Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άκουσα με προσοχή όσα είπε ο αξιότιμος συνάδελφος κ. Γείτονας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος. Βεβαίως, κατέληξε με τη γνωστή επωδό των πολιτικών παρεμβάσεων των στελεχών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και του Αρχηγού του Κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, δηλαδή με το αίτημα για εκλογές.
Θεωρώ, αγαπητέ κύριε Γείτονα, πως εκτός απ’ αυτήν την Αίθουσα και έξω από το στενό πυρήνα της ηγετικής ομάδας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ελάχιστοι συμπολίτες μας συμμερίζονται αυτό το αίτημα, διότι αυτό που απασχολεί αυτήν την ώρα στη συγκεκριμένη κρίσιμη περίοδο τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού και της κοινής γνώμης είναι πώς θα περάσουμε, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, από το μάτι του κυκλώνα και πώς ο τόπος μας θα αντιμετωπίσει αυτήν την καταιγίδα που εισέβαλε –αναφέρομαι στη διεθνή οικονομική κρίση- με τον πλέον πρόσφορο και ενδεδειγμένο τρόπο.
Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Δεν θα αποφύγω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να αναφερθώ σε ένα θέμα της επικαιρότητας που σχετίζεται άμεσα με τις αποφάσεις της Κυβέρνησης και στο χώρο της ελληνικής οικονομίας, πριν μιλήσω για το νομοσχέδιο. Τις τελευταίες ώρες ανακοινώθηκε επίσημα ότι διευθετείται, επιτέλους, μετά από ταλαιπωρίες πλέον των είκοσι ετών το θέμα της τύχης της Ολυμπιακής.
Η Ολυμπιακή δεν κλείνει. Ακολουθείται μια διαδικασία σύμφωνα με τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μεταφέρονται οι αρμοδιότητες και το πτητικό έργο, σύμφωνα με τα όσα έχει υποδείξει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Εκεί που χρειάζεται να υπάρξει ασυνέχεια υπάρχει, για να μην έχουμε προβλήματα στα κοινοτικά όργανα.
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι ότι θα υπάρξει μια νέα εταιρεία, που θα είναι μια εταιρεία στην οποία θα επενδυθούν σημαντικά κεφάλαια. Η νέα αυτή εταιρεία θα μπορεί να χρησιμοποιήσει μέρος της παλαιάς τεχνογνωσίας. Θα αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για τον ελληνικό τουρισμό, αλλά θα αποτελέσει ταυτόχρονα και ένα σημαντικό πυλώνα αναφοράς σε διεθνές επίπεδο του ελληνισμού, δηλαδή του ελληνικού στοιχείου το οποίο διαπρέπει στις τέσσερις άκρες της γης και συγκροτεί αυτό που λέμε «ελληνική ομογένεια».
Το λέω, γιατί τον τελευταίο καιρό είχε γεμίσει ο Τύπος και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, ευρύτερα –ηλεκτρονικά και έντυπα- με την άποψη ότι η Ολυμπιακή οδηγείται σε συρρίκνωση και σε κλείσιμο. Η επιτυχία αυτή της Κυβέρνησης –γιατί μιλάμε για κυβερνητική επιτυχία- δείχνει ότι με προσπάθειες, με κόπο, με κόστος μπορούμε να αναστρέψουμε την πορεία καταστάσεων που δημιουργήθηκαν σε μία κατωφέρεια επί των ημερών σας.
Επί είκοσι χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απαξίωναν συστηματικά και μεθοδικά με την πολιτική τους την Ολυμπιακή Αεροπορία και εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Αυτή η υπόθεση σώζεται. Μπαίνει σε μία διαφορετική διαδρομή. Η διαδρομή αυτή είναι θετική για το κοινωνικό σύνολο, για τον εθνικό προϋπολογισμό, για τον ελληνικό τουρισμό, για το μέλλον και το παρόν του δημοσίου συμφέροντος.
Κατά συνέπεια, είναι καιρός –νομίζω- να μπορέσετε και εσείς να αξιολογήσετε πού κάνατε λάθος στο παρελθόν ως Κυβέρνηση της χώρας, πού πετύχατε, πού αποτύχατε. Και σήμερα να αξιολογήσετε σωστά, χωρίς τα παραμορφωτικά γυαλιά μιας ακραίας και μηδενιστικής Αντιπολίτευσης που επιτυγχάνει αυτή η Κυβέρνηση. Γιατί οι χειρισμοί γύρω από την τύχη του θέματος της Ολυμπιακής αποδεικνύονται επιτυχείς και αποτελεσματικοί.
