ότι η Κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μην εγκλωβιστεί σε καμία διαδικασία παραπολιτικής υφής, όπου θα συζητούμε μόνο περί σκανδαλολογίας και πραγματικών ή δήθεν σκανδάλων, αλλά πάνω απ’ όλα και πριν απ’ όλα να αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα του Έλληνα και της Ελληνίδας και να επιχειρεί και να επιτυγχάνει να δίνει λύσεις.
Άκουσα πριν από λίγο τον καλό συνάδελφο και φίλο κ. Πάγκαλο να αναφέρεται στις ιδέες και στις πρωτοβουλίες του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μάλιστα. Και εγώ θα συμφωνήσω, κύριε Πάγκαλε, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι ιδιαίτερα ζωηρό, δημιουργικό, παραγωγικό σε ιδέες, σε πρωτοβουλίες, σε προτάσεις. Πότε όμως; Όταν είναι στην Αντιπολίτευση.
Ποιους νόμους κάνατε για να ανακουφίσετε πραγματικά τους δανειολήπτες, όταν ήσασταν Κυβέρνηση; Ποιους νόμους κάνατε για να ανακουφίσετε από τα πανωτόκια όλον τον ελληνικό λαό, τους ανθρώπους της εργασίας, τους αγρότες; Στην Αντιπολίτευση, ανθίζει ο προβληματισμός σας και διατυπώνετε και δρομολογείτε δημιουργικές σκέψεις και πρωτοβουλίες. Όταν, όμως, έρχεται η ώρα να δοκιμαστείτε για τη συνέπεια των λόγων σας και όταν καλείσθε αυτές τις πρωτοβουλίες να τις μετατρέψετε σε πράξη και σε απτό αποτέλεσμα, δηλαδή όταν είστε στη διακυβέρνηση του τόπου, τότε μηδέν αποτέλεσμα, ανακρούετε πρύμνα!
Και επειδή, όπως λέγαμε πριν με τον καλό μου φίλο κ. Λιάσκο, λέει ο ελληνικός λαός ότι τα στερνά τιμούν τα πρώτα, η σημερινή σας εικόνα συνδυαζόμενη με την εικόνα που δώσατε στον ελληνικό λαό ως υπεύθυνη Κυβέρνηση του τόπου για μία εικοσαετία, δείχνει ότι τα λέτε, τα προτείνετε, αλλά δεν τα εννοείτε.
Τώρα, η Κυβέρνηση με τη σημερινή νομοθετική πρωτοβουλία ξεδιπλώνει μια σειρά από πολιτικές πράξεις και δράσεις, οι οποίες θα εξελιχθούν τις επόμενες εβδομάδες και κατατείνουν στο να θωρακιστεί η ελληνική κοινωνία και το ελληνικό οικονομικό σύστημα από τις επιδράσεις της οικονομικής κρίσης που δεν «χτύπησε» την πόρτα μας, αλλά έχει εισβάλει στο μικρομεσαίο ελληνικό νοικοκυριό, είναι παρούσα. Και ακόμη, δεν έχουμε δει τις επιπτώσεις που θα έχει αυτή η κρίση στην πραγματική οικονομία. Αυτές θα τις δούμε το 2009.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν ξέρω ποιοι περίμεναν ή είχαν τη δυνατότητα να προβλέψουν αυτή την κρίση. Ξέρω ότι αυτή η κρίση είναι τόσο ισχυρή ώστε μας υποχρεώνει –και είμαι από εκείνους που το φωνάζουν εδώ και πολλά χρόνια- να δούμε ξανά και να αλλάξουμε πολλά από τα στερεότυπα που είχαν επικρατήσει στην παγκόσμια πολιτική, αλλά και οικονομική σκέψη την τελευταία δεκαπενταετία, εικοσαετία. Διότι πρέπει να παραδεχθούμε ότι τα δύο κόμματα εξουσίας είχαν δεχθεί μία ιδεολογική επίθεση τα τελευταία χρόνια από, αν θέλετε, στερεότυπα μιας ακραίας αντίληψης περί λειτουργίας της αγοράς, στερεότυπα ενός πολιτικού φονταμενταλισμού περί αγοράς, στον οποίο όσοι τολμούσαμε να σταθούμε και να συγκροτήσουμε την αντίστιξη, κινδυνεύαμε ή να απομονωθούμε ή να χαρακτηριστούμε ως γραφικοί.
