Ομιλία κατά την συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου τουΣ/Ν: «Κύρωση των Πρωτοκόλλων του Βορειοατλαντικού Συμφώνου για την προσχώρηση της Δημοκρατίας της Αλβανίας και της Δημοκρατίας της Κροατίας». (17 Φεβρουαρίου 2009)



Όντως, η αποψινή συζήτηση είχε ενδιαφέρον. Και είχε ενδιαφέρον, διότι παρά το γεγονός ότι υπήρξαν υψηλοί τόνοι, εγώ θα επισημάνω ότι όντως εθίγησαν θέματα εθνικού ενδιαφέροντος, θέματα που αφορούν εκτός των άλλων τη σταθερότητα και την ασφάλεια στα δυτικά Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή μας, το ρόλο της Ελλάδας στην περιοχή αυτή, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα ενός εκλεκτού κομματιού του ελληνισμού που βρίσκεται εκτός ελληνικών συνόρων και μιλάω για τους Βορειοηπειρώτες.
Βεβαίως, η κριτική η οποία ακούστηκε από μια πλευρά της Αίθουσας και μιλάω για τους συναδέλφους του ΛΑΟΣ, εγώ δεν θα πω ότι ήταν άχρηστη και δεν θα σπεύσω να τη χαρακτηρίσω, να πω ότι είναι εθνικιστική, ακραία κ.λπ. Εγώ θεωρώ ότι η οποιαδήποτε κριτική ξεκινάει από πρόθεση ενδυνάμωσης των ελληνικών εθνικών δικαίων, αποτελεί προίκα για την οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση.
Αυτό με το οποίο θα διαφωνήσω, αγαπητοί συνάδελφοι του ΛΑΟΣ, είναι το δια ταύτα. Διότι δεν μπορεί να ξεκινάτε από μια καλή πρόθεση, δεν μπορεί να κάνετε προτάσεις, αφού έχετε καταθέσει και συγκεκριμένες καταγγελίες Ελλήνων μειονοτικών Βορειοηπειρωτών, Χειμαρριωτών –έχω και εγώ αυτές τις καταγγελίες και είναι όντως σοβαρές- και στο δια ταύτα να τινάζετε την προσπάθεια σύγκλισης, συναίνεσης, εθνικής ομοψυχίας στον αέρα, να λέτε δηλαδή ότι η Κυβέρνηση ευθύνεται, η Κυβέρνηση μειοδοτεί κ.ο.κ.,
Εγώ θεωρώ ότι σε αυτή την Αίθουσα δεν είναι κανείς τυχαία και δεν υπάρχουν μειοδότες. Αυτή είναι η αφετηρία της σκέψεώς μου. Δεν υπάρχουν μειοδότες. Μπορεί να ξεκινούμε από διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες, έχουμε όμως όλοι την ίδια αγωνία για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού, εντός και εκτός ελλαδικών συνόρων.
(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει η Β΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής κα ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ)
Οι φωνές, λοιπόν, είναι χρήσιμες, οι καταγγελίες είναι χρήσιμες, ακόμα και αν δεν συγκροτούν αξιόπιστη πολιτική λύση, αλλά προσοχή στο δια ταύτα. Οι συνάδελφοι αδικούν τον εαυτό τους -και μιλάω για τους συναδέλφους της Αντιπολίτευσης- όταν το δια ταύτα στο οποίο καταλήγουν είναι «άρα, η Κυβέρνηση ακολουθεί μειονοτική πολιτική». Είναι λάθος. Προσφέρουμε έτσι χείριστες υπηρεσίες, ενώ ξεκινούμε από μία θετική πρόθεση και βαδίζουμε προς μία θετική κατεύθυνση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, όλος ο πολιτικός κόσμος έχει ευθύνες για την εγκατάλειψη κατά καιρούς και σε πολύ κρίσιμες περιστάσεις, σημαντικών αιτημάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Όλος ο πολιτικός κόσμος.
Να σας θυμίσω ότι, όταν κατέρρεε ως οντότητα κρατική η Αλβανία με την κρίση που ακολούθησε το θέμα των «πυραμίδων», πάλι επί ηγεσίας Μπερίσα, όταν μπορούσε η Ελλάδα να προχωρήσει σε συγκεκριμένες κινήσεις για να κατοχυρώσουμε -και μιλάω βεβαίως για διπλωματικές πολιτικές πρωτοβουλίες- σε πολύ μεγάλη κλίμακα τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, απωλέσαμε αυτή την ευκαιρία.
Τα θέματα, λοιπόν, της μειονότητας είναι και εξακολουθούν να είναι στο προσκήνιο. Αρκετά πράγματα έχουν βελτιωθεί, άλλα πράγματα όμως παραμένουν σε μια επικίνδυνη εκκρεμότητα. Με τα θέματα της Χειμάρρας όντως έχουμε πρόβλημα. Το αλβανικό καθεστώς δεν έχει αποδώσει τις περιουσίες στους παλαιούς ιδιοκτήτες, περιουσίες δηλαδή τις οποίες οφείλει να αποδώσει, διότι ανήκουν σε ιδιοκτησίες προ της δημιουργίας των κολεκτιβιστικών συνεταιρισμών της εποχής του αλβανικού κομμουνιστικού καθεστώτος. Οι συνεταιρισμοί αυτοί, οι κολεκτίβες αυτές διαλύθηκαν το 1990. Έχουν περάσει δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια και το αλβανικό καθεστώς αρνείται να τακτοποιήσει αυτό το θέμα.
