Λίγες νομίζω αυτονόητες επισημάνσεις, μετά τα όσα έχουν ειπωθεί κατά τη συζήτηση αυτού του πάρα πολύ σημαντικού νομοσχεδίου.
Νομίζω ότι δεν υπερέβαλε ούτε κατά ένα χιλιοστό ο Υπουργός κ. Χατζηγάκης όταν το χαρακτήρισε ένα πραγματικά προοδευτικό νομοσχέδιο το οποίο αποτελεί προϊόν διαλόγου με την κοινωνία, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί μία ανταπόκριση σε αιτήματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Δεν θέλω να στενοχωρήσω τους συναδέλφους του ΠΑ.ΣΟ.Κ ή των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης , ιδιαιτέρως του ΠΑ.ΣΟ.Κ που πήραν το λόγο, αλλά εγώ αντιλαμβάνομαι, λέω ότι το ενδιαφέρον τους είναι ειλικρινές, για την τύχη των γυναικών σήμερα τόσο σε επίπεδο οικογενειακού δικαίου όσο και σε σχέση με τα πολιτικά, αλλά και κοινωνικά τους δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στην εργασία για παράδειγμα ή το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή σύνταξη κύριε Πρόεδρε.
Θέλω όμως να τους θυμίσω ότι το ενδιαφέρον των κυβερνήσεων και μιλάω για τις κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ δεν ήταν ανάλογο ή του ιδίου μεγέθους ή της ιδίας εντάσεως με το ενδιαφέρον που εμφανίστηκε και εκδηλώνουν οι κυρίες και οι κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ σήμερα που βρίσκονται στην Αντιπολίτευση. Να θυμίσω ότι μια από τις βαρβαρότερες ρυθμίσεις των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ και μιλώ πάντα για τις κυβερνήσεις των ψευδοεκσυγχρονιστών σε βάρος των γυναικών ήταν ένα καθεστώς το οποίο ήλθαν οι κυβερνήσεις Καραμανλή το καλοκαίρι του 2005 με το νόμο 3385 να το εξαλείψουν. Δηλαδή επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ κάτω των 40 η οποία έχανε τον άνδρα της, βρισκόταν σε μία αιφνιδιαστική χηρεία έπαιρνε τη σύνταξη για δύο έως τρία χρόνια, στη συνέχεια διεκόπτετο η συνταξιοδότηση και άρχιζε εκ νέου μετά το 60ο έτος.
Όταν το είχα θέσει στη Βουλή ως Βουλευτής Αντιπολίτευσης πήρα την απάντηση από Υπουργό της τότε κυβέρνησης , μα νέα γυναίκα είναι να βγει να δουλέψει! Που να βγει να δουλέψει; Σε ένα εργασιακό και σε ένα κοινωνικό περιβάλλον με 23% και 25% γυναικεία ανεργία που μας κατέλειπαν το Μάρτιο του 2004; Και ήλθε η Κυβέρνηση Καραμανλή ενεργοποιώντας στην πράξη το ενδιαφέρον της για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων και θεσμοθέτησε –και είναι τιμή μου που ήμουν ο Υπουργός που το έφερε και το ψήφισε στη Βουλή- με το νόμο 3385 ότι αδιαλείπτως δεν θα διακόπτεται η συνταξιοδότηση, γιατί κανείς δεν μπορούσε να απαντήσει αξιόπιστα σε αυτές τις γυναίκες από το 40ο ‘έτος ή λίγο πιο κάτω που δοκίμαζαν αυτή την άγρια απώλεια του συζύγου, τον αδόκητο θάνατο, τον αιφνιδιαστικό, τον ξαφνικό, τι θα έκαναν μέχρι το 60ο έτος, πώς θα μεγάλωναν παιδιά, πως θα μπορούσαν να βιοποριστούν οι ίδιες.
Όψιμο λοιπόν, το ενδιαφέρον. Εγώ θεωρώ ότι είναι ειλικρινές, αλλά θα έπρεπε να είχε ενεργοποιηθεί τότε που οι κυβερνήσεις της ψευδοσοσιαλιστικής και ψευδοεκσυγχρονιστικής βαρβαρότητας είχαν τα ινία της διακυβέρνησης του τόπου.
Τώρα τι θα γίνει με τα ομόφυλα ζευγάρια. Υπάρχει ασφαλώς ένα θέμα. Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μιλάμε για γάμο. Ο γάμος έχει ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό και κοινωνικό περιεχόμενο το οποίο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αντιστοιχηθεί με το όποιο καθεστώς συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών. Ωστόσο κάτι πρέπει να υπάρξει.