Σας θυμίζω, για την ιστορία του πράγματος, πως είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έριξαν έξω τρία προγράμματα εκσυγχρονισμού και εξυγίανσης της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Οι Υπουργοί σας πήγαιναν στις Βρυξέλλες και διατείνονταν ότι θα τα εφαρμόσουν. Γύριζαν στην Αθήνα και τα βύθιζαν στο βυθό της θάλασσας.
Να έρθουμε στο νομοσχέδιο. Ακούω την κριτική «δεν είναι το νομοσχέδιο που αποτελεί την πεμπτουσία της στρατηγικής της Κυβέρνησης». Ε, όχι, δεν είναι. Είναι όμως ένα σοβαρό νομοσχέδιο το οποίο ενσωματώνει διατάξεις που δίνουν λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα. Διευθετούν σημαντικές εκκρεμότητες και δίνουν απάντηση σε συγκεκριμένα αιτήματα.
Σε ό,τι αφορά τα θέματα της Κεφαλαιαγοράς, με το νομοσχέδιο ενισχύονται θεσμικά οι διαδικασίες ελέγχου, εποπτείας και προστασίας. Αυτή είναι η αλήθεια. Και θα συμφωνήσουμε ότι σε μία εποχή, που όμως ομολογούμε όλοι, τα θέματα της διακίνησης κεφαλαίων, αλλά και τα θέματα της οργανωμένης Κεφαλαιαγοράς, θέματα που αφορούν το Χρηματιστήριο –εισαγωγή, διαδρομή των εταιρειών εντός κ.ο.κ.- χρειάζονται περισσότερο παρά ποτέ τον έλεγχο του νόμου, τον έλεγχο της νομιμότητας, τον δημόσιο, τον κοινωνικό έλεγχο, αυτός ο έλεγχος ενισχύεται, δεν αποδυναμώνεται. Αυτή είναι μία πραγματικότητα.
Μία άλλη πραγματικότητα. Γίνεται διευθέτηση μιας σειράς άλλων αιτημάτων. Θα τα πούμε όταν έρθουμε στην κατ’ άρθρο συζήτηση. Αλλά άκουσα πριν διαμαρτυρίες για τη διευθέτηση των χρεών των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Πότε δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο πλήθος αυτών των χρεών; Αγνοούν οι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι είναι στα χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης, όπου ορισμένοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης μεταμορφώθηκαν σε φυτώρια σπατάλης, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις και φυτώρια σκανδάλων;
Υπάρχει Δήμος εδώ, στο Λεκανοπέδιο Αττικής, όπου ο δήμαρχος δεν του έφθανε ότι προσέλαβε τους πάντες -ο Δήμαρχος ήταν από την πλευρά της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης- όποιον κυκλοφορούσε στα πεζοδρόμια, τον προσελάμβανε για να μπορέσει να κερδίσει τις εκλογές. Αλλά επειδή δεν μπορούσε να προσλάβει ούτε στο Δήμο ούτε στις θυγατρικές εταιρείες του Δήμου τις ανώνυμες, τι έκανε; Ακούσατε, ακούσατε, έφτιαξε μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία υπό μορφή εξωραϊστικού συλλόγου. Όπως λέμε εξωραϊστικός σύλλογος Μενιδίου. Δεν είναι για το Μενίδι, μην παρεξηγηθούμε. Εξωραϊστικός σύλλογος Κάτω Πατησίων. Δεν πρόκειται για τα Κάτω Πατήσια, αυτά ανήκουν στο Δήμο Αθηναίων. Άλλος είναι ο Δήμος της Βόρειας Αθήνας. Και εκεί προσέλαβε πεντακόσιους εργαζομένους. Το ακούσατε; Σε αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία προσελήφθησαν πεντακόσιοι εργαζόμενοι, οι οποίοι βεβαίως ήρθαν κακήν κακώς οι άνθρωποι να ζητήσουν τη βοήθεια των συναδέλφων της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και των κομμάτων της ελάσσονος αντιπολίτευσης και τη δική μας βοήθεια. Και σε κάποιο νομοσχέδιο που είναι πια νόμος και πέρασε στο εγγύτερο παρελθόν, δώσαμε λύση.