Να, λοιπόν, που αποδεικνύεται για μία ακόμα φορά αυτό που λέγαμε και επαναλαμβάνουμε και σήμερα και τονίζαμε ως Νέα Δημοκρατία και τονίζαμε, αν θέλετε, ως μία αντίληψη που αποτελεί απόρροια από τη βασική φιλοσοφία και πολιτική ιδεολογία του «Καραμανλισμού». Αγορές ελεύθερες πρέπει να υπάρχουν, αγορές ασύδοτες δεν πρέπει και δεν μπορεί να υπάρχουν, γιατί ιδού πού οδηγούν.
Η χρηματοπιστωτική κρίση, ιδιαίτερα στα θέματα στεγαστικής πολιτικής, που λειτούργησε σαν θρυαλλίδα στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού, αποτέλεσε προϊόν μιας αντίληψης ανεξέλεγκτων αγορών, μιας αντίληψης που ήθελε τον κοινωνικό έλεγχο να έχει εξαιρεθεί, να είναι απών, από τον καθημερινό έλεγχο της αγοράς και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Στην Ελλάδα –ευτυχώς- οι τραπεζικοί οργανισμοί δεν εξετέθησαν σε τέτοιου είδους τοξικά προϊόντα, Suprimes κλπ. Και αυτό δεν συνέβη υποχρεωτικά γιατί οι Έλληνες τραπεζίτες –τους οποίους εκτιμώ και σέβομαι, είναι σπουδαίοι επιχειρηματίες και θέλω να έχουν και κέρδη και υψηλή κεφαλαιοποίηση- είναι σώνει και καλά οι πιο ηθικοί και οι πιο, αν θέλετε, σωστοί άνθρωποι στον κόσμο. Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ σοβαροί επιχειρηματίες, αλλά αυτό συνέβη για έναν άλλο λόγο. Διότι οι ελληνικές τράπεζες μέσω των καθιερωμένων και παραδεδεγμένων δραστηριοτήτων της καθημερινότητας, είχαν αποκομίσει τέτοιο υψηλό μέγεθος κερδών, ώστε δεν είχαν λόγους και κίνητρα να προχωρήσουν σε παράγωγα και σε άλλα προϊόντα υψηλού ρίσκου. Αυτή είναι η αλήθεια.
Εν πάση περιπτώσει, κάθε εμπόδιο για τους τραπεζίτες για καλό. Όντως φαίνεται πως το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν είναι εκτεθειμένο σε υψηλής τοξικότητος προϊόντα και παράγωγα.
Από την άλλη πλευρά, οφείλουμε να ομολογήσουμε όλοι –όλοι και να υπάρχει αυτή η πολιτική γενναιότητα σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής- ότι η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, το οικονομικό επιτελείο βγήκαν μπροστά σ’ αυτήν την κρίση, πήραν τις πρωτοβουλίες που ήταν απαραίτητες στον προβλεπόμενο χρόνο, στη σωστή συγκυρία και καταφέραμε να εμπεδώσουμε το κλίμα εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στο ελληνικό οικονομικό σύστημα, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, να κρατήσουμε ψηλά την αξιοπιστία και το βαθμό εμπιστοσύνης στις καθημερινές οικονομικές και τραπεζικές συναλλαγές.
Η ελληνική Κυβέρνηση και σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήταν πρωταγωνίστρια στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Έδωσε ένα στίγμα σταθερότητας, εμπιστοσύνης, αξιοπιστίας. Και αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε.