Είμαι βέβαιος ότι στα πλαίσια των ομάδων εργασίας και του διαλόγου με τους κοινωνικούς φορείς και τις κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, γνωρίζω το ενεργό ενδιαφέρον και τον πολιτικό προβληματισμό του Υπουργού του κυρίου Χατζηγάκη, θα προχωρήσει στη διερεύνηση αυτού του πεδίου για να δημιουργηθεί ένα καθεστώς εγγυημένο από το νόμο το οποίο θα δίνει τη δυνατότητα στο μέλλον και στα ομόφυλα ζευγάρια να αντλούν κληρονομικά και άλλα δικαιώματα .Δε μπορεί να είναι όμως καθεστώς γάμου.
Και έρχομαι στην επίμαχη τροπολογία.
Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να πω, θα διαφωνήσω ότι υπήρξε κοινοβουλευτική σύγκρουση ανδρών και γυναικών. Πρέπει να σας πω ότι εδώ και πολύ καιρό στο πολιτικό μου γραφείο ως Βουλευτής της Β’ Αθηνών, μιας, ίσως της μεγαλυτέρας, όντως της μεγαλυτέρας εκλογικής περιφέρειας της Ελλάδος και μιας από τις μεγαλύτερες εκλογικές περιφέρειες της Ευρώπης, πάνω από 1,5 εκατομμύρια εκλογείς …
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Η οποία κάποτε πρέπει να πάψει να είναι τόσο μεγάλη.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Αυτό να το κουβεντιάσουμε κύριε Πρόεδρε, θέλει πολύ συζήτηση. Αλλά θέλω να σας πω ότι γίνομαι αποδέκτης διαμαρτυριών Ελληνίδων οι οποίες μου λένε πήγα με τα παιδί μου να περάσω στην Αμερική και δημιουργήθηκε θέμα. «Γιατί κυρία μου συνοδεύετε αυτά τα ανήλικα και τι σχέση έχετε με αυτά τα ανήλικα; Αποδείξτε ότι είστε μητέρα τους». ΄Άλλο όνομα είχε η σύζυγος, άλλο όνομα είχαν τα ανήλικα. Είναι μία από τις εμπλοκές που παρατηρείται.
Να σας πω και κάτι άλλο. Εδώ δε μιλάμε για καμιά ρύθμιση αναγκαστικού δικαίου. Εδώ μιλάμε για το δικαίωμα της επιλογής. Είναι το δικαίωμα της επιλογής υψίστη έκφραση του κράτους δικαίου στον 210 αιώνα; Είναι το δικαίωμα της επιλογής και η αποκατάσταση του δικαιώματος αυτού σε όλα τα πεδία της κοινωνικής συμπεριφοράς και δραστηριότητας ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής συμπεριφοράς κάθε προοδευτικού ανθρώπου, κάθε προοδευτικού Έλληνα και Ελληνίδας και εν πάση περιπτώσει ενός προοδευτικού πολιτικού συστήματος που νομοθετεί και επηρεάζει επί τα βελτίω τη ζωή του Έλληνα και της Ελληνίδας; Αυτή είναι η αλήθεια. Μιλάμε λοιπόν, για την κατοχύρωση του δικαιώματος της επιλογής.
Όταν το έθεσα αυτό ως επιχείρημα σε συναδέλφους σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μου είπαν: Ά, μα δεν ξέρεις τι θα γίνει στο παρασκήνιο; Ο φαλλοκράτης άνδρας θα ασκήσει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα την πίεσή του, η πεθερά θα εξαναγκάσει και θα εκβιάσει την κακομοίρα την γυναίκα να το αποδεχθεί ! Μα, αν δεχόμαστε ότι τον 21ο αιώνα επιτρέπουμε στην ελληνική οικογένεια να ασκείται τέτοιου είδους βία σε βάρος των γυναικών να κλείσουμε τη Βουλή και να πάμε σπίτι μας. Δεν έχουμε λόγο ύπαρξης κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Να καταργήσουμε και τα κόμματα και την έννομη τάξη και το Σύνταγμα και το Κοινοβούλιο και να πάμε σπίτι μας, να καταλυθεί το ελληνικό κράτος και ό,τι συμβολίζει αυτό και η ελληνική πολιτειακή τάξη.