Δεν φταίνε οι εργαζόμενοι, για όνομα του Θεού! Και ορθώς δώσαμε λύση και έπρεπε να δοθεί λύση. Αλλά μη μιλάτε για κατασπατάληση πόρων, για σκάνδαλα και για εστίες σκανδάλων και κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διότι διάττοντες αστέρες του στερεώματος του «πράσινου» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης διέλαμψαν με επιδόσεις, με τις οποίες αν είχαν ασχοληθεί από την αρχή πρωτοεισερχόμενοι στον εισαγγελικό κλάδο εισαγγελείς, θα είχαν φύγει συνταξιούχοι και δεν θα είχαν ολοκληρώσει το διωκτικό έργο στις συγκεκριμένες δικογραφίες.
Έρχεται, λοιπόν, η Κυβέρνηση και επιχειρεί να δώσει λύση. Δεν πάει άλλο. Προσπαθεί να δώσει λύση.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ: Το Βατοπέδι...
ΠΑΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: Για το Βατοπέδι, κύριε Γείτονα, κάναμε και τη δική μας αυτοκριτική. Αυτοκριτική που δεν έκαναν ποτέ οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και βγήκε και ο κ. Καραμανλής ο ίδιος και ανέλαβε ευθύνες. Λοιπόν, μη σπεύδετε να ρίξετε πέτρα ούτε να παραστήσετε σήμερα τους εισαγγελείς –δεν αναφέρομαι σε σας προσωπικά, μην παρεξηγηθώ, μιλάω πολιτικά- διότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει πολλούς σκελετούς στο ντουλάπι του και πολλούς σκελετούς στην αυλή του.
Δεν θα αναφερθώ περισσότερο στα άρθρα. Θα το κάνω όταν θα έρθει η ώρα της συζήτησης κατ’ άρθρο. Θέλω μόνο να κάνω δυο-τρεις παρατηρήσεις ακόμη.
Είπε ο κ. Γείτονας για το δημόσιο χρέος. Σωστά εξερράγη ο Καραμανλής πριν λίγες μέρες σ’ αυτή την Αίθουσα όταν εδώ μπροστά μας, στην Εθνική Αντιπροσωπεία, ήρθε ο κ. Παπανδρέου και πάλι μίλησε για δημόσιο χρέος, όπως υπέπεσε πάλι στο ίδιο σφάλμα ο κ. Γείτονας απόψε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τα νούμερα συγκροτούν μια αναπόδραστη πραγματικότητα, την οποία δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε. Παραδώσαμε ένα δημόσιο χρέος το ’81 που έφτανε στο 30% του Α.Ε.Π. και μας το παραδώσατε πίσω στα δυσθεώρητα ύψη πάνω από 100% του Α.Ε.Π.. Αυτή είναι η αλήθεια. Ήταν 1,5% το δημόσιο έλλειμμα το οποίο ισχυριζόσαστε ότι παραδώσατε, 7,5% ήταν στην πραγματικότητα. Τα ξέρουμε αυτά. Σας έχουν πάρει είδηση και στις Βρυξέλλες. Σηκώνετε το χαλί, βάζετε από κάτω τα αποτσίγαρα και κάποια στιγμή πήρε το χαλί φωτιά! Εκεί φτάσαμε!
Σήμερα, λοιπόν, καλό είναι και το πρότεινε ο Καραμανλής με τα έξι σημεία για τη δημιουργία μιας συναινετικής βάσης αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης από ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο να μην αρνείστε, κυρίες και κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τα αυτονόητα, αυτά που μιλάνε από μόνα τους, κραυγάζουν. Κι ένα τέτοιο είναι το μεγάλο δημόσιο χρέος. Δεν θα είχαμε προβλήματα. Το έλλειμμα θα το ξεπεράσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι γεγονός ότι το έλλειμμα οδηγείται σε μία διαδικασία χαλάρωσης. Την Ελλάδα, όμως, και το ξέρετε και το βρίσκουμε παντού μπροστά μας, ότι την επιβαρύνει διαρκώς και αυτό διαμορφώνει την εικόνα της και στο επίπεδο των δανείων και της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, ακριβώς το υπερβολικό δημόσιο χρέος, το οποίο οφείλεται στην περίοδό σας.