Ταυτόχρονα, είναι αλήθεια ότι για πολλούς παράγοντες της μειονότητας υπάρχει ένα κλίμα δικαστηριακών διώξεων, μια κατασκευή ενόχων, μια προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής δραστηριότητας, είτε στον τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης, είτε στον τομέα της κεντρικής πολιτικής σκηνής της Αλβανίας.
Να σας θυμίσω και εγώ την απαράδεκτη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αλβανίας, της 4ης Φεβρουαρίου του 2009, με την οποία απόφαση καταδικάστηκαν πέντε Χειμαρριώτες για προσβολή της Αλβανικής Δημοκρατίας και των συμβόλων της.
Τι έκαναν; Προσέβαλαν τη σημαία της Αλβανικής Δημοκρατίας; Εάν είχαν κάνει κάτι τέτοιο, θα ήταν απαράδεκτο και όντως θα έπρεπε να τιμωρηθούν. Όπως απαιτούμε να σέβονται οι άλλοι τα εθνικά μας σύμβολα, έτσι οφείλουμε και εμείς να σεβόμαστε τα εθνικά σύμβολα των άλλων. Δεν υπήρξε κάτι τέτοιο.
Τι υπήρξε; Καταδικάστηκαν διότι σήκωσαν την ελληνική σημαία. Αυτό ήταν το έγκλημά τους. Γι’ αυτό καταδικάστηκαν. Απαράδεκτη, λοιπόν, απόφαση για την οποία η Αλβανία είναι έκθετη στα διεθνή fora και βεβαίως στα ευρωπαϊκά fora.
Επίσης, έχουμε μία συστηματική προσπάθεια του αλβανικού πολιτικού κατεστημένου και μάλιστα του πιο αντιδραστικού και εθνικιστικού πυρήνα του, να ενοχοποιήσει και να ποινικοποιήσει την πολιτική δραστηριότητα, τόσο στο πεδίο της τοπικής αυτοδιοίκησης, όσο και στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής σκηνής της Αλβανίας, του άξιου Δημάρχου Χειμάρρας και Προέδρου της «Ομόνοιας», του κυρίου Βασίλη Μπολάνου.
Όπως γνωρίζετε, ο κ. Μπολάνος είναι αυτή τη στιγμή υπόδικος, προσπαθούν να του φορτώσουν διάφορες ιστορίες περί δήθεν αυθαιρεσιών πολεοδομικής, οικιστικής και χωροταξικής μορφής στα όρια του Δήμου Χειμαρριωτών κ.ο.κ. Πρόκειται για προφάσεις και προσχήματα εκ του πονηρού των γνωστών αντιδραστικών εθνικιστικών κύκλων της Αλβανίας, οι οποίοι υποβλέπουν τον Πρόεδρο της «Ομόνοιας» και εκλεγμένο Δήμαρχο των Χειμαρριωτών και προσπαθούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις και με τη μειονότητα και με το ελληνικό κράτος.
Πρόσφατα είναι τα επεισόδια στην Αλβανική Βουλή, όπου Αλβανοί Βουλευτές που συγκροτούν αυτό το διακομματικό εθνικιστικό πυρήνα επετέθησαν, κάλεσαν την Αλβανική Κυβέρνηση να αντιδράσει και είπαν «αφού δεν αντιδρά η Αλβανική Κυβέρνηση σε βάρος του Μπολάνου, να αντιδράσει η νεολαία σε βάρος αυτού του άτιμου Έλληνα». Έτσι είπαν. «Σε βάρος αυτού του άτιμου Έλληνα».
Βεβαίως, θα μου πείτε ότι αφού αυτά συμβαίνουν στην Αλβανία, γιατί θα κυρώσουμε σήμερα το Πρωτόκολλο Προσχώρησης της Αλβανίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο;
Ακούστε. Το να είναι η Αλβανία με την πλάτη στον τοίχο, το να περιέλθει η Αλβανία σε μία πλήρη απομόνωση στην περιοχή δεν είναι λύση. Η ελληνική Κυβέρνηση δεν νομίζω ότι αρνείται πως υπάρχουν εθνικιστικά στοιχεία τα οποία έχουν ανθελληνική πολιτική και ανθελληνική δράση στη σημερινή Αλβανία. Και τα στοιχεία αυτά, δυστυχώς, υπάρχουν σε όλα τα αλβανικά κόμματα και στο σοσιαλιστικό που θέλει να εμφανίζεται πιο διεθνιστικό κ.ο.κ., αλλά είναι μέγα ψέμα. Απηνείς διώχτες του Ελληνισμού της Αλβανίας υπήρξαν στενότατοι συνεργάτες του πρώην σοσιαλιστική ηγέτη Φατός Νάνο. Αυτή είναι η αλήθεια.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: Φάτος Νάνο.