Σήμερα ερχόμαστε να εξειδικεύσουμε αυτήν την πολιτική μας, παρέχοντας ένα σύστημα προστασίας και διεξόδου από την κρίση στους δανειολήπτες. Οι δανειολήπτες έχουν περάσει από χίλια μύρια κύματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τα τελευταία χρόνια. Ακούω το ενδιαφέρον των Βουλευτών της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Το αντιλαμβάνομαι, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι ότι, όταν είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτό το ενδιαφέρον δεν μετουσιώθηκε σε καθημερινή νομοθετική πράξη, σε συγκεκριμένα μέτρα.
Παραλάβαμε μια κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, όπου ο βρόγχος των δανείων οδηγούσε σε ασφυξία εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες. Tα πανωτόκια δημιουργούσαν καταστάσεις καταστροφής, προσωπικής και οικογενειακής εξόντωσης για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Και ήρθε η Νέα Δημοκρατία να τους προσφέρει δικλείδα ασφαλείας, να τους προσφέρει δυνατότητα οξυγόνου, αναπνοής. Αυτό κάνουμε σήμερα.
Τώρα ακούστηκαν πολλά για τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ιδιαίτερα από τον προλαλήσαντα συνάδελφο κ. Πάγκαλο. Μα, αγνοεί ο κ. Πάγκαλος τα δημοσιονομικά μεγέθη στα οποία βρισκόταν η χώρα, όταν αναλάβαμε το Μάρτιο του 2004 τη διακυβέρνηση του τόπου; Ποιος δημιούργησε το υπέρογκο δημόσιο χρέος των 210 δισεκατομμυρίων ευρώ; Και μάλιστα κυβερνήσεις οι οποίες υπολογίζεται ότι διαχειρίστηκαν σε παλιές δραχμές πάνω από 100 τρισεκατομμύρια δραχμές, χρήματα από τους εθνικούς προϋπολογισμούς και χρήματα από τα εθνικά ταμεία.
Πού πήγαν τα χρήματα αυτά; Γιατί τα χρήματα αυτά δεν υπέστησαν τη διάχυση στο κοινωνικό σύνολο; Γιατί η ελληνική περιφέρεια, αλλά και τα μεγάλα αστικά κέντρα με πρώτη την Αθήνα δεν μπόρεσαν να αποκομίσουν τα οφέλη που έπρεπε και μπορούσαν να αποκομίσουν από αυτή την πολιτική; Πότε η Ελλάδα έγινε χώρα σβησμένων καμινάδων; Πότε η Ελλάδα υπήρξε θλιβερή πρωταγωνίστρια σε πτώση και κατάρρευση των άμεσων ξένων επενδύσεων; Πότε οι μεγάλες πολυεθνικές και οι μεγάλες βιομηχανικές αλυσίδες έβαλαν λουκέτο και στα τελευταία εργοστάσια που διατηρούσαν στην Ελλάδα; Πότε προχώρησε η αποβιομηχάνιση του τόπου; Πότε η Ελλάδα έγινε χώρα σβησμένων καμινάδων;
Δυστυχώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτά συνέβησαν επί των ημερών της δικής σας διακυβέρνησης. Αυτή είναι η αλήθεια. Η Ελλάδα σε κατακόρυφη πτώση στις άμεσες ξένες επενδύσεις, πολύ πιο κάτω και από πολλές χώρες της κεντρικής Αφρικής. Έρχεστε σήμερα να παραστήσετε και τους εισαγγελείς και τους υποδεικνύοντες παιδαγωγούς στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, λέγοντας τι πρέπει να γίνει.