Και για να κλείσουμε και μια ακόμη ιστορία μια για πάντα ακούω ριπές να εκτοξεύονται φραστικές περί νεοφιλελευθερισμού για τον έλεγχο τον οποίο δεν θέλει η Νέα Δημοκρατία στην οικονομία.
Ακούστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Αυτή η παράταξη, από την εποχή που την ίδρυσε ο Καραμανλής, ομνύει στην ελεύθερη οικονομία και στην ιδιωτική πρωτοβουλία υπό μία προϋπόθεση ότι θα υπάρχει έντονος, διαφανής και διαρκής κοινωνικός και δημόσιος έλεγχος. Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής φιλοσοφίας του Καραμανλισμού, ο Καραμανλής ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία, εκεί βασιζόμαστε. Τα περί αυτορύθμισης και πλήρους αυτορύθμισης των αγορών τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή ήπειρο έχουν ως πρωταγωνιστές και εισαγωγείς μέλη της ηγετικής ομάδας εργατικών κομμάτων με πρώτους τους νέους εργατικούς του κυρίου Μπλέρ και του κυρίου Μπράουν. Αυτή είναι η αλήθεια. Το έζησα κι εγώ όταν ως Υπουργός Εργασίας μαζί με άλλους συναδέλφους του Βελγίου, της Ισπανίας, του Λουξεμβούργου, της Γαλλίας τότε –ήταν αναπληρωτής Υπουργός Εργασίας, ο σημερινός Πρόεδρος του ΣΕΝΑ της Γαλλικής Γερουσίας, ο κ. Λαρσέ- δίναμε τη μάχη να μην περάσει η πλήρης απορρύθμιση, η κραυγαλέα, η απόλυτη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με το αίτημα του Ηνωμένου Βασιλείου να διατηρηθεί το opt out. Κι ερχόταν τότε ο σημερινός Αρχηγός του Εργατικού Κόμματος και Πρωθυπουργός, ο Γκόρντον Μπράουν, ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας να πιέσει τους Υπουργούς Εργασίας για να συγκατανεύσουμε στο δικαίωμα της Αγγλίας –αυτό έλεγε τότε ο ίδιος- να διατηρήσει το opt out, δηλαδή, ουσιαστικά τις ατομικές συμβάσεις εργασίας που μας πάνε πίσω από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, δηλαδή, πίσω από το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων. Αυτά για να αποκαταστήσουμε και την πολιτική μνήμη και την ιστορική μνήμη, που είναι ενιαία στην ευρωπαϊκή ήπειρο και εν πάση περιπτώσει, για να δείξουμε ότι έχουμε επίγνωση του τι λέμε, του τι καταδικάζουμε και γιατί όχι, και πού κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Αν θέλετε, κύριε Γείτονα –κύριε Πρόεδρε ευχαριστώ για την ανοχή σας και κλείνω- να συζητήσουμε για τις νησίδες νεοφιλελευθερισμού που υπάρχουν σε όλα τα πολιτικά κόμματα εξουσίας, εγώ είμαι έτοιμος να αποδεχθώ και να υποδείξω τα δικά μας ζητήματα εάν είστε κι εσείς να αποδεχθείτε και να υποδείξετε τα δικά σας. Αυτό το διάλογο κάποια στιγμή πρέπει να τον κάνουμε και στην Ελληνική Βουλή και έξω από την Ελληνική Βουλή για να μάθουμε όλοι και να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα εξουσίας και της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς βρέθηκαν να έχουν στους κόλπους τους τέτοιου είδους απόψεις, αλλά είμαι βέβαιος ότι η τραυματική εμπειρία της διεθνούς οικονομικής κρίσης έχει κονιορτοποιήσει αυτές τις απόψεις, έχουν καταρρεύσει οι μύθοι περί αυτορύθμισης των αγορών και γνωρίζουμε ότι η ελεύθερη αγορά χωρίς κοινωνικό διαρκή και αποτελεσματικό έλεγχο, οδηγεί σε κοινωνικές και ανθρώπινες τραγωδίες.