Νομίζω ότι αυτοί που τα ισχυρίζονται αυτά προσβάλουν την ελληνική οικογένεια, προσβάλουν την Ελληνίδα όταν την θεωρούν παρακολούθημα, άθυρμα, μόνιμο θύμα και ρυμουλκούμενο της βίας της οικογένειας και του συζύγου. Δεν είναι αυτή η ελληνική οικογένεια στον 21ο αιώνα. Μπορεί να είχαμε τέτοια κρούσματα ή ψήγματα τέτοιου είδους συμπεριφορών πριν από σαράντα ή πενήντα χρόνια.
Δεν δέχομαι να προσβάλλεται η ελληνική οικογένεια κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα στην ελληνική οικογένεια, σε επίπεδο, επιτρέψτε μου να πω, μέσου όρου. Αν υπάρχουν κάποιες ακραίες συμπεριφορές, έρχεται ο νομοθέτης, έρχεται ο κοινωνικός λειτουργός, έρχεται η πολιτεία και παρεμβαίνει και βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Γι’ αυτό θεωρώ και συγχαίρω τον κύριο Υπουργό που δέχθηκε με θάρρος την τροπολογία αυτή, παρόλο που ξέρω ότι του ασκούνται πιέσεις και παρόλο που ξέρω ότι γίνονται και επιθέσεις προσωπικές εναντίον του για τα θέματα αυτά.
Θέλω να τον διαβεβαιώσω ότι αυτές οι ακραίες συμπεριφορές μπορεί να προέρχονται και από μερίδα των λεγομένων γυναικείων οργανώσεων. Γιατί και η μάνα μου είναι μια Ελληνίδα τίμια και σωστή, η οποία δεν εκφράζεται από τις οργανώσεις αυτές, όπως και εκατομμύρια άλλες γυναίκες στην Ελλάδα. Θέλω να τον διαβεβαιώσω ότι αυτές οι πιέσεις δεν εκπροσωπούν τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελληνίδων, οι οποίες πολλές φορές θέλουν να τιμήσουν την οικογένειά τους, θέλουν να τιμήσουν τον σύζυγό τους και κάνουν αυτή την επιλογή. Ας κατοχυρώσουμε και ας περιφρουρήσουμε και ας νομοθετήσουμε για τη διεύρυνση του δικαιώματος επιλογής κάθε Έλληνα πολίτη και κάθε Ελληνίδας σε όλα τα επίπεδα. Αυτό σημαίνει πραγματική πρόοδος.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαι από εκείνους που τιμούν τον Ανδρέα Παπανδρέου για πολλά. Και βεβαίως αναγνωρίζω και τα αρνητικά του βίου και της πολιτείας του συγκεκριμένου πολιτικού ηγέτη. Όντως θα σας πω, όπως σωστά το είπε και ο Υπουργός κ. Χατζηγάκης, ότι οι μεταρρυθμίσεις στο οικογενειακό δίκαιο που επέφερε στα δύο πρώτα χρόνια των αρχών της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, ήταν πολύ θετικές. Αλλά από τότε, παρήλθαν, κύριε Πρόεδρε, πάνω σχεδόν από είκοσι οκτώ χρόνια. Σε λίγο θα κλείσουμε το 1/3 του αιώνος. Άλλα ήταν τα δεδομένα και τα ζητούμενα των αρχών της δεκαετίας του ’80-’90 και άλλα είναι σήμερα. Σήμερα, λοιπόν, προοδευτική ρύθμιση είναι αυτή που επροτάθη υπό μορφήν τροπολογίας των καλών συναδέλφων και υιοθετήθηκε ήδη από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Κλείνοντας, θέλω να σας ενθαρρύνω ακόμη περισσότερο ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, κύριε Υπουργέ, να προχωρήσετε προς την σωστή κατεύθυνση που υποδεικνύει η πυξίδα των δικών σας πολιτικών επιλογών. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Αλλά το έργο που συντελείται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, δείχνει ότι το μεταρρυθμιστικό έργο της Νέας Δημοκρατίας και οι πρωτοβουλίες της, δεν υπαγορεύονται μόνο από ένα οικονομίστικο πνεύμα. Υπαγορεύονται από ένα πνεύμα γνήσιου φιλελευθερισμού, το οποίο απαντά και στις αγκυλώσεις και στα συμπλέγματα με τα οποία προσέρχονται πολλοί συνάδελφοι σε αυτή την Αίθουσα, που έχουν να κάνουν με αναχρονισμούς του παρελθόντος και όχι με μηνύματα και συμβολικούς του παρόντος και του μέλλοντος.
Ευχαριστώ πολύ.