Δύο παρατηρήσεις πριν κλείσω:
Κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι η Κυβέρνηση κινείται στη σωστή κατεύθυνση, όταν λέει πως για τη βοήθεια που θα παράσχει εκεί που θα χρειαστεί το Ταμείο το οποίο δημιουργείται με δημοσίους πόρους σε τραπεζικούς οργανισμούς, αν και, όταν το χρειαστούν, αυτή η βοήθεια θα αντανακλάται, θα έχει ένα αντίκρισμα σε όρους λειτουργίας των Τραπεζών, αλλά επιτρέψτε μου να πω και σε μετοχική συμμετοχή, σε εταιρική συμμετοχή του δημοσίου στην Τράπεζα εκείνη που θα χρειαστεί αυτή τη γενναία ένεση ρευστότητας.
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Ποιος το λέει;
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το προτείνω εγώ, κύριε συνάδελφε. Ένα το κρατούμενο.
Ένα δεύτερο. Η Τράπεζα η οποία θα χρειαστεί να πάρει βοήθεια απ’ αυτόν τον «κοινωνικό κουμπαρά» -έτσι θα τον ονομάσω- θα πρέπει να δεσμευτεί παράλληλα για ένα ειδικό καθεστώς παροχής δανείων και επιδοτήσεων στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Διότι το σχέδιο Μπράουν είναι γνωστό.
Εφαρμόστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Θεωρείται πρότυπο και για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλά μεταξύ των δεσμεύσεων που θέσπισε για τις τράπεζες οι οποίες θα λαμβάνουν βοήθεια ρευστότητας από αυτόν τον κοινωνικό κουμπαρά, είναι δεσμεύσεις επιδοτήσεων, δανειοδοτήσεων με σωστό, με υγιές καθεστώς στη μικρομεσαία επιχείρηση.
ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ: Δεν το λέτε όμως πουθενά αυτό εδώ μέσα.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Δεν είναι αυτό το νομοσχέδιο, κυρία Ζήση. Να το ξεκαθαρίσουμε.
ΡΟΔΟΥΛΑ ΖΗΣΗ: Δεν το λέτε πουθενά.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Όμως διευρύνουμε τη συζήτηση και καλά κάνουμε και τη διευρύνουμε, γιατί αυτά είναι τα υπαρκτά ζητήματα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που αντιμετωπίζει η χώρα και ο ελληνικός λαός. Καλή και η σκανδαλολογία και θα την ξεκαθαρίσουμε και σήμερα το βράδυ και την Παρασκευή με την ψήφο της κυρίαρχης Εθνικής Αντιπροσωπείας. Αλλά καλύτερη είναι η συζήτηση για τα υπαρκτά προβλήματα της οικονομικής κρίσης που έχει εισβάλλει στην πόρτα μας, στο νοικοκυριό μας.
Λέω λοιπόν ότι στην πορεία και των υπολοίπων ρυθμίσεων που θα δείτε ότι θα έρθουν τις επόμενες εβδομάδες στη Βουλή θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και αυτό το θέμα. Να υπάρξει ειδικό καθεστώς για όποια τράπεζα χρειαστεί «αιμοδότηση» στο επίπεδο της οικονομικές ρευστότητας, να αναλαμβάνει και αυτή την υποχρέωση απέναντι στους μικρομεσαίους.
Με αυτές τις σκέψεις θέλω να καλέσω όλους τους συναδέλφους να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα με την ψήφο μας απ’ όλες τις πτέρυγες του Εθνικού Κοινοβουλίου σ’ αυτό το νομοθέτημα. Είναι ένα νομοθέτημα που βλέπει πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες, βλέπει πάνω από μικροπολιτικές αντιδικίες και διχογνωμίες. Βλέπει στην ευθεία τον ελληνικό λαό, κοιτάει στα μάτια τον Έλληνα και την Ελληνίδα και επιχειρεί με επιτυχία να δώσει απαντήσει στα υπαρκτά προβλήματα που απασχολούν για το δύσκολο παρών και εύχομαι αλλά φοβάμαι το εξίσου δυσχερές μέλλον σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό.
Ευχαριστώ πολύ.