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Χρησιμοποιώ τον αλβανικό τονισμό.
Άρα, αυτοί οι κύκλοι διατρέχουν το αλβανικό πολιτικό στερέωμα. Ασφαλώς δεν απηχούν και δεν εκπροσωπούν το σύνολο του πολιτικού κόσμου της Αλβανίας.
Έχω την τιμή να συνδέομαι με προσωπική φιλία με πολλούς πολιτικούς της Αλβανίας που είναι σύγχρονοι, είναι ευρωπαϊστές, έχουν προσανατολισμό για τη δημιουργία δημιουργικών και γόνιμων διμερών σχέσεων, τόσο με την Ελλάδα, όσο και με τις υπόλοιπες χώρες της περιοχής της Βαλκανικής Χερσονήσου. Υπάρχει, όμως –και πρέπει να το παραδεχθούμε- αυτή η ομάδα. Δεν είναι η πλειοψηφούσα. Διατρέχει όλο το πολιτικό στερέωμα της Αλβανίας και έχει νησίδες στα διάφορα αλβανικά κόμματα.
Ποια είναι η φιλοσοφία, λοιπόν, της ελληνικής Κυβέρνησης; Αν απομονωθεί η Αλβανία θα είναι ουσιαστικά σαν να προσφέρουμε δώρο σε αυτούς τους κύκλους της αντίδρασης, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Η Αλβανία πρέπει να είναι μέσα στις Βορειοατλαντικές δομές και κοντά τις ευρωπαϊκές δομές. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εάν θέλουμε να βελτιώσουμε καταστάσεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εάν θέλουμε να βελτιώσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας και δεν υπάρχει άλλος δρόμος, εάν θέλουμε -και το ευχόμαστε και το προσπαθούμε- να ανασυγκροτηθεί η Αλβανική κοινωνία, να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, μια κοινωνία ανοχής προς τη διαφορετικότητα, ανοχής προς τις μειονότητες, θρησκευτικές και εθνικές. Η ελληνική μειονότητα είναι εθνική και τα δικαιώματά της κατοχυρώνονται από διεθνείς συνθήκες.
Κατά συνέπεια, όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για την τύχη της Μειονότητας, όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για να γίνουν τα Δυτικά Βαλκάνια και ευρύτερα η Βαλκανική χερσόνησος ένας χώρος γόνιμης και δημιουργικής συνεργασίας, ένα πεδίο ειρήνης στη σύγχρονη Ευρώπη, πρέπει να επικροτήσει την πολιτική της Κυβέρνησης.
Το ότι θα στέρξουμε σήμερα να μπει η Αλβανία στο ΝΑΤΟ δε σημαίνει ότι σταματάμε τον αγώνα. Αυτός ο αγώνας μεταφέρεται μέσα στα πεδία δράσης διαβουλεύσεων, πιέσεων της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας και αύριο, της Ευρώπης.
Δε μου επιτρέπει ο χρόνος, δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Θέλω απλώς να επισημάνω την εξαιρετικά μεγάλη προσφορά της προσπάθειας Βουλευτών του Ελληνικού Κοινοβουλίου, όπως του Αντιπροέδρου της Βουλής, του κ. Σούρλα, για να γίνουν σεβαστά επιτέλους και να αποκατασταθούν τα νεκροταφεία των πεσόντων Ελλήνων κατά τους αγώνες της πατρίδας στα βουνά της Αλβανίας, της Βορείου Ηπείρου.
Κλείνοντας, θα ήθελα να εκφράσω κι εγώ τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του άξιου πανεπιστημιακού και εκλεκτού κοινοβουλευτικού άνδρα, του αείμνηστου Γιώργου Παπαδημητρίου, η απώλεια του οποίου πραγματικά μας βρίσκει όλους με αισθήματα συγκλονισμού και βαθιάς λύπης.
Και κλείνοντας -άσχετο με το θέμα, αλλά σχετικό με την επικαιρότητα- θα ήθελα να εκφράσω, επίσης, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας την αποστροφή μου για μία πράξη τρομοκρατίας η οποία έγινε πριν από λίγες ώρες, με στόχο ένα κανάλι, το κανάλι ALTER. Οι πρώτες πληροφορίες λένε ότι πρέπει οι δράστες να κατατάσσονται στο γνωστό χώρο των αντιεξουσιαστών. Μακάρι οι πληροφορίες αυτές, που προήλθαν από την Αστυνομία -από εκεί τις πληροφορήθηκα- να πέφτουν έξω. Πάντως, το χτύπημα στο ALTER αποτελεί ένα χτύπημα κατά την ελεύθερης πληροφόρησης και ενημέρωσης και κατά τούτο, νομίζω ότι είναι από όλες τις πτέρυγες καταδικαστέο.